Bruno Rubato; NYC to NJ; Canto 1; Ornette and Don; Kumo to mine; One P.M; A suggestive way; Firely; Voyage(s); Whatever; Frémissement.Bruno Tocanne to urodzony w 1955 roku w Paryżu perkusista, producent muzyczny i kompozytor, którego kariera rozpoczęła się w latach 70-tych w składach pop rockowych grup Chanvre Mou i Moving Gelatine Plates. Równolegle grywał w towarzystwie improwizującego pianisty Laurenta Cugny'ego, którego poznał jeszcze w czasach liceum.
Wraz ze skrzypkiem Jean-Claudem Camorsem powołał do życia efemeryczną formację Rock Southern Convention, a w latach 80-tych współpracował z big bandem Lumiere Laurenta Cugny'ego, zespołem wokalistki Anne Ducros, oraz współtworzył rozmaite formacje z takimi muzykami jak pianista Manuel Villaroel, gitarzysta Serge Lazarevitch, czy basiści Michel Benita, Jean-Philippe Viret i wywodzący się ze składu legendarnej formacji Soft Machine, Hugh Hopper.
Kolejna dekada (lata 90-te) to dla Bruno Tocanne'a okres współpracy z formacjami pianistki Sophii Domancich i brytyjskim basistą Paulem Rodgersem. Z tego okresu pochodzi też przełomowy album "Bruno Tocanne Reunion" nagrany z Rogersem, Domancich oraz saksofonistą Ericem D'Enfertem, który wyzwolił w artyście duszę znakomitego lidera i autora własnych odważnych projektów muzycznych.
Już w XXI wieku Bruno Tocanne współpracował m.in. z Didierem Lockwoodem, Louisem Sclavisem, Michaelem Batesem i Samuelem Blaserem, zarówno tworząc autorskie projekty, jak angażując się w rozmaite przedsięwzięcia inicjowane przez innych artystów.
W roku 2012 ukazał się album dedykowany zmarłemu kilka miesięcy wcześniej, wielkiemu perkusiście Paulowi Motianowi. Na płycie zatytułowanej "In A Suggestive Way" Bruno Tocanne'a usłyszeliśmy w towarzystwie trębacza Remi Gaudillata, nowojorskiego saksofonisty i klarnecisty Quinsina Nachoffa, oraz znanego z formacji Samuela Blasera amerykańskiego pianisty Russa Lossinga. Album wypełniły utrzymane w duchu dokonań Motiana autorskie kompozycje wszystkich czterech muzyków, oraz wspólne dzieło Tocanne'a i Sophii Domancich "Bruno Rubato".
Technikę Bruno Tocanne niejednokrotnie porównywano do stylu Motiana, a on sam wiele razy wymieniał amerykańskiego perkusistę wśród swych mistrzów. Sposób gry Tocanne polega nie tylko na rytmicznym wspieraniu zespołu, ale i na eksponowaniu możliwości perkusji jako niezależnego instrumentu solowego w składzie. Stąd zapewne brak kontrabasu w kwartecie jakiego słuchamy na tej płycie (podobnie jak w trio Paul Motian / Bill Frisell / Joe Lovano), gdzie to właśnie perkusja kładzie akcenty i dodaje rytmicznej kolorystyki brzmieniu zespołu.
"In A Suggestive Way" to album pełen ekscytujących uniesień i wybuchów emocjonalnych improwizacji. Znajdziemy tu także nawiązania do free jazzu i jego pionierów Ornette Colemana i Dona Cherry'ego ("Ornette and Don"), ale też estetyki właściwej jazz rockowi.
"In A Suggestive Way" to nie tylko piękny hołd dla Paula Motiana, któremu zadedykowana jest płyta, ale po prostu dawka solidnego współczesnego jazzu pełnego kreatywnych rozwiązań i karkołomnych solówek każdego z instrumentalistów.
Kolejne lata działalności Bruno Tocanne przyniosły tak znakomite albumy jak: poświęcony muzyce Carli Bley "Over The Hills" (firmowany nazwą imuZZic Grand(s) ensemble) z 2015 roku, czy nagrany w duecie z Alainem Blesingiem "l'impermanence du doute" z 2020 roku.
Wraz ze skrzypkiem Jean-Claudem Camorsem powołał do życia efemeryczną formację Rock Southern Convention, a w latach 80-tych współpracował z big bandem Lumiere Laurenta Cugny'ego, zespołem wokalistki Anne Ducros, oraz współtworzył rozmaite formacje z takimi muzykami jak pianista Manuel Villaroel, gitarzysta Serge Lazarevitch, czy basiści Michel Benita, Jean-Philippe Viret i wywodzący się ze składu legendarnej formacji Soft Machine, Hugh Hopper.
Kolejna dekada (lata 90-te) to dla Bruno Tocanne'a okres współpracy z formacjami pianistki Sophii Domancich i brytyjskim basistą Paulem Rodgersem. Z tego okresu pochodzi też przełomowy album "Bruno Tocanne Reunion" nagrany z Rogersem, Domancich oraz saksofonistą Ericem D'Enfertem, który wyzwolił w artyście duszę znakomitego lidera i autora własnych odważnych projektów muzycznych.
Już w XXI wieku Bruno Tocanne współpracował m.in. z Didierem Lockwoodem, Louisem Sclavisem, Michaelem Batesem i Samuelem Blaserem, zarówno tworząc autorskie projekty, jak angażując się w rozmaite przedsięwzięcia inicjowane przez innych artystów.
W roku 2012 ukazał się album dedykowany zmarłemu kilka miesięcy wcześniej, wielkiemu perkusiście Paulowi Motianowi. Na płycie zatytułowanej "In A Suggestive Way" Bruno Tocanne'a usłyszeliśmy w towarzystwie trębacza Remi Gaudillata, nowojorskiego saksofonisty i klarnecisty Quinsina Nachoffa, oraz znanego z formacji Samuela Blasera amerykańskiego pianisty Russa Lossinga. Album wypełniły utrzymane w duchu dokonań Motiana autorskie kompozycje wszystkich czterech muzyków, oraz wspólne dzieło Tocanne'a i Sophii Domancich "Bruno Rubato".
Technikę Bruno Tocanne niejednokrotnie porównywano do stylu Motiana, a on sam wiele razy wymieniał amerykańskiego perkusistę wśród swych mistrzów. Sposób gry Tocanne polega nie tylko na rytmicznym wspieraniu zespołu, ale i na eksponowaniu możliwości perkusji jako niezależnego instrumentu solowego w składzie. Stąd zapewne brak kontrabasu w kwartecie jakiego słuchamy na tej płycie (podobnie jak w trio Paul Motian / Bill Frisell / Joe Lovano), gdzie to właśnie perkusja kładzie akcenty i dodaje rytmicznej kolorystyki brzmieniu zespołu.
"In A Suggestive Way" to album pełen ekscytujących uniesień i wybuchów emocjonalnych improwizacji. Znajdziemy tu także nawiązania do free jazzu i jego pionierów Ornette Colemana i Dona Cherry'ego ("Ornette and Don"), ale też estetyki właściwej jazz rockowi.
"In A Suggestive Way" to nie tylko piękny hołd dla Paula Motiana, któremu zadedykowana jest płyta, ale po prostu dawka solidnego współczesnego jazzu pełnego kreatywnych rozwiązań i karkołomnych solówek każdego z instrumentalistów.
Kolejne lata działalności Bruno Tocanne przyniosły tak znakomite albumy jak: poświęcony muzyce Carli Bley "Over The Hills" (firmowany nazwą imuZZic Grand(s) ensemble) z 2015 roku, czy nagrany w duecie z Alainem Blesingiem "l'impermanence du doute" z 2020 roku.
Album ukazał się 11 grudnia 2012.
Robert Ratajczak
____________________________________________
Bruno Tocanne: In A Suggestive Way
CD 2012, IMR 007
program:
1. Bruno Rubato
2. NYC to NJ
3. Canto 1
4. Ornette and Don
5. Kumo to mine
6. One P.M
7. A suggestive way
8. Firely
9. Voyage(s)
10. Whatever
11. Frémissement
personel:
Rémi Gaudilat - trąbka
Quinsin Nachoff - saksofon, klarnet
Russ Lossing - fortepian
Bruno Tocanne - perkusja
CD 2012, IMR 007
program:
1. Bruno Rubato
2. NYC to NJ
3. Canto 1
4. Ornette and Don
5. Kumo to mine
6. One P.M
7. A suggestive way
8. Firely
9. Voyage(s)
10. Whatever
11. Frémissement
personel:
Rémi Gaudilat - trąbka
Quinsin Nachoff - saksofon, klarnet
Russ Lossing - fortepian
Bruno Tocanne - perkusja
____________________________________________