Klaus Kugel należy do najbardziej cenionych i doświadczonych niemieckich perkusistów. Współpracował jak dotąd z cała plejadą artystów jazzowych jak choćby Tomasz Stańko, Vyacheslav Ganelin, Charlie Mariano, Michel Pilz, Theo Jörgensmann, Kenny Wheeler, Bobo Stenson, Perry Robinson, Burton Green czy Bobby Few. Od 1989 współpracuje na stałe z litewskim saksofonistą Petrasem Vysniauskasem tworząc rozliczne projekty.
W lutym 2010 roku wraz z wyjątkowym saksofonistą Roby Glodem, nowojorską pianistką Robertą Piket i znanym z koncertów w Polsce ukraińskim kontrabasistą Markiem Tokarem, Klaus Kugel zagrał wyśmienity koncert w Centrum Kultury w Luksemburgu (mieszczącym się w starej hali fabrycznej odlewni), który po ponad trzech latach ukazał się na płycie wydanej nakładem Nemu Records.
Wraz z Markiem Tokarem, Kugel współpracuje od dawna współtworząc takie konstelacje jak Undivided i Five Spot czy trio z Andre Pabarciute (album ''Varpai'', 2010). Obaj artyści z kolei wraz z Robertą Piket mają za sobą rozliczne koncerty, w tym doskonały występ podczas Festiwalu Jazzowego ''BEZZ'' we Lwowie wydany na albumie ''Poltva'' (2008).
Album ''Op Der Schmelz Live'' wypełniają cztery kompozycje Roby'ego Gloda, oraz dedykowana miastu w którym urodził się Klaus Kugel: ''Lviv'' i kończąca całość miniaturka Roberty Piket ''Still Alive'' inspirowana częściowo melodyką hymnu narodowego Ukrainy
Trudno porównywać sposób gry Roby'ego Gloda do któregokolwiek z wielkich mistrzów saksofonu jak Steve Lacy czy John Coltrane. Muzyk idealnie wypracował bowiem swój własny niepowtarzalny styl gry zarówno na instrumencie altowym jak i sopranowym, poparty doskonałą intonacją i wybitną wirtuozerią.
Fortepian Roberty Piket potrafi zabrzmieć niemal intymnie (przepiękna, liryczna kompozycja ''Nazar''), jak i porazić agresywnością i energią (''Budmo, Hay!''). Ogromna wyobraźnia improwizacyjna znanej m.in. z płyty ''For the Love of Music''(1995) nagranej wraz z Lionelem Hamptonem, Wallacem Roneyem, Ronem Carterem i Royem Haynesem, pianistki doskonale uzupełnia brzmienie wielonarodowościowego kwartetu o wyczuwalnego w jej grze ducha Nowego Jorku i stylistyki tamtejszej sceny jazzowej. Świetny popis takiej właśnie estetyki charakteryzuje środkową część rozbudowanej do 18 minut tytułowej kompozycji.
Mark Tokar oprócz tego, iż jest wyjątkowo sprawnym i wrażliwym improwizatorem, potrafi także wyśmienicie kreować linię dla tematów opartych na tradycyjnej melodyce.
Klaus Kugel dysponujący jak zwykle ogromnym arsenałem najróżniejszych instrumentów, sprawia iż płyta nie byłaby w swym przekazie tak przekonywująca, gdyby nie jego bezgraniczne zaangażowanie w kreację każdego ulotnego niuansu dźwiękowego.
Powstała przy udziale czterech tak wyjątkowych postaci muzyka łączy w sobie cechy improwizowanej muzyki kameralnej, jazzu i współczesnej kompozycji. Artyści w bardzo zaangażowany sposób komunikują się z sobą przy pomocy kreowanych dźwięków tworząc wypadkową swych muzycznych fantazji i indywidualnych poszukiwań. Powstała muzyka robi dzięki temu wrażenie wyjątkowo szczerej i swobodnej, niczym nie ograniczonej wypowiedzi artystycznej.
Dobrze, iż wreszcie w roku 2013 po trzech latach od rejestracji zdecydowano się opublikować ten wyjątkowy materiał.
Album ''Op Der Schmelz Live'' wypełniają cztery kompozycje Roby'ego Gloda, oraz dedykowana miastu w którym urodził się Klaus Kugel: ''Lviv'' i kończąca całość miniaturka Roberty Piket ''Still Alive'' inspirowana częściowo melodyką hymnu narodowego Ukrainy
Trudno porównywać sposób gry Roby'ego Gloda do któregokolwiek z wielkich mistrzów saksofonu jak Steve Lacy czy John Coltrane. Muzyk idealnie wypracował bowiem swój własny niepowtarzalny styl gry zarówno na instrumencie altowym jak i sopranowym, poparty doskonałą intonacją i wybitną wirtuozerią.
Fortepian Roberty Piket potrafi zabrzmieć niemal intymnie (przepiękna, liryczna kompozycja ''Nazar''), jak i porazić agresywnością i energią (''Budmo, Hay!''). Ogromna wyobraźnia improwizacyjna znanej m.in. z płyty ''For the Love of Music''(1995) nagranej wraz z Lionelem Hamptonem, Wallacem Roneyem, Ronem Carterem i Royem Haynesem, pianistki doskonale uzupełnia brzmienie wielonarodowościowego kwartetu o wyczuwalnego w jej grze ducha Nowego Jorku i stylistyki tamtejszej sceny jazzowej. Świetny popis takiej właśnie estetyki charakteryzuje środkową część rozbudowanej do 18 minut tytułowej kompozycji.
Mark Tokar oprócz tego, iż jest wyjątkowo sprawnym i wrażliwym improwizatorem, potrafi także wyśmienicie kreować linię dla tematów opartych na tradycyjnej melodyce.
Klaus Kugel dysponujący jak zwykle ogromnym arsenałem najróżniejszych instrumentów, sprawia iż płyta nie byłaby w swym przekazie tak przekonywująca, gdyby nie jego bezgraniczne zaangażowanie w kreację każdego ulotnego niuansu dźwiękowego.
Powstała przy udziale czterech tak wyjątkowych postaci muzyka łączy w sobie cechy improwizowanej muzyki kameralnej, jazzu i współczesnej kompozycji. Artyści w bardzo zaangażowany sposób komunikują się z sobą przy pomocy kreowanych dźwięków tworząc wypadkową swych muzycznych fantazji i indywidualnych poszukiwań. Powstała muzyka robi dzięki temu wrażenie wyjątkowo szczerej i swobodnej, niczym nie ograniczonej wypowiedzi artystycznej.
Dobrze, iż wreszcie w roku 2013 po trzech latach od rejestracji zdecydowano się opublikować ten wyjątkowy materiał.
skład:
Roby Glod - saksofony
Roberta Piket - fortepian
Mark Tokar - kontrabas
Klaus Kugel - perkusja
