Blackbird; Luiza; Lady Bear's Lullabye; Junity; Norwegian Wood; Olena; Pent Up House; Ruby, My Dear; Menina na Janela; West Coast Blues; Scriabin; Close Enough For Love; Etude Op. 2, No. 1.[more]
Holenderski wirtuoz harmonijki ustnej Hendrik Meurkens znany z wspólnych płyt z m.in.: Charlie Byrdem i Herbem Ellisem wraz z rosyjskim pianistą Mishą Tsiganovem (jego z kolei znać możemy z płyt Chico Freemana, Joe Chambersa, oraz z projektu Matt Geraghty Project z 2010 roku z udziałem m.in. Avishaya Cohena i ...Anny Marii Jopek) współpracują razem od kilku lat i dorobili się paru wspólnie nagranych albumów. Tym razem proponują dość eklektyczny projekt zrealizowany częściowo w konwencji kameralnego duetu, częściowo w formule jazzowego tria, jaki wraz z nimi tworzą rodak pianisty - kontrabasista Oleg Osenkov, oraz nowojorski perkusista Willard Dyson.
Repertuar płyty złożony jest z niejednokrotnie dość odległych od siebie tematów, pośród których znajdziemy zarówno utwory Beatlesów ("Blackbird" i "Norwegian Wood"), Antonio Carlosa Jobima (''Luiza''), standardy jazzowe Theloniousa Monka (''Ruby, My Dear"), Wesa Montgomery ("West Coast Blues"), Sonny'ego Rollinsa (''Pent Up House''), jak i transkrypcję ''Etiudy op.2'' rosyjskiego klasyka Aleksandra Skriabina i hołd złożony mu w autorskiej kompozycji Mishy Tsiganova (''Scriabin''), czy utwór współczesnego kompozytora Jewgenija Krylatowa (znana z popularnej rosyjskiej kreskówki kołysanka ''Lady Bear's Lullaby'').
Połączenie brzmienia zwanego ''Artem Tatumem harmonijki'' - Hendrika Meurkensa z rosyjskim temperamentem Mishy Tsiganova owocuje doskonale ujednoliconym brzmieniem. Już otwierający całość ''Blackbird'', zaskakujący zmiennym tempem doskonale przeprowadza nas poprzez główną linię melodyczną graną przez Meurkensa do rozimprowizowanych partii i majestatycznych akordów fortepianu, czyniąc z tej interpretacji najdoskonalszą spośród powstałych w ostatnich latach interpretacji beatlesowskiego przeboju.
Liryczna i nasycona melancholią ''Luiza'' Jobima zagrana w duecie urzeka nostalgią i liryzmem własciwym współczesnej muzyce kameralnej. Technika Meurkensa charakteryzuje się doskonałą kontrolą oddechu i precyzyjną barwą, jakiej nie powstydziłby się sam Toots Thielemans.
Nastrój brazylijskiej samby nasyconej swingiem towarzyszy nam podczas wspomnianej wcześniej ''Lady Bear's Lullaby'', a kompozycja tytułowa przywraca nastrój refleksji i liryzmu.
I tak przez ponad godzinę międzynarodowy skład czaruje nas zarówno pięknymi melodiami jak i subtelnie dozowaną dawką stricte jazzowych improwizacji; kolejny beatlesowski standard ''Norwegian Wood'', dedykowany małżonce Tsiganova, piękny motyw: ''Olena'', bebopowy klasyk Rollinsa: ''Pent Up House'' - świetnie wzmocniony pracą sekcji rytmicznej, ''Ruby, My Dear'' - Monka czy ''West Coast Blues'' - Montgomery'ego.
W ciągu kilku miesięcy od momentu ukazania się ''Junity'', płyta zebrała entuzjastyczne recenzje na łamach najbardziej prestiżowych portali muzycznych, trafiając w gusta zarówno miłośników jazzu jak i odbiorców muzyki popularnej. Zarówno brzmienie uzyskane w obu konfiguracjach (duet i kwartet), jak i wszechstronny repertuar z jakim mamy do czynienia, zdaje się być wyjątkowo uniwersalny. Autorskie kompozycje Meurkensa (''Junity'' i ''Menina na Janela'') i Tsiganova (''Olena'' i ''Scriabin'') doskonale uzupełniły zestaw powszechnie znanych utworów, tworząc z nimi nierozerwalną, przekonującą całość, a odwołanie się na koniec do rosyjskiej klasyki (''Etude Op.2, No.1'' Skriabina) zrywa wszelkie bariery stylistyczne.
Świetna płyta a zarazem ''złoty środek'' scalający, zdawać by się mogło, odległe od siebie muzyczne światy.
Album ukazał się 2 lipca 2014 roku.
Repertuar płyty złożony jest z niejednokrotnie dość odległych od siebie tematów, pośród których znajdziemy zarówno utwory Beatlesów ("Blackbird" i "Norwegian Wood"), Antonio Carlosa Jobima (''Luiza''), standardy jazzowe Theloniousa Monka (''Ruby, My Dear"), Wesa Montgomery ("West Coast Blues"), Sonny'ego Rollinsa (''Pent Up House''), jak i transkrypcję ''Etiudy op.2'' rosyjskiego klasyka Aleksandra Skriabina i hołd złożony mu w autorskiej kompozycji Mishy Tsiganova (''Scriabin''), czy utwór współczesnego kompozytora Jewgenija Krylatowa (znana z popularnej rosyjskiej kreskówki kołysanka ''Lady Bear's Lullaby'').
Połączenie brzmienia zwanego ''Artem Tatumem harmonijki'' - Hendrika Meurkensa z rosyjskim temperamentem Mishy Tsiganova owocuje doskonale ujednoliconym brzmieniem. Już otwierający całość ''Blackbird'', zaskakujący zmiennym tempem doskonale przeprowadza nas poprzez główną linię melodyczną graną przez Meurkensa do rozimprowizowanych partii i majestatycznych akordów fortepianu, czyniąc z tej interpretacji najdoskonalszą spośród powstałych w ostatnich latach interpretacji beatlesowskiego przeboju.
Liryczna i nasycona melancholią ''Luiza'' Jobima zagrana w duecie urzeka nostalgią i liryzmem własciwym współczesnej muzyce kameralnej. Technika Meurkensa charakteryzuje się doskonałą kontrolą oddechu i precyzyjną barwą, jakiej nie powstydziłby się sam Toots Thielemans.
Nastrój brazylijskiej samby nasyconej swingiem towarzyszy nam podczas wspomnianej wcześniej ''Lady Bear's Lullaby'', a kompozycja tytułowa przywraca nastrój refleksji i liryzmu.
I tak przez ponad godzinę międzynarodowy skład czaruje nas zarówno pięknymi melodiami jak i subtelnie dozowaną dawką stricte jazzowych improwizacji; kolejny beatlesowski standard ''Norwegian Wood'', dedykowany małżonce Tsiganova, piękny motyw: ''Olena'', bebopowy klasyk Rollinsa: ''Pent Up House'' - świetnie wzmocniony pracą sekcji rytmicznej, ''Ruby, My Dear'' - Monka czy ''West Coast Blues'' - Montgomery'ego.
W ciągu kilku miesięcy od momentu ukazania się ''Junity'', płyta zebrała entuzjastyczne recenzje na łamach najbardziej prestiżowych portali muzycznych, trafiając w gusta zarówno miłośników jazzu jak i odbiorców muzyki popularnej. Zarówno brzmienie uzyskane w obu konfiguracjach (duet i kwartet), jak i wszechstronny repertuar z jakim mamy do czynienia, zdaje się być wyjątkowo uniwersalny. Autorskie kompozycje Meurkensa (''Junity'' i ''Menina na Janela'') i Tsiganova (''Olena'' i ''Scriabin'') doskonale uzupełniły zestaw powszechnie znanych utworów, tworząc z nimi nierozerwalną, przekonującą całość, a odwołanie się na koniec do rosyjskiej klasyki (''Etude Op.2, No.1'' Skriabina) zrywa wszelkie bariery stylistyczne.
Świetna płyta a zarazem ''złoty środek'' scalający, zdawać by się mogło, odległe od siebie muzyczne światy.
Album ukazał się 2 lipca 2014 roku.
Robert Ratajczak
____________________________________________________________________________________
Hendrik MEURKENS - Misha TSIGANOV Duo & Quartet: Junity /CD 2014, HMS/Blackbird; Luiza; Lady Bear's Lullabye; Junity; Norwegian Wood; Olena; Pent Up House; Ruby, My Dear; Menina na Janela; West Coast Blues; Scriabin; Close Enough For Love; Etude Op. 2, No. 1.
muzycy:
Hendrik Meurkens - harmonijka
Misha Tsiganov - fortepian
oraz:
Oleg Osenkov - kontrabas
Willard Dyson - perkusja
Hendrik Meurkens - harmonijka
Misha Tsiganov - fortepian
oraz:
Oleg Osenkov - kontrabas
Willard Dyson - perkusja
_____________________________________________________________________________________
