Znana ze składu cenionego na świecie Meccore String Quartet, skrzypaczka Aleksandra Bryła i zasłużona pedagog, klawesynistka Maria Banaszkiewicz-Bryła, zarejestrowały trzy spośród sześciu Sonat J.S.Bacha na skrzypce i klawesyn, w których kompozytor zerwał z tradycją nadawania klawesynowi wyłącznie roli basso continuo, powierzając obu instrumentom autonomiczne, wzajemnie uzupełniające się partie.
W momencie powstania niniejsze Sonaty uznano za nowatorskie i wyznaczające nowe kierunki gatunku. Dziś stanowią jedne z najbardziej cenionych utworów literatury skrzypcowej baroku. Pośród miłośników twórczości Johanna Sebastiana Bacha krąży opinia, iż Sonaty na skrzypce i klawesyn oznaczone numerami BWV 1014-1019, to najbardziej uczuciowe instrumentalne dzieła z całego dorobku niemieckiego kompozytora. Nie bez znaczenia jest zapewne fakt, że utwory powstały krótko po śmierci ukochanej żony kompozytora, Marii Barbary. Stąd poruszające, przepełnione smutkiem spokojne fragmenty (np Adagio z Sonaty nr 1, czy przepiękne Adagio ma non tanto z Sonaty nr 3).
W sonatach tych nie znajdziemy właściwego innym utworom J.S.Bacha mistycyzmu i swego rodzaju programowej surowości. Tutaj grają przede wszystkim uczucia, ekspresja i emocje, którymi od początku do końca przepełniona jest muzyka.
Program płyty obejmujący trzy pierwsze Sonaty jest świetnie wyważony pod względem dramaturgii, tworząc z całego albumu rodzaj zamkniętej konceptualnie całości. To muzyka pełna rozmaitych barw i przepięknych dźwiękowych ornamentów. Słucha się jej znakomicie.
Nietypowa technika kompozytorska zastosowana w Sonatach nr 1 h-moll, nr 2 A-dur i nr 3 E-dur, odsłania mniej znane oblicze Bacha. Album jest też zarazem wyjątkowym popisem instrumentalnym obu znakomitych artystek, oraz pokazem ich nadzwyczajnej muzycznej komunikacji.
Płyta ukazała się 9 sierpnia 2018 roku.
W momencie powstania niniejsze Sonaty uznano za nowatorskie i wyznaczające nowe kierunki gatunku. Dziś stanowią jedne z najbardziej cenionych utworów literatury skrzypcowej baroku. Pośród miłośników twórczości Johanna Sebastiana Bacha krąży opinia, iż Sonaty na skrzypce i klawesyn oznaczone numerami BWV 1014-1019, to najbardziej uczuciowe instrumentalne dzieła z całego dorobku niemieckiego kompozytora. Nie bez znaczenia jest zapewne fakt, że utwory powstały krótko po śmierci ukochanej żony kompozytora, Marii Barbary. Stąd poruszające, przepełnione smutkiem spokojne fragmenty (np Adagio z Sonaty nr 1, czy przepiękne Adagio ma non tanto z Sonaty nr 3).
W sonatach tych nie znajdziemy właściwego innym utworom J.S.Bacha mistycyzmu i swego rodzaju programowej surowości. Tutaj grają przede wszystkim uczucia, ekspresja i emocje, którymi od początku do końca przepełniona jest muzyka.
Program płyty obejmujący trzy pierwsze Sonaty jest świetnie wyważony pod względem dramaturgii, tworząc z całego albumu rodzaj zamkniętej konceptualnie całości. To muzyka pełna rozmaitych barw i przepięknych dźwiękowych ornamentów. Słucha się jej znakomicie.
Nietypowa technika kompozytorska zastosowana w Sonatach nr 1 h-moll, nr 2 A-dur i nr 3 E-dur, odsłania mniej znane oblicze Bacha. Album jest też zarazem wyjątkowym popisem instrumentalnym obu znakomitych artystek, oraz pokazem ich nadzwyczajnej muzycznej komunikacji.
Płyta ukazała się 9 sierpnia 2018 roku.
Robert Ratajczak
______________________________________________________
Johann Sebastian Bach - 3 Sonatas for violin and harpsichord
CD 2018, DUX 1494
CD 2018, DUX 1494
program:
Sonata nr 1 h-moll BWV 1014:
1. Adagio
2. Allegro
3. Andante
4. Allegro
Sonata nr 2 A-dur BWV 1015:
5. Dolce
6. Allegro
7. Andante un poco
8. Presto
Sonata nr 3 E-dur BWV 1016:
9. Adagio
10. Allegro
11. Adagio ma non tanto
12. Allegro
Sonata nr 1 h-moll BWV 1014:
1. Adagio
2. Allegro
3. Andante
4. Allegro
Sonata nr 2 A-dur BWV 1015:
5. Dolce
6. Allegro
7. Andante un poco
8. Presto
Sonata nr 3 E-dur BWV 1016:
9. Adagio
10. Allegro
11. Adagio ma non tanto
12. Allegro
______________________________________________________
