Teetisch; Kaffeehausstuhl; Seamless Steel; Freischwinger; Boston Loveseat; Flughafenstuhl; Baukastenmobel; Die Ameise; Windsor Chair; Ulmer Hocker 1-3; Wunderhocker; Teetisch (zusammengeklappt).
Styl gry pianistki i kompozytorki Fee Stracke charakteryzuje się wyjątkowym brzmieniem i frazowaniem. Jej muzykę poznała Europa dzięki płycie ''Vertreibung aus dem Paradies -New Tunes'' nagranej z własnym kwintetem w roku 2011. Artystka jest współpracownikiem kompozytorki i dyrygentki Hazel Leach, z której orkiestrą koncertuje występując w różnych rejonach Europy. Fee Stracke znamy m.in. z omawianych przeze mnie w tym miejscu płyt: The Composers' Orchestra Berlin "Free Range Music" (2014), Hazel Leach - C.O.B. "Postcard Collection" (2018) i przede wszystkim ze znakomitego albumu "10 nach 10" (2013), nagranego w duecie z saksofonistą Alexandrem Beierbachem. W październiku 2018 roku nakładem wytwórni Unit Records ukazała się płyta "Instrumental Chairs", nagrana przez pianistkę wraz z gitarzystą Danielem Meyerem, kontrabasistką Berit Jung i perkusistą Hampusem Melinem.
Zadziwiające jest z jakich źródeł czerpią dziś natchnienie i inspirację muzycy jazzowi i jak wyśmienitym okazać się może tego efekt. Do nagrania koncepcyjnej płyty "Instrumental Chairs" ("Instrumentalne krzesła"), niemiecką pianistkę zainspirowały koncepcje projektantów mebli użytkowych, takich jak krzesła czy biurka, ich rozmiary, materiały i kształty. Powstała w ten sposób muzyka stanowi rodzaj ścieżki dźwiękowej opartej na pracy projektantów designerskich mebli (m.in. Erich Brendel, Wera Meyer-Waldeck czy Michael Thonet). Filozofia przyświecająca nagraniu takiej właśnie płyty może okazać się początkowo trudna do zaakceptowania przez konserwatywnych miłośników współczesnego europejskiego jazzu. Wątpliwości rozwiewa jednak uruchomienie płyty w odtwarzaczu i oddanie się zawartej na niej muzyce. Kompozycje skonstruowane są według zasad łączących muzykę z projektami mebli, a więc dużo jest w nich powtarzanych wzorców i elementów pod postacią poszczególnych warstw, dostosowanych do wyznaczonych projektem parametrów.
Mimo włączenia do instrumentarium gitary elektrycznej (znakomity Daniel Meyer), "Instrumental Chairs" odbieramy jako bardzo akustyczny album. W utworach odnajdziemy zarówno dużo zaraźliwych melodii, jak mocno zaakcentowanego rytmu, na którym opierają się poszczególne kompozycje.
Z jednej strony: melancholia, liryzm i ciepło, z drugiej: powstała niczym na desce projektanta, dopracowana muzycznie funkcjonalność każdego zastosowanego dźwięku, jego wysokość i brzmienie.
Pomijając ciężar koncepcji całego albumu; w przypadku "Instrumental Chairs" mamy do czynienia z bardzo intelektualnym europejskim jazzem z najwyższej półki. To doskonała okazja do zapoznania się z muzyką wszechstronnej niemieckiej artystki, przez tych dla których jej nazwisko nie było dotąd znane. Dla pozostałych: możliwość odkrycia ogromnego potencjału twórczego Fee Stracke w ramach znakomitego autorskiego projektu.
Album ukazał się 5 października 2018.
Zadziwiające jest z jakich źródeł czerpią dziś natchnienie i inspirację muzycy jazzowi i jak wyśmienitym okazać się może tego efekt. Do nagrania koncepcyjnej płyty "Instrumental Chairs" ("Instrumentalne krzesła"), niemiecką pianistkę zainspirowały koncepcje projektantów mebli użytkowych, takich jak krzesła czy biurka, ich rozmiary, materiały i kształty. Powstała w ten sposób muzyka stanowi rodzaj ścieżki dźwiękowej opartej na pracy projektantów designerskich mebli (m.in. Erich Brendel, Wera Meyer-Waldeck czy Michael Thonet). Filozofia przyświecająca nagraniu takiej właśnie płyty może okazać się początkowo trudna do zaakceptowania przez konserwatywnych miłośników współczesnego europejskiego jazzu. Wątpliwości rozwiewa jednak uruchomienie płyty w odtwarzaczu i oddanie się zawartej na niej muzyce. Kompozycje skonstruowane są według zasad łączących muzykę z projektami mebli, a więc dużo jest w nich powtarzanych wzorców i elementów pod postacią poszczególnych warstw, dostosowanych do wyznaczonych projektem parametrów.
Mimo włączenia do instrumentarium gitary elektrycznej (znakomity Daniel Meyer), "Instrumental Chairs" odbieramy jako bardzo akustyczny album. W utworach odnajdziemy zarówno dużo zaraźliwych melodii, jak mocno zaakcentowanego rytmu, na którym opierają się poszczególne kompozycje.
Z jednej strony: melancholia, liryzm i ciepło, z drugiej: powstała niczym na desce projektanta, dopracowana muzycznie funkcjonalność każdego zastosowanego dźwięku, jego wysokość i brzmienie.
Pomijając ciężar koncepcji całego albumu; w przypadku "Instrumental Chairs" mamy do czynienia z bardzo intelektualnym europejskim jazzem z najwyższej półki. To doskonała okazja do zapoznania się z muzyką wszechstronnej niemieckiej artystki, przez tych dla których jej nazwisko nie było dotąd znane. Dla pozostałych: możliwość odkrycia ogromnego potencjału twórczego Fee Stracke w ramach znakomitego autorskiego projektu.
Album ukazał się 5 października 2018.
Robert Ratajczak
_____________________________________________________
Fee Stracke: Instrumental Chairs
CD 2018, Unit Records UTR 4863
CD 2018, Unit Records UTR 4863
program:
1. Teetisch
2. Kaffeehausstuhl
3. Seamless Steel
4. Freischwinger
5. Boston Loveseat
6. Flughafenstuhl
7. Baukastenmobel
8. Die Ameise
9. Windsor Chair
10. Ulmer Hocker 1
11. Ulmer Hocker 2
12. Ulmer Hocker 3
13. Wunderhocker
14. Teetisch (zusammengeklappt)
1. Teetisch
2. Kaffeehausstuhl
3. Seamless Steel
4. Freischwinger
5. Boston Loveseat
6. Flughafenstuhl
7. Baukastenmobel
8. Die Ameise
9. Windsor Chair
10. Ulmer Hocker 1
11. Ulmer Hocker 2
12. Ulmer Hocker 3
13. Wunderhocker
14. Teetisch (zusammengeklappt)
personel:
Fee Stracke - fortepian
Daniel Meyer - gitara
Berit Jung - kontrabas
Hampus Melin - perkusja
Fee Stracke - fortepian
Daniel Meyer - gitara
Berit Jung - kontrabas
Hampus Melin - perkusja
_____________________________________________________
