Leo Brouwer: Paisaje cubano con rumba; Sting: Alone with my thoughts this evening -with Sting; Johann Sebastian Bach: Toccata & Fugue in D minor, BWV 565; Henry Purcell: Dido's Lament (Dido and Aeneas) -with Renee Fleming soprano; Giovanni Zamboni: Sonata; Georg Frideric Handel: Oh Lord, whose mercies numberless (Saul) -with Andreas Scholl countertenor; Carlo Domeniconi: Koyunbaba; Old Macedonian Song: So maki sum se rodila -with Kaliopi
Zaintrygowany dziwnymi poczynaniami Stinga, do których zaliczam m.in. nagranie płyty z lutnistą Edinem Karamazovem, sięgnąłem po solową płytę tego oryginalnego muzyka z Bośni i Hercegowiny i okazało się, iż to czego nie byłem w stanie wytrzymać na płycie firmowanej ''Sting'' -jest muzyką, której doskonale mi się słucha pod warunkiem, iż nie firmuje jej sam Sting od zawsze kojarzący mi się z zgoła odmiennymi klimatami. Poza tym muzyka tego rodzaju pozbawiona lamentów wokalnych Stinga, a ukazująca nam piękno brzmienia lutni poparte wspaniałym kunsztem wirtuozerskim bezwzględnie jednego z największych mistrzów tego instrumentu na świecie, wiele zyskuje.
Lutnia to instrument w dzisiejszych czasach dość rzadki, dlatego trudno słuchać tych nagrań bez zwracania uwagi na oryginalne jej brzmienie. Wśród kompozycji na płycie znajdziemy zarówno klasyków (J.S.Bach, G.F.Handel) jak i macedońską pieśń ludową (''So maki sum se rodila'') i kompozycję Stinga utrzymaną w klimacie płyty ''Songs from the Labyrinth'' (2006) przez niego zaśpiewaną, która wcale nie jest szczególną perełką na tym krążku. Perełkami natomiast są otwierająca płytę: ''Paisaje cubano con rumba'' czy wyśmienita, klimatyczna blisko dziewięciominutowa mistrzowska interpretacja Karamazova ''Toccaty i Fugi'' -Bacha. Pięknie i poruszająco brzmi zaśpiewany przez sopranistkę Renee Fleming ''Lament Dido'' z opery Henry Purcella: ''Dido i Aeneas'' a także przepiękna pieśń George Friderica Handela: ''Oh Lord, whose mercies numberless'' śpiewana przez Andreas Scholl. czy trzyczęściowa ''Sonata'' Giovanni Zamboniego. Barok górą!
Na kolana rzuca 14-minutowa ''Koyunbaba'' Carlo Domeniconi, a płytę kończy macedońska pieśń ludowa przepięknie odśpiewana przez Kaliopi.
Płyta została niezwykle starannie nagrana i wydana przez wytwórnię Decca. Podczas słuchania na dobrym sprzęcie usłyszeć możemy nawet oddech Lutnisty dobiegający do nas zza strun tego jakże pięknie brzmiącego barokowego instrumentu.
Niezwykłym jest fakt, iż zaintrygowany dziwaczną płytą Stinga sięgnąłem po krążek, który najprawdopodobniej umknąłby mojej uwadze. Jestem wdzięczny Stingowi za to, iż dzięki jego dziwnym poczynaniom odkryłem dla siebie płytę wyjątkową. Płytę, którą zdecydowanie wyżej stawiam w hierarchii niż nieszczęsną ''Songs from the Labiryth''.
