[more]
Briana Bromberga świat poznał w 1979 roku, kiedy Marc Johnson - wspaniały basista Billa Evansa, usłyszał jego grę i bez wahania polecił go samemu Stanowi Getzowi, który zaprosił do do swego kwintetu w grudniu 1979 roku. 19-letni wówczas Brian spędził prawie rok podróżując i koncertując po świecie z Getzem i jego zespołem. Po rocznym stażu w światowej klasy kwintecie propozycje współpracy z wysoko cenionym już basistą posypały się szerokim strumieniem. Od tego czasu Brian Bromberg współpracował m.in. z: Arturo Sandovalem, Billym Cobhamem, Dizzym Gillespie, Eddie Harrisem, Ernie Wattsem, Freddie Hubbardem, Georgem Bensonem, Georgem Dukem, Gerry Mulliganem, Herbie Hancockiem, Horace Silverem, Joshuą Redmanem, Kenny Garrettem, Kirkiem Whalumem, Lionelem Hamptonem, Stanleyem Clarke, Joe Lovano i wieloma innymi artystami ''z najwyższej półki''. Pierwszy solowy album Bromberga: ''New Day'' (1986) został entuzjastycznie przyjęty na całym świecie a krytycy zaczęli postrzegaać basistę jako niezwykłego innowatora ukazującego zupełnie nowe oblicze gitary basowej i traktowania instrumentu w nieznany wcześniej sposób. Ważnym etapem działalności muzyka w roli kontrabasisty był udział w projekcie pianisty Mike Garsona, gdzie w kwartecie jazzowym zarejestrowano w 1992 roku klasyczne kompozycje m.in. Milesa Davisa, Irvinga Berlina i George'a Gershwina. Materiał w rewelacyjnej audiofilskiej formie ukazał się w roku 2008 na płycie: ''Mike Garson's Jazz Hat'' (2008). W roku 1998 Brian miał swój pierwszy # 1 na listach i trzy single z rzędu, które dotarły do 3 miejsca na listach przebojów. Nagrania Bromberga spędziły w tym czasie kolejnych 17 miesięcy na listach przebojów (8 miesięcy w pierwszej 10-tce, a niemal 6 miesięcy w Top 5). W roku 2002 Bromberg wydał płytę nagraną w tradycyjnym składzie tria jazzowego (''Wood'', 2002) wraz z Randy Waldmanem przy fortepianie i swym bratem Davidem Brombergiem na perkusji, będący mieszanką standardów jazzowych i klasyki muzyki popularnej od Cole Portera do Beatlesów. Płyta nie tylko sprzedała się bardzo dobrze na całym świecie, ale także ukazała basistę jako wybitngo wirtuoza basu akustycznego i producenta nagrań. Album uznany został za jedną z najlepiej brzmiących płyt jazzowych i wykorzystywany był jako płyta demonstarcyjna audiofilskiego sprzętu stereo. Jednym z najgłośniejszych projektów Briana Bromberga okazał się wydany jeszcze w tym samym roku album: ''Jaco'' (2002) poświęcony twórczości Jaco Pastoriusa. Kolejnymi tribute'ami Bromberga były dwie płyty będące hołdami dla dwóch jakże róznych postaci: Jimiego Hendrixa ("Bromberg Plays Hendrix", 2012) i Antonio Carlosa Jobima ("In The Spirit Of Jobim", 2012).
Nowa płyta Briana Bromberga jaka dotarła do nas w roku 2016 to wielkie zaskoczenie nawet dla najbardziej zagorzałych jego miłośników. Na albumie "Full Circle" artysta gra na gitarach, kontrabasie i perkusji, łącząc swój muliinstrumentalizm w formę sprawnego jazzowego tria. Całość w formie klamry spinają dwa nagrania pochodzące z 78-obrotowych płyt ojca muzyka - perkusisty Howarda Bromberga, do których współcześnie Brian dograł własne partie kontrabasu. Do współpracy nad płytą artysta zaprosił takich muzyków jak m.in. saksofoniści Bob Sheppard, Doug Webb i Kirk Whallum czy pianista Mitch Forman, a gościnnie w jednym z nagrań słyszymy też legendarnego trębacza Arturo Sandovala. Poza własnymi kompozycjami Briana Bromberga i dwoma skarbami sprzed lat z repertuaru swego ojca, muzyk sięgnął też po "Don't Stop 'Til You Get Enough" Michaela Jacksona.
To pierwsza płyta Briana Bromberga od 2012 roku, a warto pamiętać iż w poprzednich latach muzyk publikował nawet trzy albumy rocznie. Przyczyną tego był poważny uraz kręgosłupa jakiemu uległ artysta i długa rehabilitacja. Być może właśnie stanięcie twarzą w twarz przed groźbą niemożności dalszego grania i występowania jako pełnosprawny muzyk oraz wyjście z tej opresji cało, skłoniły Briana Bromberga do nagrania właśnie takiego albumu, o takim a nie innym przekazie: "Full Circle".
Sięgnięcie przez muzyka po szelakową płytę nagraną przez swego ojca jeszcze zanim Brian pojawił się na świecie i nadanie dwóm utworom zupełnie nowego życia, zdaje się być mottem całego albumu stanowiącym o ponadczasowości i sile muzyki.
"Full Circle" to także album będący prawdziwym kalejdoskopem rozmaitych stylistyk i nurtów, które ukształtowały muzyczną osobowość Briana Bromberga. Zaangażowanie instrumentalistów wywodzących się z rozmaitych środowisk muzycznych zaowocowało albumem mieniącym się szerokim wachlarzem gatunkowym.
W przypadku wielu utworów odnieść można wrażenie iż dedykowane są przez Bromberga konkretnym składom. Tak jest choćby podczas utworu tytułowego, który trudno wyobrazić sobie bez genialnych partii fortepianu Mitcha Formana i solówek Boba Shepparda, wokół których niemal zbudowana jest cała konstrukcja tematu.
Podobnie rzecz ma się w przypadku "Sneaky Pete" podporządkowanemu galopadom sekcji dętej: Doug Webb / Lee Thomburg / Nick Lane.
Konwencje klasycznych składów jazzowych odnajdziemy w "Saturday Night In The Village", "Bernie's Pop" i wyśmienitym temacie "Boomerang". Każdorazowo pamiętajmy jednak iż to do Bromberga należą zarówno solowe partie gitary piccolo bas, kontrabasu jak i perkusji.
Ukłonem w stronę stylistyki latynoskiej jest kapitalna kompozycja "Havana Nights" nagrana z tak doskonałymi instrumentalistami jak trębacz Arturo Sandoval, pianista Otmaro Ruiz, perkusjonalista Alex Acuna i wibrafonista Craig Fundyga. Ostatni z wymienionych pojawia się też w nagraniu zrealizowanym z liderem w duecie: "Susumu's Blues", w dużej mierze eksponującym brzmienie wibrafonu.
"Full Circle" to potężna dawka nowoczesnego jazzu, oraz doskonałe ukazanie rozmaitych wpływów wyznaczających różne jego trendy. Warto było czekać kilka lat na ten album.
Płyta ukazała się 25 marca 2016 roku.
Robert Ratajczak
_____________________________________________________________________
Brian BROMBERG: Full Circle
CD 2016, Mack Avenue / Artistry Music ART7047
program:
1. Jazz Me Blues
2. Full Circle
3. Sneaky Pete
4. Saturday Night In The Village
5. Boomerang
6. Havana Nights (aka Havana Nagila)
7. Bernie’s Bop
8. Don’t Stop ‘Til You Get Enough
9. Naw’lins!
10.Susumu’s Blues
11.Washington and Lee Swing
muzycy:
Brian Bromberg - piccolo bass, kontrabas, perkusja
oraz:
Jimmy Saunders, Lee Thomburg, Arturo Sandoval - trąbka
Bob Sheppard, Kirk Whalum, Doug Webb - saksofony
Phil Washburn, Nick Lane - puzon
Randy Waldman, Otmaro Ruiz - fortepian
Mitch Forman - instr. klawiszowe, akordeon
Craig Fundyga - wibrafon
Charlie Bisharat - skrzypce
Howard Bromberg - perkusja
Alex Acuna - instr. perkusyjne
_____________________________________________________________________
opisy innych płyt Briana Bromberga:
opisy innych płyt wytwórni Mack Avenue: TUTAJ
