Robert Schumann: Kreisleriana, Op.16;
Fryderyk Chopin: Andante spianato et Grande Polonaise brillante op.22;
Grażyna Bacewicz: II Sonata fortepianowa.
Laureatka wielu nagród i wyróżnień przyznanych podczas rozmaitych konkursów i festiwali pianistycznych, oraz pierwsza polska półfinalistka prestiżowego Międzynarodowego Konkursu im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie - Julia Kociuban, miała jak dotąd okazję być gorąco oklaskiwaną m.in. w Monachium, Berlinie oraz krajach Ameryki Północnej i Azji. Mimo bardzo młodego wieku (urodziła się w 1992 roku) pianistka może poszczycić się marką artystki mającej w swą biografię wpisaną współpracę z wieloma wyśmienitymi orkiestrami koncertując pod batutą takich mistrzów jak; Jerzy Maksymiuk, Marcin Nałęcz – Niesiołowski czy Hans Graf.
W lutym 2015 roku doczekaliśmy się debiutanckiej solowej płyty Julii Kociuban, zawierającej recital zarejestrowany w Europejskim Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego w Lusławicach, jaka momentalnie uznana została przez krytyków muzycznych za jeden z najciekawszych fonograficznych debiutów pianistycznych w ostatnich latach.
Na swą pierwszą płytę artystka wybrała cykl "Kreisleriana" Roberta Schumanna, oraz "Andante spianato" Fryderyka Chopina (z Poloneza "Grand Polonaise brillante op.22") i powstałą ponad 100 lat później "II Sonatę fortepianową" Grażyny Bacewicz.
Większość recitalu zamieszczonego na płycie wypełnia 8-częściowa "Kreisleriana" Roberta Schumanna dedykowana przez twórcę Fryderykowi Chopinowi. "Kreislerianę" powszechnie uważa się za jedno spośród najdoskonalszych dzieł fortepianowych Schumanna, w którym obcujemy z rodzajem muzycznego kalejdoskopu kontrastujących z sobą klimatów. Kompozytor kreuje w poszczególnych częściach cyklu inspirowanego opowiadaniami E.T.A.Hoffmanna (zatytułowanego od pseudonimu pisarza: Johannes Kreisler), zarówno nastrój depresji i natarczywego niepokoju jak i ukojenie niesione rodzajem rozmarzenia, emanujące z pełnych subtelnych uniesień. Niejednokrotnie Schumann zawarł w jednym, krótkim temacie odczucia uwalniane na dwóch odległych biegunach emocji. Miłośnicy twórczości genialnego kompozytora doskonale zdają sobie sprawę z faktu, iż interpretacje jego utworów rozpisanych na fortepian, wymagają od pianisty szczególnej wrażliwości i wyjątkowej zdolności uchwycenia ducha jaki zawarty jest w strukturze kompozycji. Sięgnięcie po ten specyficzny cykl przez debiutującą na srebrnym krążku Julię Kociuban okazało się bardzo odważną próbą z jakiej młoda pianistka wyszła jednak zwycięsko.
Szczególnie pięknie wybrzmiewa w tej interpretacji część druga cyklu (oznaczona przez kompozytora jako: "Bardzo intymne i nie za szybko"). Podczas tych 10. minut dźwięki fortepianu zabierają nas odrealnioną rzeczywistość, bardzo sukcesywnie przenikającą do świadomości dzięki doskonałej, natchnionej interpretacji.
Inna wersja "Kreisleriany" dostępna jest od niedawna także na płycie rosyjsko-serbskiego pianisty Eugena Indjica: "Schumann" (2014) wydanej również nakładem wytwórni DUX.
"Andante spianato" Chopina na fortepian solo, rozpoczyna się motywem melodycznym budowanym na zasadzie bolera, by przeistoczyć się w rodzaj mazurka. Pianistka doskonale potrafi oddać zawarte w utworze kontrastujące z sobą nastroje.
Mimo iż ostatnia część płyty przenosi nas do XX wieku, dramaturgia recitalu zdaje się być doskonale przemyślana. "II Sonata fortepianowa" Grażyny Bacewicz idealnie zamyka cały album czyniąc z niego rodzaj konceptualnej całości. Trzyczęściową sonatę rozpoczyna 6 minut muzyki o charakterze toccaty (Maestoso), by niemal płynnie przejść w rodzaj lirycznej impresji (Largo), zakończonej rodzajem agresywnego oberka finałem ("Toccata").
Debiut fonograficzny młodej pianistki pochodzącej z muzycznej rodziny (jej starsi bracia grają na skrzypcach i wiolonczeli - patrz: album Wiktora Kociubana: "Oracle's Blast", 2014) to jedna z najciekawszych polskich płyt fortepianowych ostatnich miesięcy.
Płyta ukazała się 23 lutego 2015.
W lutym 2015 roku doczekaliśmy się debiutanckiej solowej płyty Julii Kociuban, zawierającej recital zarejestrowany w Europejskim Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego w Lusławicach, jaka momentalnie uznana została przez krytyków muzycznych za jeden z najciekawszych fonograficznych debiutów pianistycznych w ostatnich latach.
Na swą pierwszą płytę artystka wybrała cykl "Kreisleriana" Roberta Schumanna, oraz "Andante spianato" Fryderyka Chopina (z Poloneza "Grand Polonaise brillante op.22") i powstałą ponad 100 lat później "II Sonatę fortepianową" Grażyny Bacewicz.
Większość recitalu zamieszczonego na płycie wypełnia 8-częściowa "Kreisleriana" Roberta Schumanna dedykowana przez twórcę Fryderykowi Chopinowi. "Kreislerianę" powszechnie uważa się za jedno spośród najdoskonalszych dzieł fortepianowych Schumanna, w którym obcujemy z rodzajem muzycznego kalejdoskopu kontrastujących z sobą klimatów. Kompozytor kreuje w poszczególnych częściach cyklu inspirowanego opowiadaniami E.T.A.Hoffmanna (zatytułowanego od pseudonimu pisarza: Johannes Kreisler), zarówno nastrój depresji i natarczywego niepokoju jak i ukojenie niesione rodzajem rozmarzenia, emanujące z pełnych subtelnych uniesień. Niejednokrotnie Schumann zawarł w jednym, krótkim temacie odczucia uwalniane na dwóch odległych biegunach emocji. Miłośnicy twórczości genialnego kompozytora doskonale zdają sobie sprawę z faktu, iż interpretacje jego utworów rozpisanych na fortepian, wymagają od pianisty szczególnej wrażliwości i wyjątkowej zdolności uchwycenia ducha jaki zawarty jest w strukturze kompozycji. Sięgnięcie po ten specyficzny cykl przez debiutującą na srebrnym krążku Julię Kociuban okazało się bardzo odważną próbą z jakiej młoda pianistka wyszła jednak zwycięsko.
Szczególnie pięknie wybrzmiewa w tej interpretacji część druga cyklu (oznaczona przez kompozytora jako: "Bardzo intymne i nie za szybko"). Podczas tych 10. minut dźwięki fortepianu zabierają nas odrealnioną rzeczywistość, bardzo sukcesywnie przenikającą do świadomości dzięki doskonałej, natchnionej interpretacji.
Inna wersja "Kreisleriany" dostępna jest od niedawna także na płycie rosyjsko-serbskiego pianisty Eugena Indjica: "Schumann" (2014) wydanej również nakładem wytwórni DUX.
"Andante spianato" Chopina na fortepian solo, rozpoczyna się motywem melodycznym budowanym na zasadzie bolera, by przeistoczyć się w rodzaj mazurka. Pianistka doskonale potrafi oddać zawarte w utworze kontrastujące z sobą nastroje.
Mimo iż ostatnia część płyty przenosi nas do XX wieku, dramaturgia recitalu zdaje się być doskonale przemyślana. "II Sonata fortepianowa" Grażyny Bacewicz idealnie zamyka cały album czyniąc z niego rodzaj konceptualnej całości. Trzyczęściową sonatę rozpoczyna 6 minut muzyki o charakterze toccaty (Maestoso), by niemal płynnie przejść w rodzaj lirycznej impresji (Largo), zakończonej rodzajem agresywnego oberka finałem ("Toccata").
Debiut fonograficzny młodej pianistki pochodzącej z muzycznej rodziny (jej starsi bracia grają na skrzypcach i wiolonczeli - patrz: album Wiktora Kociubana: "Oracle's Blast", 2014) to jedna z najciekawszych polskich płyt fortepianowych ostatnich miesięcy.
Płyta ukazała się 23 lutego 2015.
Robert Ratajczak
__________________________________________
Julia Kociuban: Schumann / Chopin / Bacewicz
CD 2014, DUX1190a
program:
Robert Schumann: Kreisleriana, Op.16:
1. I Äußerst bewegt
2. II Sehr innig und nicht zu rasch
3. III Sehr aufgeregt
4. IV Sehr langsam
5. V Sehr lebhaft
6. VI Sehr langsam
7. VII Sehr rasch
8. VIII Schnell und spielend
9. Fryderyk Chopin: Andante spianato et Grande Polonaise brillante op.22
Grażyna Bacewicz: II Sonata fortepianowa:
10.I Maestoso
11.II Largo
12.III Toccata (Vivo)
Robert Schumann: Kreisleriana, Op.16:
1. I Äußerst bewegt
2. II Sehr innig und nicht zu rasch
3. III Sehr aufgeregt
4. IV Sehr langsam
5. V Sehr lebhaft
6. VI Sehr langsam
7. VII Sehr rasch
8. VIII Schnell und spielend
9. Fryderyk Chopin: Andante spianato et Grande Polonaise brillante op.22
Grażyna Bacewicz: II Sonata fortepianowa:
10.I Maestoso
11.II Largo
12.III Toccata (Vivo)
_______________________________________
