INDIGO KID II: Fist Full Of Notes /2014/

Snow On The Presellis; Waiting For Paula; Carpet Boys; All Hands To Dance And Skylark; From Nowhere To Our Place; The Healing Process; Mr Randal; Quiet Waters; The Bay; Sketches In The Fabric.

[more]

Projekt Indigo Kid zadebiutował fonograficznie w roku 2012 świetną płytą wydaną przez londyńską wytwórnię Babel Label ("Indigo Kid", 2012).
W składzie formacji od początku jej istnienia grają: gitarzysta Dan Messore, saksofonista Iain Ballamy i kontrabasista Tim Harries.
Gitarzysta Dan Messore ukończył Royal College w Cardiff, a swoją muzyczną edukację zdobywał przy takich artystach jak: Paul Gardiner, John Parricelli, Huw Warren czy Dave Cliff. Poza działalnością pod szyldem Indigo Kid, gitarzysta gra w trio wraz z basistą Aidanem Thorne i perkusistą Markiem O'Connor a także w kwintecie Lacuna z trębaczem Steve Watermanem (kapitalny album "Talk On The Step", 2012). Ma za sobą również współpracę z takimi muzykami jak m.in.: Geoff Simkins, Kevin Figes czy Trish Clowes. Z kolei basista składu Indigo Kid - Tim Harries przez cztery lata (1989-1993) był członkiem formacji Billa Bruforda -Earthworks, a przez kilkanaście lat współpracował z grupą Steeleye Span. Jest wszechstronnym muzykiem sesyjnym, z którego usług niejednokrotnie korzystali m.in. Brian Eno czy Katie Melua.
Kolejna płyta firmowana tym razem jako: Indigo Kid II, to album: "Fist Full Of Notes", na której słyszymy też saksofonistę Trisha Clowesa i perkusistę Martina France, natomiast zwany ''tytanem brytyjskiego saksofonu'' - tenorzysta Iain Ballamy znany z pierwszego albumu Indigo Kid, na płycie "Fist Full Of Notes" pojawia się zaledwie w dwóch utworach. Muzyk ten został dostrzeżony na jazzowej scenie już w 1980 roku, kiedy pojawił się w składzie Big Band Tubes Loose. W kolejnych latach Ballamy, poza własnymi projektami, grał też w norweskiej elektrycznej formacji jazzowej Food Group, oraz współpracował m.in. z Gilem Evansem, Hermeto Pascoalem i Mike'm Gibbsem.
Niezwykle przestrzenne brzmienie otwierającego całość tematu "Snow On The Preselis" potęgowane jest subtelnym zastosowaniem elektroniki. Od samego początku płyty mamy do czynienia z niezwykle komunikatywną muzyką, nasączoną wyrazistą harmonią i ujmującą melodyką.
Ciepłe brzmienie saksofonu tenorowego Trisha Crowesa doskonale współgra z gitarą Dana Messore. Ten tandem doskonale sprawdza się zarówno w zakresie dialogów jak i kreacji unisonowych, o czym przekonać możemy się w trakcie progresywnej kompozycji "Waiting For Paula". Częste stosowanie echa przez lidera wzmaga wrażenie ogromnej przestrzeni zaklętej pomiędzy dźwiękami gitary zarówno podczas "Waiting For Paula", jak i pełnego "gitarowej ekwilibrystyki" utworu "Carpet Boys", w którym idealnie wpasowane zostały też efekty kojarzące się z brzmieniem stylowego mellotronu.
Ukłonem w stronę bardziej konwencjonalnego brzmienia zdaję się być pierwsza część tematu: "All Hands To Dance And Skylark" zawierającego jedną z najwspanialszych partii saksofonu Trisha Clowesa a opartego na genialnej pracy sekcji: Harries - France. Z czasem jednak wracamy do ukochanego przez Messore'a świata dźwięków kojarzących się z rockiem progresywnym lat 70-tych.
Bardzo w tym klimacie osadzony jest genialny utwór: "From Nowhere To Our Place" pachnący dalekowschodnim klimatem i niosący z sobą wyraźny posmak orientu. W przesterowane dźwięki gitary idealnie wpasowana jest perkusja i odrealnione partie saksofonu słyszane gdzieś w oddali. Muzykom udało się stworzyć doprawdy wyjątkowy klimat w ciągu tych wybitnych pięciu minut płyty. Perełeczka!
Doczekaliśmy się: w dwóch utworach na płycie mamy okazję zasłuchać się w wyjątkową grę Iaina Ballamy. Piękna ballada "The Healing Process" śmiało nawiązuje do jazzowej tradycji wielkich mistrzów z Colemanem Hawkinsem na czele, a zastosowanie w instrumentarium dwóch saksofonów tenorowych daje doprawdy oszałamiający efekt.
Impresją na gitarę, perkusję i elektronikę jest: "Mr Randall", eksponujący niezmierzone pokłady ekspresji Martina France i niczym nieograniczoną fantazję dźwiękową Dana Messore.
Króciutka impresja "Quiet Waters" poprzedza wyposażony w zawadiackie partie saksofonu temat: "The Bay", ozdobiony kapitalną partią gitary basowej dotychczas pozostającego raczej w cieniu Tima Harriesa.
Na koniec płyty kolejna okazja posłuchania Iaina Ballamy. Impresyjny i wielowątkowy temat: "Sketches In The Fabric" pozostawia wrażenie wielu dźwiękowych niedomówień, jakie miejmy nadzieję zyskają rozwinięcie w ramach kolejnej odsłony tego projektu.
Po albumach "Indigo Kid" (2012) i "Talk On The Step" formacji Lacuna (2012), długo czekaliśmy na kolejną płytę Dana Messore. Warto było! 10 nowych kompozycji wypełniających album "Fist Full Of Notes" zachwyca świeżością i ciekawymi rozwiązaniami. Nowe wcielenie formacji gitarzysty stanowi doskonałą kontynuację i rozwinięcie idei Indigo Kid. To płyta od której wyjątkowo trudno się oderwać.
Premiera płyty 13 lipca 2015.

Robert Ratajczak

o płycie przeczytasz również: TUTAJ

___________________________________________________________________

INDIGO KID II: Fist Full Of Notes /CD 2014, Babel Label BDV 14130/

program:
1. Snow On The Presellis
2. Waiting For Paula
3. Carpet Boys
4. All Hands To Dance And Skylark
5. From Nowhere To Our Place
6. The Healing Process
7. Mr Randal
8. Quiet Waters
9. The Bay
10.Sketches In The Fabric