Empty Sky; Val-Hala; Western Ford Gateway; Hymn 2000; Lady What's Tomorrow; Sails; The Scaffold; Skyline Pigeon; Gulliver / It's Hay Chewed / Reprise; Bonus Tracks: Lady Samantha; All Across The Havens; It's Me That You Need; Just Like Strange Rain.
''Empty Sky'' to pierwszy album Eltona Johna, choć często o tym się zapomina. Przede wszystkim dlatego, iż wydana 45 lat temu płyta nikomu bliżej nieznanego 22 letniego muzyka wcześniej posługującego się w zespole Bluesology swoim prawdziwym imieniem i nazwiskiem: Reg Dwight, przeszła wówczas bez echa. Sukces przyszedł dopiero w momencie ukazania się drugiej płyty zatytułowanej po prostu ''Elton John'' (1970) -co samo w sobie mogło sugerować album debiutancki. Ponadto płyta ''Empty Sky'' ukazała się wówczas tylko w Wielkiej Brytanii, gdyż Amerykanie mimo wcześniejszych doświadczeń (The Beatles, The Rolling Stones), nie nauczyli się respektu wobec brytyjskich odkryć muzycznych i kompletnie zignorowali płytę, wydając ją dopiero ...w 1975 roku (!), gdy Elton John miał już status światowej gwiazdy.
Należy przypomnieć, iż w 1969 roku Elton John aspirował do miana artysty stricte rockowego, o czym niech świadczy m.in. fakt iż w roku wydania tej płyty ubiegał się o miejsce w zespole King Crimson. Mimo to bardziej doceniano go wówczas jako kompozytora (m.in. piosenka ''I've Been Loving You Too Long'' zaśpiewana przez Lulu na Festiwalu Eurowizji, czy ''Skyline Pigeon'' nagrana przez Rogera Cooka -obie skomponowane przez Eltona wraz z Berniem Taupinem) i pianistę sesyjnego (m.in. z grupą The Hollies).
Jeszcze przed wydaniem płyty ''Empty Sky'' w dolnych rejestrach niektórych brytyjskich list przebojów pojawił się na moment singel Eltona Johna: ''Lady Samantha''. Piosenka ta jednak ostatecznie nie znalazła się na longplayu, uzupełniając dopiero kompaktową edycję płyty wydaną w 1995 roku, dzięki czemu dopiero po wielu latach została właściwie doceniona. Niniejsza edycja płyty rozpoczynająca serię zremasterowanych albumów, zatytułowaną: ''Elton John The Classic Years'', zawiera w sumie cztery bonusy będące dwoma singlami: ''Lady Samantha'' / ''All Across The Havens'' i ''It's Me That You Need'' / ''Just Like Strange Rain''.
Słuchając po latach ''Empty Sky'' z całym przekonaniem stwierdzam, iż jest to płyta po którą ze wszech miar warto sięgać. Ciekawe psychodeliczne brzmienia, potęgowane specyficznym brzmieniem klawesynu wywołują skojarzenia ze stylistyką rocka progresywnego, który właśnie na przełomie szóstego i siódmego dziesięciolecia minionego wieku przechodził swoiste apogeum. Doskonale brzmi także flet Dona Faya nadający wyjątkowego art rockowego posmaku takim utworom jak: tytułowy, dynamiczny ''Empty Sky'' (także świetna bluesowa partia harmonijki ustnej Grahama Vickery), czy wywołujący skojarzenia z Jethro Tull: elegijny ''Hymn 2000''.
Pośród muzyków towarzyszących Eltonowi na debiutanckiej płycie znajdziemy m.in. basistę Tony'ego Murraya -doskonale znanego z grupy The Troggs i grającego w utworze ''Lady What's Tommorow'' perkusistę The Spencer Davis group -Nigela Olssona.
Wyjątkową perłą godną umieszczenia w kanonie najpiękniejszych piosenek Eltona wszechczasów jest na ''Empty Sky'': cudowna ''Val-Hala''. Bez skrupułów umieściłbym tę balladę obok takich klasyków spółki John/Taupin jak: ''Goodbye Yellow Brick Road'', ''Your Song'' czy ''Candle In The Wind''.
Ciekawostką jest kończąca podstawowy program albumu trylogia ''Gulliver / It's Hay Chewed / Reprise'', składająca się z piosenki ''Gulliver'', instrumentalnej części będącej wyjątkowym popisem gitarzysty Caleba Quaye i grającego na saksofonie Dona Faya, oraz przeglądem fragmentów wszystkich wcześniejszych utworów z płyty. Z perspektywy czasu brzmi to bardzo archaicznie, lecz w latach 60-tych była to często stosowana praktyka na longplayach.
''Empty Sky'' daleko do rozmachu z jakim zrealizowane zostały kolejne albumy Eltona Johna (z wspaniałym ''Blue Moves'' z 1976 roku na czele), jednak należy pamiętać iż album był dopiero debiutem artysty jaki okazał się z upływem lat jednym z Tych Największych w muzyce rozrywkowej przełomu wieków.
Należy przypomnieć, iż w 1969 roku Elton John aspirował do miana artysty stricte rockowego, o czym niech świadczy m.in. fakt iż w roku wydania tej płyty ubiegał się o miejsce w zespole King Crimson. Mimo to bardziej doceniano go wówczas jako kompozytora (m.in. piosenka ''I've Been Loving You Too Long'' zaśpiewana przez Lulu na Festiwalu Eurowizji, czy ''Skyline Pigeon'' nagrana przez Rogera Cooka -obie skomponowane przez Eltona wraz z Berniem Taupinem) i pianistę sesyjnego (m.in. z grupą The Hollies).
Jeszcze przed wydaniem płyty ''Empty Sky'' w dolnych rejestrach niektórych brytyjskich list przebojów pojawił się na moment singel Eltona Johna: ''Lady Samantha''. Piosenka ta jednak ostatecznie nie znalazła się na longplayu, uzupełniając dopiero kompaktową edycję płyty wydaną w 1995 roku, dzięki czemu dopiero po wielu latach została właściwie doceniona. Niniejsza edycja płyty rozpoczynająca serię zremasterowanych albumów, zatytułowaną: ''Elton John The Classic Years'', zawiera w sumie cztery bonusy będące dwoma singlami: ''Lady Samantha'' / ''All Across The Havens'' i ''It's Me That You Need'' / ''Just Like Strange Rain''.
Słuchając po latach ''Empty Sky'' z całym przekonaniem stwierdzam, iż jest to płyta po którą ze wszech miar warto sięgać. Ciekawe psychodeliczne brzmienia, potęgowane specyficznym brzmieniem klawesynu wywołują skojarzenia ze stylistyką rocka progresywnego, który właśnie na przełomie szóstego i siódmego dziesięciolecia minionego wieku przechodził swoiste apogeum. Doskonale brzmi także flet Dona Faya nadający wyjątkowego art rockowego posmaku takim utworom jak: tytułowy, dynamiczny ''Empty Sky'' (także świetna bluesowa partia harmonijki ustnej Grahama Vickery), czy wywołujący skojarzenia z Jethro Tull: elegijny ''Hymn 2000''.
Pośród muzyków towarzyszących Eltonowi na debiutanckiej płycie znajdziemy m.in. basistę Tony'ego Murraya -doskonale znanego z grupy The Troggs i grającego w utworze ''Lady What's Tommorow'' perkusistę The Spencer Davis group -Nigela Olssona.
Wyjątkową perłą godną umieszczenia w kanonie najpiękniejszych piosenek Eltona wszechczasów jest na ''Empty Sky'': cudowna ''Val-Hala''. Bez skrupułów umieściłbym tę balladę obok takich klasyków spółki John/Taupin jak: ''Goodbye Yellow Brick Road'', ''Your Song'' czy ''Candle In The Wind''.
Ciekawostką jest kończąca podstawowy program albumu trylogia ''Gulliver / It's Hay Chewed / Reprise'', składająca się z piosenki ''Gulliver'', instrumentalnej części będącej wyjątkowym popisem gitarzysty Caleba Quaye i grającego na saksofonie Dona Faya, oraz przeglądem fragmentów wszystkich wcześniejszych utworów z płyty. Z perspektywy czasu brzmi to bardzo archaicznie, lecz w latach 60-tych była to często stosowana praktyka na longplayach.
''Empty Sky'' daleko do rozmachu z jakim zrealizowane zostały kolejne albumy Eltona Johna (z wspaniałym ''Blue Moves'' z 1976 roku na czele), jednak należy pamiętać iż album był dopiero debiutem artysty jaki okazał się z upływem lat jednym z Tych Największych w muzyce rozrywkowej przełomu wieków.
Robert Ratajczak
_____________________________________________________________________________________
Elton JOHN: Empty Sky /CD 1995 (1969), Mercury/Empty Sky; Val-Hala; Western Ford Gateway; Hymn 2000; Lady What's Tomorrow; Sails; The Scaffold; Skyline Pigeon; Gulliver / It's Hay Chewed / Reprise; Bonus Tracks: Lady Samantha; All Across The Havens; It's Me That You Need; Just Like Strange Rain.
skład:
Elton John - wokal, instr.klawiszowe
Don Fay - saksofon, flet
Graham Vickery - harmonijka
Caleb Quaye - gitary, bębny conga
Tony Murray - gitara basowa
Roger Pope - instr.perkusyjne
oraz:
Nigel Olsson - perkusja
Elton John - wokal, instr.klawiszowe
Don Fay - saksofon, flet
Graham Vickery - harmonijka
Caleb Quaye - gitary, bębny conga
Tony Murray - gitara basowa
Roger Pope - instr.perkusyjne
oraz:
Nigel Olsson - perkusja
______________________________________________________________________________________
opisy innych płyt Eltona Johna:
