str.1: Feelings; Time Does Fly; Killing Me Softly with His Song; Before Love Went Out of Style; My Day Has Started With You; Wave
str.2: Eleanor Rigby; Awake My Love; If; Charms; Sleep Now; He's So Beatiful
[more]
John Williams urodził się w 1941 roku w Melbourne. W 1952 roku przeniósł się wraz z rodzicami do Wielkiej Brytanii, gdzie zdobył wykształcenie muzyczne w zakresie gitary i fortepianu (Royal College Of Music) i już od 1958 roku rozpoczął profesjonalną karierę jako gitarzysta klasyczny. Mimo, iż Williams zasłynął przede wszystkim w świecie muzyki klasycznej, interpretując dzieła takich kompozytorów jak: Rodrigo, Paganini, Bach czy Haydn oraz samodzielnie komponując miniatury utrzymane w stylistyce klasycznej muzyki gitarowej, znany i ceniony jest także przez miłośników jazzu i rocka. Wspólpracował m.in z Petem Townshendem (The Who), oraz słynną wokalistką jazzową Cleo Laine (album: ''Best Friends'', 1976). Pod koniec lat 70-tych ogromną popularność zdobyła grupa Sky, specjalizująca się w muzyce będącą fuzją rocka progresywnego, jazzu i muzyki klasycznej. W zespole tym Williams grał m.in. wraz z Herbie Flowersem i Kevinem Peekiem, a najsłynniejszymi utworami zespołu były rockowa transkrypcja: ''Toccaty'' J.S.Bacha, oraz 20-minutowa suita ''When Opposites Meet''. Najsłynniejszym utworem z solowego dorobku John Williamsa wydaje się: ''Cavatina'' Stanleya Myersa specjalnie opracowana przez kompozytora na życzenie gitarzysty. ''Cavatina'' w wykonaniu WIlliamsa została wykorzystana jako temat w nagrodzonym pięcioma Oscarami filmie Michaela Cimino: ''Łowca jeleni'' (1978) z Robertem de Niro i Meryl Streep. John Williams nagrywa dla wytwórnii Sony Classic, a w 2006 roku ukazała się jego płyta nagrana w duecie z gitarzystą jazzowym Johnem Etheridge: ''Places Between'', niezwykle gorąco przyjęta zarówno przez miłośników muzyki klasycznej jak i świat jazzu.
Właśnie z Johnem Etheridge artysta po raz pierwszy w roku 2012 odwiedził Poznań grając sześć koncertów w ramach tournee po największych miastach Polski pod hasłem: ''Together and solo''.
''Best Friends'' to wspaniała płyta i doskonały duet dwóch jakże zdawałoby się różnych artystów. Na gitarze klasycznej -legendarny John Williams (to ten Pan od słynnej ''Cavatiny'', który utworzył później gitarową grupę Sky, a następnie poświęcił się muzyce klasycznej), a na wokalu legendarna Cleo Line (to z kolei ta sama Pani, którą możemy znać z ''Porgy And Bess'' w wersji z Rayem Charlesem). Płytę wydała wytwórnia RCA a zatytułowana jest ''Best Friends''. Ta tytułową przyjaźń Artystów naprawdę słychać na tej płycie; mocny choć dramatyczny częstokroć głos Cleo Laine doskonale harmonizuje z charakterystycznym stylem gry Johna Williamsa. Poza tym uwagę zwraca bogata aranżacja każdego z nagrań i wyśmienita orkiestracja samego Paula Harta oraz udział w nagraniach kwintetu smyczkowego .
Wielkim atrybutem płyty jest dobór repertuaru, który tak idealnie wpasowuje się w stylistykę zarówno gitarzysty jak i wokalistki. Rozpoczynający płytę: ''Feelings'' to jedna z najlepszych znanych mi wersji tego brazylijskiego standardu Morrisa Alberta.
''Killing Me Softly with His Song'' znana z wykonania Roberty Flack, w interpretacji Cleo Laine nabiera jeszcze większej dramaturgii i niezwykle porusza.
Kończąca pierwszą stronę albumu, utrzymana w klimacie beztroskiego feelingu adaptacja: ''Wave'' -A.C.Jobima, przywodzi z kolei skojarzenia z nastrojem fiesty jaki na dwóch pierwszych płytach Return To Forever tworzyła Flora Purim.
Charakterystyczny, przejmujący głos i pełne dramaturgii interpretacje to cechy stylu Laine, tak doskonale sprawdzające się również w beatlesowskim: ''Eleanor Rigby'' ozdobionym dyskretnymi dźwiękami klarnetu Johna Dankwortha. Klarnet jest szczególną ozdobą kilku nagrań na płycie jak choćby nostalgicznej ballady: ''If'' czy zakręconej klimatycznie, przepięknej: pieśni: ''Sleep Now''.
Ostatnim utworem na płycie jest słynna ''Cavatina'' Stanleya Myersa, która jest zarazem najsłynniejszym utworem z repertuaru Johna Williamsa. Tym razem jednak jest to wersja wokalno -instrumentalna, do której słowa napisała specjalnie z myślą o tym albumie Cleo Line.
Wspaniała płyta, a zarazem jeden z wielu niewystarczająco docenionych albumów wspaniałych lat 70-tych.
