[more]
Szwedzka piosenkarka na stałe mieszkająca w Wielkiej Brytanii po raz pierwszy dala się szerzej poznać na rynku muzycznym działając w składzie Kairos 4tet. Jednak dopiero współpraca z pianistą Barry Greenem w ramach akustycznego duetu dała artystce możliwość ukazania swego oblicza jako wyjątkowa interpretatorka utworów m.in. Jacques'a Brela, Petera Gabriela, Esbjorna Svenssona czy Jamesa Taylora. O jej pełnym wyjątkowej lekkości i jasności muzycznym temperamencie przekonać mogliśmy się już dzięki płycie ''And So It Goes...'' (2012) firmowanej wraz z doskonale balansującym między swymi fascynacjami Billem Evansem i Keithem Jarrettem -wspomnianym Barry Greenem. Wówczas to w dorocznym podsumowaniu, Observer przyznał jej tytuł ''Nowej Twarzy Brytyjskiego Jazzu 2012''.
W roku 2014 doczekaliśmy się kolejnej płyty Emilii Martensson, będącej jej kolejnym konsekwentnym krokiem twórczym, w którym poza wyjątkowym indywidualizmem piosenkarki, dostrzeżemy także jej fascynacje Ellą Fitzgerald czy Billie Holiday. Skandynawski temperament wokalistki doskonale kontrastuje w wykonywanych przez nią utworach z duchem legendarnych wokalistek. Także tym razem poza przedstawieniem nam własnych premierowych piosenek, artystka sięgnęła po utwory z repertuaru wielkich muzyków, takich jak m.in. Paul Simon (''Everything Put Together Falls Apart'') czy Joe Henderson (temat ''Black Narcissus Music'', do którego sama napisała tekst). Na płycie znajdziemy też odwołanie się Emili Martensson do jej ojczystego dziedzictwa muzycznego pod postacią tradycyjnej piosenki ludowej ''Nar Sam Jag Var Pa Mitt Adertonde Ar'', jaką zaśpiewała po szwedzku.
Zahaczający o sambę ''Harvest Moon'', piękne poetyki, klasycyzujące ballady w smyczkowych aranżacjach Sama Crowe i Rory'ego Simmonsa (''Ana'', Learnt from Love'', wspomniana wcześniej ''Black Narcissus Music'' i przepiękna, nostalgiczna ''Maffi's Song'') czy intymne tematy śpiewane przy akompaniamencie fortepianu, kontrabasu i perkusji (''Tomorrow Can Wait'' czy ''Everything Put Together Falls''), przynoszą podczas słuchania mnóstwo emocji i uniesień. To bardzo osobista dla Emili Martensson płyta, pełna odniesień związanych z refleksjami na temat otaczającego świata. Album ponadto postanowiła zadedykować swym dziadkom Anie-Emilli (stąd tytuł całego albumu) i Albertowi Paliska.
Emilia Martensson dysponuje wyjątkowo czystym, jasnym i stonowanym głosem, doskonale sprawdzającym się w kameralnym nastroju, zacierajacych granice między folkiem a jazzem piosenek wypełniąjących album. Towarzyszące jej trio jazzowe Barry'ego Greena może wywołać kompleksy u wielu muzyków, a kwartet smyczkowy jaki słyszymy w czterech utworach doprawdy olśniewa.
''Ana'' to muzyka płyta pełna powietrza i przestrzeni. Mimo głębokiego przekazu i swego rodzaju filozofii przekazywanej w piosenkach, kojąca i relaksująca. Piękny, ciepły klimat, urzekające aranżacje i ujmujący sposób interpretacji, sprawiają iż doprawdy trudno od tej płyty się oderwać.
Robert Ratajczak
_____________________________________________________________________________________
Emilia MARTENSSON: Ana /CD 2014, Babel Label/
Harvest Moon; Ana; Learnt from Love; Tomorrow Can Wait; Nar Sam Jag Var Pa Mitt Adertonde Ar; Black Narcissus Music; Everything Put Together Falls Apart; (Ana Reprise); Maffi's Song; Vackra Manniska.
skład:
Emilia Martensson - głos
Barry Green - fortepian
Sam Lasserson - kontrabas
Adriano Adewale - perkusja
oraz:
The Fable String Quartet:
Kit Massey, Paloma Deike - skrzypce
Becky Hopkin - altówka
Natalie Rozario - wiolonczela
* * * * *
opisy innych płyt wydanych przez wytwórnię Babel Label:
______________________________________________________________________________________
