Legendarious; Z; Fire Burning; Monkey's Revenge; Dirty City; Heaven't You Learned Your Lesson Yet?; Iggy's Secret; Fucked; Angry Monster.
Kanadyjski saksofonista Peter Van Huffel, znany jest zarówno z odważnych projektów muzycznych, oraz kameralnych składów House of Mirrors i doskonałego albumu ''Boom Crane'' (2013 -z Michaelem Batesem i Jeffem Davisem). Zanim jednak doszło do wydania ''Boom Crane'' na rynku ukazała się płyta awangardowego tria Van Huffela -Gorilla Mask.
Peter Van Huffel doskonale odnajduje się w każdej konwencji. Niezwykle agresywny sposób gry Alcisty pełen jest jednocześnie swego rodzaju duchowości (spod znaku Charliego Parkera i Erica Dolphy) emanującej prawdziwym uczuciem.
Skład formacji poza Van Huffelem tworzy basista Roland Fidezius oraz kompozytor, producent muzyczny i przede wszystkim obdarzony niezwykłą wyobraźnią muzyczną austriacki perkusista Rudi Fischerlehner, który już jako nastolatek w latach 90-tych angażował się w rozmaite projekty muzyczne, oscylujące między improwizowaną muzyką eksperymentalną a rockiem, a w ubiegłym dziesięcioleciu dał się poznać jako leader i wyłączny twórca repertuaru kwartetu Pinx. Nagrane w tym składzie płyty: ''Pinx'' (2005) oraz ''milieu'' (2007) okazały się niezwykle dojrzałą wizytówką Rudiego Fischerlehnera, doskonale odnajdującego się w nasyconych improwizacjami utworach kreowanych wraz z trojgiem muzycznych przyjaciół. Podczas kolejnych lat swej muzycznej drogi, Rudi miał okazję współpracować m.in. z saksofonistką Ingrid Laubrock (znaną polskim miłośnikom jazzu choćby z Festiwalu Made In Chicago czy z doskonałej płyty ''Catatumbo'', 2011) oraz nagrać płytę wraz z cenionym gitarzystą Andreasem Willersem i saksofonistą Frankiem Paulem Schubertem pod szyldem Grid Mesh (''coordinates'', 2010) i wyśmienity album ''TAM'' (2013) wraz z gitarzystą Olafem Ruppem i puzonistą Matthiasem Mullerem. Projekt Petera Van Huffela -Gorilla Mask okazał się kolejnym miejscem dającym Rudiemu ogromne pole dla realizacji własnego, wypracowanego w rozmaitych konstelacjach stylu.
Muzykę Gorilla Mask niektórzy krytycy określają mianem: hardcore jazz. Trudno przeciwstawić się temu określeniu twórczości Van Huffela i spółki słuchając utworów o strukturze w większym stopniu nawiązującej do rocka niż jazzu. Płytę ''Howl!'' wypełniają w większości kompozycje charakteryzujące się raczej prostą linią melodyczną, których siła zaklęta jest w niemalże thrash-jazzowej, brutalnej sile interpretacji.
Pośród dziewięciu tematów autorstwa Petera Van Huffela znajdziemy też przejmujące formy charakteryzujące się elegijnym przekazem. Do takich należy ''Fire Burning'' -poruszający jazzowy rapsod z ujmującą partią saksofonu altowego na planie pierwszym, którego tłem są fantazyjne kreacje dźwiękowe Fischerlehnera i hipnotyzujące partie Fideziusa.
Ukłonem w stronę tradycyjnych form jazzowych jest pierwsza część szalonego ''Monkey's Revenge'' z klasyczną galopadą kontrabasu i wdzięcznymi synkopami perkusji.
Transowy motoryczny riff kontrabasu decyduje o wyjątkowej sile ''Dirty City''. Wkład Fideziusa zdaje się być jeszcze bardziej znaczący w drugiej części utworu, kiedy muzyk sięgając po smyczek kreuje przy użyciu przetworników, iście rockowe brzmienie.
Filozofia muzyczna Gorilla Mask swą siłę, w równiej mierze zawdzięcza fascynacją jazzowym szaleństwem Alberta Aylera co rockową siłą Henry'ego Rollinsa. Mikstura muzyczna przygotowana przez to trio posiada doprawdy wyjątkową moc.
Robert Ratajczak
_____________________________________________________
Peter Van Huffel's Gorilla Mask: Howl! /CD 2012, Double Moon/
Legendarious; Z; Fire Burning; Monkey's Revenge; Dirty City; Heaven't You Learned Your Lesson Yet?; Iggy's Secret; Fucked; Angry Monster.
skład:
Peter Van Huffel - saksofon
Roland Fidezius - kontrabas
Rudi Fischerlehner - instr.perkusyjne
_______________________________________________
