ENGLISH:
When you listen to this CD, it's not hard to see the extraordinary perfection, discipline, execution and great virtuosity of the entire band.
In addition to the dynamic and funky themes often underscored by the 'plucked bass strings", also included on the CD are three very climatic jazz ballads. The first is called "Di Trevi", which can be categorized along with the most beautiful moody trumpet stylings in jazz standards . Another beautiful ballad is found in"Sarah's Waltz" where Guthman's trumpet stands atop the background of beautiful piano passages all of which simply grab your heart. It is these quiet and subtle songs I consider to be the real gems of Solar Eclipse. The third ballad on the album is "David's Dream" where once again we find significant, the mood created by Guthman's pianist, Filip Wojciechowski.
Although most of the recordings contained in the album are mainstream jazz, you'll find songs here that really attract attention and to which the "more involved" listeners should pay attention, such as
"The Liars Club", based on interesting syncopated rhythms created by the rhythm section.
"The Liars Club", based on interesting syncopated rhythms created by the rhythm section.
The Album closes with the title track, which significantly brings to the fore via the entire group of Guthman's outstanding musicians. The leader himself plays with different muted trumpet sounds in this extremely varied and multi-faceted composition - in terms of structure - making this track one of the most interesting.
I can hardly wait to get the next CD of Guthman's, and I hope this musician now living in Poland, will continue to engage leading Polish musicians as he did in "Solar Eclipse".
POLSKI:
''Solar Eclipse'' to pierwsza płyta trębacza nagrana w Europie. Wypełnia ją 10 autorskich kompozycji Guthmana nagranych wraz z doskonałymi polskimi instrumentalistami: Filipem Wojciechowskim (fortepian), Pawłem Pańtą (bas) i Cezarym Konradem (perkusja).
Gary Guthman jest jednym z najpopularniejszych amerykańskich trębaczy, oraz cenionym sidemanem, mającym za sobą współpracę z takimi wykonawcami jak: Tony Bennett, Aretha Franklin, Tom Jones, Paul Anka, Dionne Warwick czy grupa Bee Gees. Miał okazję grać też w tak znakomitych orkiestrach jak: The Memphis Symphony, Edmonton Symphony czy Calgary Philharmonic Orchestra, oraz wykładał improwizację jazzową w kilku uniwersytetach w USA. Od kilku lat mieszka wraz z żoną Małgorzatą w Polsce i współpracuje z polskimi muzykami. ''Solar Eclipse'' jest płytą, na której mamy okazję poznać osobowość muzyczną Guthmana jako kompozytora, aranżera i kierownika zespołu.
Podczas słuchania nagrań wypełniających album trudno nie dostrzec niezwykłej perfekcji i dyscypliny wykonawczej oraz ogromnej wirtuozerii całego zespołu (świetnie brzmią partie fortepianu w ''Medicine Man'').
Oprócz tematów dynamicznych, niejednokrotnie dzięki ''szarpanym'' strunom basu nawiązujących do stylistyki funky, znajdziemy na płycie również trzy bardzo klimatyczne ballady jazzowe. Pierwszą z nich jest temat: ''Di Trevi'', który kojarzyć się może z najpiękniejszymi standardami nastrojowej jazzowej trąbki (nawiązania do estetyki uwielbianej przez miłośników soundu choćby Piotra Wojtasika).
Kolejną piękną balladę odkrywamy w: ''Sarah's Waltz'', gdzie brzmienie trąbki Guthmana na tle pięknych pasaży fortepianowych po prostu chwyta za serce. Mamy tu również okazję upajać się podsycającymi klimat partiami kontrabasu i ''szemrzącą'' perkusją. Właśnie te spokojne stonowane utwory uważam za prawdziwe perełki płyty: ''Solar Eclipse''.
Trzecią balladą na albumie jest ''David's Dream'', gdzie po raz kolejny przekonujemy się jak ważny w tworzeniu nastroju jest na płycie Guthmana fortepian F.Wojciechowskiego.
Pomimo, iż większość nagrań zawartych na albumie jest swego rodzaju ''jazzem użytkowym'', znajdziemy tutaj także utwory jakie powinny zwrócić uwagę ''bardziej zaangażowanych'' słuchaczy, jak choćby: ''The Liars Club'' oparty na ciekawym synkopowanym rytmie, podczas którego zarówno partie fortepianu jak i perkusji i basu po prostu indywidualnie przykuwają uwagę.
Mniej przekonywujące są utwory aspirujące do miana muzyki łatwiejszej i bardziej przyswajalnej, oparte przeważnie na niczym nie wyróżniającej się prostej melodyce i wbogacone mało wyszukanymi solówkami (m.in. ''Bajan Secret'' kojarzący się z produkcjami Herba Alperta), choć trudno odmówić im perfekcji i miana produkcji na najwyższym poziomie.
Zakończeniem płyty jest utwór tytułowy, w którym szczególnie znacząco dochodzą do głosu poszczególne instrumenty ukazując skład utworzony przez Guthmana jako zestawienie czterech doskonałych osobowości. Sam lider gra tutaj z zastosowaniem różnych brzmień trąbki, a kompozycja w sensie struktury jest niezwykle urozmaicona i wielowątkowa czyniąc ten utwór jednym z najciekawszych na całym albumie.
Z zainteresowaniem sięgnę po kolejną płytową pozycję Guthmana, a mam nadzieję iż Muzyk mieszkający obecnie w Polsce współpracował będzie nadal z czołowymi polskimi instrumentalistami jak miało to w przypadku: ''Solar Eclipse''.
Robert Ratajczak
