[more]
Od czasu nagrania pierwszej autorskiej płyty ''Eternal Journey'' (2004) minęło dziesięć lat. To dla amerykańskiego trębacza i kompozytora Seana Jonesa, od początku związanego z wytwórnią Mack Avenue, dekada niezwykle ważna. Od czasu gdy dziennikarze i czytelnicy Down Beat, Jazz Times i Jazz Journalists Association okrzyknęli go jednogłośnie największym odkryciem jazzowej trąbki Nowego Stulecia, Jones nagrał sześć płyt jako lider, a album ''Turned to Blue'' (2006) nagrany z Nancy Wilson, uhonorowany został największym możliwym wyróżnieniem -statuetką Grammy. W kolejne dziesięciolecie działalności fonograficznej jako lider, pochodzący z Ohio Sean Jones (do 2010 roku współpracujący równolegle z Jazz at Lincoln Center Orchestra wraz z samym Wyntonem Marsalisem) wkracza płytą wręcz doskonałą.
''Im-pro-vise Never Before Seen'' to zbiór jedenastu niezwykle efektownych jazzowych perełek, które już dziś można śmiało umieścić wśród najlepszych dokonań środkowego nurtu drugiego dziesięciolecia XXI wieku. Niewątpliwe znaczenie ma bardzo stabilny skład kwartetu Jonesa złożony z wyśmienitych młodych jazzmanów: olśniewającego za klawiaturą fortepianu Orrina Evansa oraz doprawdy wybornie kontrreagującej sekcji: Luques Curtis (kontrabas) i Obed Calvaire (perkusja). Jeśli dodamy do tego fakt, iż produkcją albumu zajęli się Christian McBride i Al Pryor -efekt wręcz nie może pozostać obojętnym dla żadnego miłośnika współczesnego amerykańskiego jazzu.
W programie płyty znajdziemy poza własnymi kompozycjami Jonesa, także utwór napisany przez pianistę składu -Orrina Evansa (''Don't Fall Off The L.E.J.''), oraz dwa klasyki: ''Not While I'm Around'' Stephena Sondheima (pochodzący z musicalu ''Sweeney Todd'') oraz nieśmiertelny temat ''How High The Moon'' Nancy Hamilton i Morgana Lewisa (z broadwayowskiej rewii ''Two for the Show'' z lat 40-tych ub.wieku).
W niezwykle uduchowionej formie ekspresji Seana Jonesa dostrzec możemy echa jego fascynacji muzyką gospel, oraz niewątpliwy szacunek dla techniki Milesa Davisa (szczególnie podczas ''Dark Times'') połączone z doświadczeniami jakie trębacz uzyskał zarówno w trakcie zdobywania niezwykle starannego wykształcenia muzycznego (Youngstown State University i Rutgers University), jak i w trakcie koncertów u boku m.in. Geralda Wilsona, Joe Lovano, Wyntona Marsalisa czy Jona Faddisa.
Słuchając ''Im-pro-vise Never Before Seen'' trudno nie ulec skojarzeniom z najlepszymi dokonaniami Blue Note z lat 60-tych. Jonesowi udało się połączyć specyfikę właściwą historycznym nagraniom z współczesną technologią i możliwościami nowoczesnego studia Avatar w Nowym Jorku oraz zaszczepić w nagrania posmak atmosfery panującej w małych klubach jazzowych (''I Don't Give A Damn Blues'').
Trąbka Jonesa brzmi fantastycznie zarówno czystym, głębokim dźwiękiem jak i podczas partii granych przy użyciu tłumika. Orrin Evans zapewnia nieskazitelną harmonię, niejednokrotnie ulegając jednak także improwizacyjnym pokusom, a bezpieczna sekcja: Curtis-Calvaire pięknie scala całość. Uwagę zwraca wyjątkowa praca kontrabasu Luquesa Curtisa w takich tematach jak: ''How High The Moon'' czy przepiękna ballada ''We'll Meet Under The Stars'', w której nostalgiczny temat potęguje także subtelna i intuicyjna gra Obeda Calvaire.
Ostatni z wymienionych upust swej żywiołowości daje podczas dynamicznego finału ''New Journey'', poprzedzającego wyposażoną w swawolną melodykę kompozycję Orrina Evansa: ''Don't Fall Off The L.E.J.''. Jedyny utwór pianisty składu jaki znalazł się w tym zbiorze to ewidentny hołd dla najwspanialszych dokonań jazzu. Wyborna harmonia, ''kroczący'' kontrabas wspomagany synkopami perkusji i oczywiście niepowtarzalny styl Jonesa.
Sean Jones publikując swój siódmy album jako lider dowodzi, iż wypracowany przez niego styl gry połączony z wyjątkową artykulacją, stał się jego charakterystycznym znakiem i osobistą formułą. Od czasu ''Eternal Journey'' Muzyk przeszedł długą drogę stając się dziś wzorcem sam w sobie, a płytą ''Im-pro-vise Never Before Seen'' podniósł poprzeczkę na wysokość dla większości jazzowych śmiertelników wręcz nieosiągalną.
Album doskonały!
Robert Ratajczak
___________________________________________________________________________________________
Sean JONES Quartet: Im-pro-vise Never Before Seen /CD 2014, Mack Avenue/
60th & Broadway; Dark Times; Interior Motive; The Morning After; I Don't Give A Damn Blues; Dr. Jekyll; How High The Moon; We'll Meet Under The Stars; New Journey; Don't Fall Off The L.E.J.; Not While I'm Around.
skład:
Sean Jones - trąbka
Orrin Evans - fortepian
Luques Curtis - kontrabas
Obed Calvaire - perkusja
___________________________________________________________________________________________
opisy innych płyt z katalogu Mack Avenue:
______________________________________________________________________________
