Salut, ça va?; Ici hélas; L’ivresse des profondeurs; Chaleur; Ta mere te regarde; Qu’est-ce qu’on attend?; Premiere séance; La cachette; J’ai caressé le chien du douanier; Liquide.Od 2004 roku prowadzony przez saksofonistę i kompozytora Ferdinanda Doumerca francuski kwartet Pulcinella specjalizuje się w muzyce usytuowanej na granicy jazzu i world music. Jednak dzięki sposobowi w jaki zespół wykonuje swą muzykę, wielu określa występy Pulcinelli mianem "jazzowego cyrku". Zestawione obok siebie i przenikające się wzajemnie elementy argentyńskiego tanga, free jazzu i muzyki rockowej, które odnajdziemy w muzyce kwartetu, podane są bowiem z dużym humorem, dystansem i szczyptą szaleństwa à la Frank Zappa.
Wraz z założycielem i pomysłodawcą kwartetu, grającym na saksofonach, fletach i melodyce Ferdinandem Doumerc, zespół tworzą: Florian Demonsant (akordeon, organy), Jean-Marc Serpin (kontrabas) i Pierre Pollet (perkusja).
Rok 2017 przyniósł album "3/4 d'once", a dwa lata później światło dzienne ujrzała kolejna płyta kwartetu: "Ça". Innowacją na tej płycie jest wprowadzenie do brzmienia Pulcinelli zapomnianego instrumentu, jakim są wyposażone w akordeonową klawiaturę, organy Elka. Słuchając albumu trudno uwierzyć iż w nagraniach nie użyto prawdziwego syntezatora; wszystkie elektroniczne partie pochodzą z pochodzących jeszcze z lat 70-tych organów Elka, odnalezionych przez muzyków w garderobie po jednym z koncertów.
Kojarzące się z muzyką towarzyszącym dawnym grom komputerowym elektroniczne tematy: "Salut, ça va?" i będący w zasadzie duetem Elki z kontrabasem "La cachette", sąsiadują z pięknymi balladami: wyposażoną w znakomite partie saksofonu oprawione hipnotyzującą elektroniką, impresyjną "Ici hélas", oraz zamykającym program, przejmującym tematem "Liquide".
Z kolei "L’ivresse des profondeurs" to blisko 10-minutowy, pastiszowy i pełen humoru utwór, podobnie jak "Qu’est-ce qu’on attend?" eksponujący możliwości akordeonu i melodyki, a w pełnym przestrzeni "Chaleur", oddajemy się klimatowi refleksji i zadumy.
"Ta mere te regarde" i "J’ai caressé le chien du douanier" są połączeniem free jazzu ze stylową archaiczną elektroniką i partiami akordeonu, a "Premiere séance" to rodzaj mini suity rozpoczynającej się w klimacie impresji, a zwieńczonej dynamicznym finałem.
Francuski kwartet Pulcinella stworzył nie tylko własne, niepowtarzalne brzmienie, ale też wykreował fascynujący, abstrakcyjny dźwiękowy świat, w którym na pozór nie pasujące do siebie elementy ułożone są w sposób tworzący unikatową, a zarazem genialną symbiozę.
Album ukazał się 20 września 2019.
Robert Ratajczak
____________________________________________
Pulcinella
Ça
CD 2019, BMC Records BMC CD 283
program:
1. Salut, ça va?
2. Ici hélas
3. L’ivresse des profondeurs
4. Chaleur
5. Ta mere te regarde
6. Qu’est-ce qu’on attend?
7. Premiere séance
8. La cachette
9. J’ai caressé le chien du douanier
10. Liquide
personel:
Ferdinand Doumerc – saksofony, flety, melodyka
Florian Demonsant – akordeon, organy
Jean-Marc Serpin – kontrabas
Pierre Pollet – perkusja
____________________________________________
