Liberty Avenue Stroll; All Blues; Guantanamera; Breakthrough; Nuages; Oh Daddy Blues; Honky Tonk
Kolejna płyta jaka dotarła do mnie zza Oceanu z wytwórni Mack Avenue w roku 2013 to opublikowany 3 września fenomenalny koncert jaki odbył się w ramach Detroit Jazz Festival w roku 2012 w Plaza Hart. Ciągle cieszyłem się wspaniałą nową płytą Gary'ego Burtona ''Guided Tour'', a w międzyczasie jeszcze takie post scriptum do tego albumu. Gary Burton bowiem i cała plejada gwiazd pojawia się własnie na tej doskonałej koncertowej płycie. Płyta firmowana jest jako Mack Avenue SuperBand, a w składzie tego SuperBandu znajdziemy takie nazwiska jak choćby: wspomniany Burton, Aaron Diehl czy Alfredo Rodriguez. Jak to brzmi? Fantastycznie! Godzina doskonałego improwizowanego występu, niecodzienne konfiguracje i wyjątkowy repertuar.
Jakże porywają solówki Seana Jonesa na trąbce, czy fortepianowe pasaże Aarona Diehla podczas 11-minutowej wersji kompozycji pierwszego z wymienionych ''Liberty Avenue Stroll''! Pod koniec zaś zachwyca rozbudowaną partią kontrabasu Rodney Whitaker, pełniący podczas koncertu także stanowisko Dyrektora Muzycznego całego przedsięwzięcia. Mistrzostwo już od pierwszych minut koncertu!
''All Blues'' Milesa Davisa wykonany został w kwartecie następującym: Kevin Eurbanks (gitara), Gary Burton (wibrafon), Rodney Whitaker (kontrabas) i Carl Allen (perkusja). Doskonałe 7 minut Muzyki skomponowanej przez Największego i wykonanej przez Największych w 2012 roku na żywo!
Studzi nieco temperaturę interpretacja ponadczasowego tematu ''Guantanamera'' w bardzo ''zakręconym'' wykonaniu solo kubańskiego pianisty Alfredo Rodrigueza nazwanego przez samego Quincy Jonesa: "jednym z najbardziej płodnych i utalentowanych pianistów XXI wieku" , ale już podczas ''Breakthrough'' Tiai Fuller wracamy na właściwy tor. Kompozycja trębaczki pierwotnie ukazała się na jej drugim albumie wydanym pod flagą Mack Avenue: ''Healing Space'' (2007). Jednak wersja koncertowa z 2012 roku ''powala'' wręcz energią i świeżością dzięki doskonałym rozbudowanym partiom Carla Allena, Aarona Diehla, Seana Jonesa, Rodneya Whitakera i oczywiście kipiącej wręcz fantazją improwizacyjną samej Fuller.
''Nuages'', czyli francuskie ''Chmurki'' to wyjątkowy popis wybitnego gitarzysty i ucznia samego Django Reinhardta: Evana Perri, który w słynnym temacie czuje się wyśmienicie. Także obecny podczas całego koncertu Whitaker wyczarowuje w tym utworze cudne improwizowane nuty podczas solówki. Główny bohater tego utworu -Evan Perri w 2003 roku powołał do życia Hot Club Of Detroit -formację specjalizującą się w muzyce nasyconej cygańsko -jazzową estetyką, która od kilku juz lat doskonale znana jest bywalcom muzycznych klubów w Detroit, a album ''Junction''wydany w 2012 roku został dostrzeżony na całym świecie zbierając entuzjastyczne recenzje.
Jeszcze przed finałowym tematem ''Honky Tonk'' wykonanym przez niemal wszystkich uczestników koncertu w dziewięcioosobowym składzie, bluesowy temat wylansowany przed laty przez Bessie Smith: ''Oh Daddy Blues'' zaśpiewała na scenie Cecile McLorin Salvant -najmłodsza stażem w szeregach Mack Avenue artystka, mająca za sobą udany debiut fonograficzny w postaci albumu ''Womanchild'' (2013).
W wielkim finale natomiast wszyscy artyści złożyli hołd zmarłemu w 2012 roku bluesmanowi z Detroit Johnniemu Bassettowi, który niejednokrotnie gościł na Detroit Jazz Festiva, a którego ostatni album ''I Can Make That Happen'' ukazał się pod szyldem Mack Avenue w 2012 roku.
Słuchając tych wyśmienitych, wywołujących nieopisane emocje nagrań koncertowych, trudno wyobrazić sobie iż koncert taki odbył się naprawdę. A jednak. I to całkiem niedawno w odległym jednak Detroit. Jazz jest wieczny.
Jakże porywają solówki Seana Jonesa na trąbce, czy fortepianowe pasaże Aarona Diehla podczas 11-minutowej wersji kompozycji pierwszego z wymienionych ''Liberty Avenue Stroll''! Pod koniec zaś zachwyca rozbudowaną partią kontrabasu Rodney Whitaker, pełniący podczas koncertu także stanowisko Dyrektora Muzycznego całego przedsięwzięcia. Mistrzostwo już od pierwszych minut koncertu!
''All Blues'' Milesa Davisa wykonany został w kwartecie następującym: Kevin Eurbanks (gitara), Gary Burton (wibrafon), Rodney Whitaker (kontrabas) i Carl Allen (perkusja). Doskonałe 7 minut Muzyki skomponowanej przez Największego i wykonanej przez Największych w 2012 roku na żywo!
Studzi nieco temperaturę interpretacja ponadczasowego tematu ''Guantanamera'' w bardzo ''zakręconym'' wykonaniu solo kubańskiego pianisty Alfredo Rodrigueza nazwanego przez samego Quincy Jonesa: "jednym z najbardziej płodnych i utalentowanych pianistów XXI wieku" , ale już podczas ''Breakthrough'' Tiai Fuller wracamy na właściwy tor. Kompozycja trębaczki pierwotnie ukazała się na jej drugim albumie wydanym pod flagą Mack Avenue: ''Healing Space'' (2007). Jednak wersja koncertowa z 2012 roku ''powala'' wręcz energią i świeżością dzięki doskonałym rozbudowanym partiom Carla Allena, Aarona Diehla, Seana Jonesa, Rodneya Whitakera i oczywiście kipiącej wręcz fantazją improwizacyjną samej Fuller.
''Nuages'', czyli francuskie ''Chmurki'' to wyjątkowy popis wybitnego gitarzysty i ucznia samego Django Reinhardta: Evana Perri, który w słynnym temacie czuje się wyśmienicie. Także obecny podczas całego koncertu Whitaker wyczarowuje w tym utworze cudne improwizowane nuty podczas solówki. Główny bohater tego utworu -Evan Perri w 2003 roku powołał do życia Hot Club Of Detroit -formację specjalizującą się w muzyce nasyconej cygańsko -jazzową estetyką, która od kilku juz lat doskonale znana jest bywalcom muzycznych klubów w Detroit, a album ''Junction''wydany w 2012 roku został dostrzeżony na całym świecie zbierając entuzjastyczne recenzje.
Jeszcze przed finałowym tematem ''Honky Tonk'' wykonanym przez niemal wszystkich uczestników koncertu w dziewięcioosobowym składzie, bluesowy temat wylansowany przed laty przez Bessie Smith: ''Oh Daddy Blues'' zaśpiewała na scenie Cecile McLorin Salvant -najmłodsza stażem w szeregach Mack Avenue artystka, mająca za sobą udany debiut fonograficzny w postaci albumu ''Womanchild'' (2013).
W wielkim finale natomiast wszyscy artyści złożyli hołd zmarłemu w 2012 roku bluesmanowi z Detroit Johnniemu Bassettowi, który niejednokrotnie gościł na Detroit Jazz Festiva, a którego ostatni album ''I Can Make That Happen'' ukazał się pod szyldem Mack Avenue w 2012 roku.
Słuchając tych wyśmienitych, wywołujących nieopisane emocje nagrań koncertowych, trudno wyobrazić sobie iż koncert taki odbył się naprawdę. A jednak. I to całkiem niedawno w odległym jednak Detroit. Jazz jest wieczny.
muzycy:
Rodney Whitaker - kontrabas
Carl Allen - perkusja
Aaron Diehl - fortepian
Tia Fuller - saksofon
Sean Jines - trąbka
Gary Burton - wibrafon
Kevin Eurbanks - gitara
Evan Perri - gitara
Cecile McLorin Salvant - wokal
Diego Rivera - saksofon
Alfredo Rodriguez - fortepian
