Inner Vision; Stag; Billion Dollar Babies; Secret Service; Black Sabbath; Iron Man; Paranoid; Yamantaka; Smells Like Teen Spirit; Lynch (Haunting & Heartbreaking; Personal Jesus; Police; Twin Peaks; I'm Deranged); The End; Simple Song.
Ekscentryczni czarodzieje saksofonów basowych z Kolonii atakują po raz trzeci! Deep Schrott to doprawdy niecodzienny projekt a zarazem jeden z najodważniejszych w ostatnich latach na europejskiej scenie jazzowej. Nie na co dzień bowiem spotykamy się próbą tworzenia muzyki przez kwartet saksofonistów, tym bardziej iż artyści sięgneli po tak specyficzne instrumenty jakimi są saksofony basowe i nie są wspomagani w swych dokonaniach przez jakiekolwiek dodatkowe instrumenty. Jeśli dodać do tego repertuar po jaki sięgają, otrzymujemy efekt zaskakujący nawet najbardziej osłuchanego z najróżniejszymi innowacjami brzmieniowo -interpretacyjnymi odbiorcę.
W projekt Deep Schrott zaangażowani są saksofoniści: Wollie Kaiser, Andreas Kalling (jakiego pamiętamy z doskonałego albumu: ''As If There Was Tomorrow'', 2012), Jan Klare (muzyk WDR Bigband znany z takich projektów jak płyta The Dorf: ''Le Record'', 2011, czy kwartet ''1000''), oraz Dirk Raulf (projekt NOX -albumy ''Lieder zum Nacht'', ''Gabelfruhstuck'' i ''Hasenbrot'', trio Drift: ''Sonargemeinschaft'', 2008 i solowy album ''Brotwalzer'', 2011).
Na trzecim albumie Deep Schrott (na który czekaliśmy trzy lata), po transkrypcjach kompozycji rockowych z repertuaru m.in. Fleetwood Mac, The Beatles, Led Zeppelin i King Crimson (płyta ''One'', 2010), oraz Boba Dylana i Hannsa Eislera (dwuczęściowy album ''Deep Schrott Plays Dylan & Eisler'', 2011) poznajemy ''ciemną stronę'' kwartetu. Tytuł płyty jak łatwo się domyślić nawiązuje do słynnej płyty Pink Floyd, natomiast czarna okładka albumu z wytłaczanymi literami zarówno do ''Master Of Reality'' Black Sabbath jak i ''Back In Black'' -AC / DC.
Dobór repertuaru rzeczywiście mroczny i intrygujący: od System Of A Down (''Inner Vision'') poprzez Alice Coopera (''Billion Dollar Babies''), Black Sabbath (''Black Sabbath'', ''Iron Man'' i ''Paranoid''), Nirvanę (''Smells Like Teen Spirit'') i The Residents (''Simple Song''), a na filmach Davida Lyncha i ''The End'' Doorsów zakończywszy. Tym razem jednak Panowie z Deep Schrott proponują nam również własne kompozycje podtrzymujące klimat płyty: ''Stag'' Jana Klare, ''Secret Service'' Wollie Kaisera i ''Yamantakę'' Andreasa Kallinga. Kolejnym novum są chórki (''Smells Like Teen Spirit''), a nawet rap (!) podczas kończącego płytę ''Simple Song''.
Podobnie jak w przypadku poprzednich albumów Deep Schrott, każdy z saksofonów basowych odgrywa w poszczególnych fragmentach odmienną rolę. Znajdziemy tu poza główną melodyką utworów, także improwizowane partie kreowane na tle bogato brzmiącego podkładu rytmicznego pozostałych saksofonów. Potężne saksofony basowe w muzyce Deep Schrott jawią się nam jako wyjątkowe i oferujące szeroką paletę brzmieniową, niemożliwą do osiągnięcia na jakichkolwiek innych instrumentach.
Po dwóch pierwszych albumach kwartetu, jakie ukazały się w krótkim odstępie czasu, obawiałem się iż projekt tych czworga wyjątkowych wirtuozów saksofonu, po ciekawym eksperymencie odłożony został na półkę z pamiątkami. Tymczasem na przełomie października i listopada 2013 roku artyści zarejestrowali kolejny materiał, jakim możemy radować się dzięki nowej płycie. Co więcej płyta oznaczona jest jako ''Vol.1'' co daje nam prawo mieć nadzieję na dalszą kontynuację. Tymczasem dziękujemy za kolejną porcję intrygującej i bez reszty wciągającej klimatem muzyki!
Robert Ratajczak
____________________________________________________
Inner Vision; Stag; Billion Dollar Babies; Secret Service; Black Sabbath; Iron Man; Paranoid; Yamantaka; Smells Like Teen Spirit; Lynch (Haunting & Heartbreaking; Personal Jesus; Police; Twin Peaks; I'm Deranged); The End; Simple Song.
skład:
Wollie Kaiser, Andreas Kalling; Jan Klare; Dirk Raulf - saksofony
___________________________________________
