[more]
Wszechstronność Artura Dutkiewicza już nie raz zaskoczyła jazzowych słuchaczy. Tym razem pianista zdecydował się opublikować zbiór siedmiu własnych kompozycji i adaptację tradycyjnej pieśni hinduskiej ''Om Namo Bhagavate'', będących hołdem dla siły i potęgi życia oraz tkwiących w wielu detalach tworzących codzienność pokładach energii. Czytając wstęp, jakim opatrzył płytę sam jej twórca, z takim właśnie nastawieniem nastawiłem płytę.
Pianiście towarzyszy sekcja tworzona przez kontrabasistę Michała Barańskiego i perkusistę Łukasza Żytę. Pierwszy z wymienionych jest laureatem dwóch nagród Akademii Fonograficznej „Fryderyk”, a w 2008 roku został wybrany przez czytelników Jazz Forum najlepszym kontrabasistą roku. Ma na swym koncie nagrania wraz z grupą Audiofeeling Band opublikowane przez prestiżową wytwórnię ACT i udział w nagraniu tak znakomitych albumów jak: ''Beethoven / Mozart / Silver'' Nigela Kennedy (2008) czy "Sanctus Sanctus Sanctus" (2008) i ''Kaddish'' (2011) Piotra Barona. Jego grę podziwiać możemy ponadto na płytach: Bennie Maupina, Zbigniewa Namysłowskiego, Piotra Wyleżoła, Grzecha Piotrowskiego, Macieja Grzywacza czy Wojciecha Staroniewicza. Jak ważnym elementem w nagraniach wypełniajacych album ''Prana'' jest kontrabas przekonać możemy się już podczas pierwszych minut całego albumu. To właśnie partie Barańskiego niejednokrotnie nadają ton brzmieniu wykreowanemu przez Dutkiewicza, często wręcz drocząc się z fortepianem i uzupełniając partie leadera.
Uwagę zwraca tytułowa, blisko 8-minutowa rozbudowana kompozycja, w której podstawowa linia melodyczna sąsiaduje z pełnymi zawirowań harmonicznych strukturami kreowanymi przez Artura Dutkiewicza. Świetna praca perkusji, nadająca kompozycji wyjątkowej dramaturgii podkreśla wyjątkowy charakter utworu.
Ujmuje adaptacja hinduskiej pieśni ''Om Namo Bhagavate'' chwalącej mantrę i duchowe wzorce osiągnięcia wolności duchowej i harmonii życiowej. To wbrew pozorom jedne z najbardziej melodyjnych (w tradycyjnym rozumieniu) minuty całej płyty.
Hołdem dla zmarłego przyjaciela Pianisty -Tomasza Szukalskiego jest kompozycja Dutkiewicza, jaką niejednokrotnie dane mu było wykonywać z Saksofonistą: ''Wujek Tomek''. Daleko jej jednak do żałobnego trenu; to raczej wspomnienie ''Szakala'' (jak nazywali Szukalskiego przyjaciele) takim jakim był za życia; a więc facetem kochającym świat i czerpiącym z niego to co najlepsze. Utwór nasycony refleksją, lecz wolny od nastroju przygnębienia i żałoby. Taki jak cały przekaz tej pięknej płyty.
Mimo duchowego przekazu tkwiącego w nutach zapisanych na płycie ''Prana'', daleko jej do muzyki, która ponad wszystko stawia sobie za główny cel wytworzenie klimatu kojarzącego się z zapachem tandetnych kadzidełek i sztucznego dalekowschodniego nastroju. To przede wszystkim rzetelnie zagrany jazz z wszelkimi najdoskonalszymi jego walorami tkwiącymi w brzmieniu klasycznego fortepianowego tria.
Mimo to muzyka wypełniająca album wywołuje podczas głębokiego w nią zasłuchania uczucie wewnętrznej harmonii i emanuje mnóstwem pozytywnych emocji. Okazuje się iż aby przywołać ten stan ducha, zbędne są dodatkowe pseudoetniczne ornamenty i kiczowate ozdobniki dźwiękowe. Wystarczy po prostu rzetelnie przekazać swe emocje i poprzeć je szczerością przekazu i wyjątkowym warsztatem muzycznym... ale to potrafią nieliczni artyści. Brawo Panie Arturze!
Robert Ratajczak
Passage; Prana; Om Namo Bhagavate; Warsaw Oberek; Polish Mazurka; Mr Prospero; Above The Clouds; Wujek Tomek.
skład:
Artur Dutkiewicz – fortepian
Michał Barański – kontrabas
Łukasz Żyta – perkusja
____________________________________________________________________________
