Conlon Zoubeck; Moose; Anthonykowski; Duke Muche; Frith Fields; Boulevinsky; Ende der Zeit; Akkordstudie; John Müller
The Multiple Joy(ce) Ensemble to formacja pod dyrekcją Matthiasa Schuberta stawiająca duży nacisk na szeroko zaawansowaną improwizację. Zespół powstał na fundamentach istniejącej już wcześniej formacji James Choice Orchestra, lecz muzykę obecnej grupy charakteryzuje duża otwartość na muzyków nie związanych wcześniej z Orkiestrą oraz okazjonalnych instrumentalistów zapraszanych często na jednorazowe koncerty.
Kierownikiem całości i dyrygentem jest saksofonista tenorowy Matthias Schubert należący dziś do czołówki niemieckich muzyków jazzowych średniego pokolenia. Pierwsze poważniejsze sukcesy Muzyka datują się na początek lat 80-tych, kiedy to w roku 1980 Matthias Schubert otrzymał nagrodę podczas Festiwalu Jazzowego ''de Meervart'' w Amsterdamie, a w 1982 zwyciężył konkurs Międzynarodowej Federacji Jazzowej. Kolejne ważne wyróżnienia Muzyka to prestiżowa Jazzaward w 1995 roku oraz rok później "Internationaler Musikwettbewerb für junge Kultur" przyznana w Düsseldorfie. Ma za sobą współpracę z takimi choćby instrumentalistami jak Albert Mangelsdorff i wyjątkowy wirtuoz tuby Carl Ludwig Hubsch (m.in. wspólna płyta ''The creators bend a master plan'', 2010), który również bierze udział w przedsięwzięciu pod szyldem The Multiple Joy(ce) Ensemble. Także w 2013 roku ukazała się wyśmienita płyta ''Live at Shelter Sounds'' (2013) nagrana przez Matthiasa Schuberta wraz z Ulim Bottcherem i Jorgem Fischerem pod szyldem Lurk Lab.
Innym, bardzo znaczącym muzykiem w składzie The Multiple Joy(ce) Ensemble jaki poznajemy na tej płycie jest niemiecki kontrabasista, wiolonczelista i kompozytor muzyki współczesnej -Sebastian Gramss, od końca lat 80-tych stanowiący niezwykle mocny atut sceny muzyki improwizowanej zza Odry. Oprócz działalności stricte jazzowej Gramss jest też cenionym twórcą muzyki filmowej, teatralnej oraz tworzonej dla potrzeb słuchowisk radiowych. W Kolonii prowadzi także działalność dydaktyczną piastując stanowisko wykładowcy na Akademii Muzycznej. Pośród rozlicznych konstelacji w jakie Sebastian Gramss jest, bądź był zaangażowany w przeszłości, warto wymienić jego aktywność pod szyldami takich formacji jak Underkarl, OIRTRIO, Fossile3, Scott Fields Freetett, Bass Orchestra i Knom. Natomiast pośród jego współpracowników wymienię choćby Freda Fritha, Petera Brötzmanna i Roberta Dicka. W sierpniu 2012 roku Sebastian Gramss zarejestrował grając na trzech różnych kontrabasach cykl dwudziestu własnych kompozycji, jakie ukazały się nakładem wytwórni JazzHausMusik na płycie zatytułowanej ''Atopie'' (2012).
Kilkunastoosobowy skład jaki słyszymy na płycie ''9 Compositions for The Multiple Joy(ce) Ensemble by Matthias Schubert'' wydanej pod koniec 2013 roku w Kanadzie, to instrumentaliści wywodzący się z takich środowisk jak: jazz, muzyka klasyczna , tzw. Nowa Muzyka i muzyka eksperymentalna.
Kierownikiem całości i dyrygentem jest saksofonista tenorowy Matthias Schubert należący dziś do czołówki niemieckich muzyków jazzowych średniego pokolenia. Pierwsze poważniejsze sukcesy Muzyka datują się na początek lat 80-tych, kiedy to w roku 1980 Matthias Schubert otrzymał nagrodę podczas Festiwalu Jazzowego ''de Meervart'' w Amsterdamie, a w 1982 zwyciężył konkurs Międzynarodowej Federacji Jazzowej. Kolejne ważne wyróżnienia Muzyka to prestiżowa Jazzaward w 1995 roku oraz rok później "Internationaler Musikwettbewerb für junge Kultur" przyznana w Düsseldorfie. Ma za sobą współpracę z takimi choćby instrumentalistami jak Albert Mangelsdorff i wyjątkowy wirtuoz tuby Carl Ludwig Hubsch (m.in. wspólna płyta ''The creators bend a master plan'', 2010), który również bierze udział w przedsięwzięciu pod szyldem The Multiple Joy(ce) Ensemble. Także w 2013 roku ukazała się wyśmienita płyta ''Live at Shelter Sounds'' (2013) nagrana przez Matthiasa Schuberta wraz z Ulim Bottcherem i Jorgem Fischerem pod szyldem Lurk Lab.
Innym, bardzo znaczącym muzykiem w składzie The Multiple Joy(ce) Ensemble jaki poznajemy na tej płycie jest niemiecki kontrabasista, wiolonczelista i kompozytor muzyki współczesnej -Sebastian Gramss, od końca lat 80-tych stanowiący niezwykle mocny atut sceny muzyki improwizowanej zza Odry. Oprócz działalności stricte jazzowej Gramss jest też cenionym twórcą muzyki filmowej, teatralnej oraz tworzonej dla potrzeb słuchowisk radiowych. W Kolonii prowadzi także działalność dydaktyczną piastując stanowisko wykładowcy na Akademii Muzycznej. Pośród rozlicznych konstelacji w jakie Sebastian Gramss jest, bądź był zaangażowany w przeszłości, warto wymienić jego aktywność pod szyldami takich formacji jak Underkarl, OIRTRIO, Fossile3, Scott Fields Freetett, Bass Orchestra i Knom. Natomiast pośród jego współpracowników wymienię choćby Freda Fritha, Petera Brötzmanna i Roberta Dicka. W sierpniu 2012 roku Sebastian Gramss zarejestrował grając na trzech różnych kontrabasach cykl dwudziestu własnych kompozycji, jakie ukazały się nakładem wytwórni JazzHausMusik na płycie zatytułowanej ''Atopie'' (2012).
Kilkunastoosobowy skład jaki słyszymy na płycie ''9 Compositions for The Multiple Joy(ce) Ensemble by Matthias Schubert'' wydanej pod koniec 2013 roku w Kanadzie, to instrumentaliści wywodzący się z takich środowisk jak: jazz, muzyka klasyczna , tzw. Nowa Muzyka i muzyka eksperymentalna.
Każdy z poszczególnych utworów skonstruowanych na zasadzie swobodnych improwizacji dedykowany jest ważnej dla muzyków postaci.
''Conlon Zoubeck'', w którym solistą jest pianista składu Phillip Zoubeck to hołd dla Conlona Nancarrowa.
''Moose'' dedykowany jest kompozytorowi Helmutowi Lachenmannowi i trębaczowi Axelowi Dornerowi. Tu w roli głównej słyszymy trąbkę Udo Molla.
''Anthonykowski'' poświęcono weteranowi jazzowej sceny, amerykańskiemu kompozytorowi i multiinstrumentaliście Anthony'emu Braxtonowi - eksperymentatorowi, dla którego granice między formami eksperymentalnymi, a klasyką -najzwyczajniej nie istnieją. Tutaj na pierwszym planie pojawia się saksofon altowy Franka Gratkowskiego.
Czwarty temat w tym zbiorze to ''Duke Muche'', w którym pełnym blaskiem lśni puzon Matthiasa Muche''. Ten utwór to hołd dla niewątpliwego wkładu w muzyke improwizowaną Billy'ego Strayhorna i Duke'a Ellingtona.
''Frith Fields'' to improwizacja powstała pod wpływem Freda Fritha, a klarnecista Holger Werner w utworze ''Boulevinsky'' oddaje cześć Pierre'owi Boulez i Igorowi Stravinskiemu.
''Kwartet na koniec świata i wieczną chwałę Jezusa'' Oliviera Messiaena zainspirował skrzypka Axela Lindnera do wykonania utworu opatrzonego tytułem ''Ende der Zeit'', oraz tematu ''Akkordstudie''.
Finałem płyty jest track ''John Muller'' z solistką Angeliką Sheridan (flet) dedykowany fleciście Hansowi Martinowi Mullerowi i muzycznemu innowatorowi za jakiego uchodzi John Cage.
Cała płyta wręcz poraża ogromem dźwięków i niebywałą ekspresją. Muzycy tej orkiestry są niejako częścią samowystarczalnego i spontanicznie współdziałającego, żywego organizmu, który przetwarza i wzbogaca pojęcia muzyczne. Muzyka trudna i wyszukana, wymagająca dużego zaangażowania ze strony słuchacza.
''Conlon Zoubeck'', w którym solistą jest pianista składu Phillip Zoubeck to hołd dla Conlona Nancarrowa.
''Moose'' dedykowany jest kompozytorowi Helmutowi Lachenmannowi i trębaczowi Axelowi Dornerowi. Tu w roli głównej słyszymy trąbkę Udo Molla.
''Anthonykowski'' poświęcono weteranowi jazzowej sceny, amerykańskiemu kompozytorowi i multiinstrumentaliście Anthony'emu Braxtonowi - eksperymentatorowi, dla którego granice między formami eksperymentalnymi, a klasyką -najzwyczajniej nie istnieją. Tutaj na pierwszym planie pojawia się saksofon altowy Franka Gratkowskiego.
Czwarty temat w tym zbiorze to ''Duke Muche'', w którym pełnym blaskiem lśni puzon Matthiasa Muche''. Ten utwór to hołd dla niewątpliwego wkładu w muzyke improwizowaną Billy'ego Strayhorna i Duke'a Ellingtona.
''Frith Fields'' to improwizacja powstała pod wpływem Freda Fritha, a klarnecista Holger Werner w utworze ''Boulevinsky'' oddaje cześć Pierre'owi Boulez i Igorowi Stravinskiemu.
''Kwartet na koniec świata i wieczną chwałę Jezusa'' Oliviera Messiaena zainspirował skrzypka Axela Lindnera do wykonania utworu opatrzonego tytułem ''Ende der Zeit'', oraz tematu ''Akkordstudie''.
Finałem płyty jest track ''John Muller'' z solistką Angeliką Sheridan (flet) dedykowany fleciście Hansowi Martinowi Mullerowi i muzycznemu innowatorowi za jakiego uchodzi John Cage.
Cała płyta wręcz poraża ogromem dźwięków i niebywałą ekspresją. Muzycy tej orkiestry są niejako częścią samowystarczalnego i spontanicznie współdziałającego, żywego organizmu, który przetwarza i wzbogaca pojęcia muzyczne. Muzyka trudna i wyszukana, wymagająca dużego zaangażowania ze strony słuchacza.
Robert Ratajczak
The Multiple Joy[ce] Ensemble
9 Compositions for The Multiple Joy[ce] Ensemble by Matthias Schubert
CD 2013, Red Toucan
skład:
Frank Gratkowski – saksofon
Udo Moll – trąbka
Matthias Muche – puzon
Angelika Sheridan – flet
Holger Werner – klarnet
Carl Ludwig Hübsch – tuba
Scott Fields – gitara
Phillip Zoubek – fortepian
Axel Lindner – skrzypce
Elisabeth Fügemann – wiolonczela
Sebastian Gramss – kontrabas
Matthias Schubert – dyrygent
Frank Gratkowski – saksofon
Udo Moll – trąbka
Matthias Muche – puzon
Angelika Sheridan – flet
Holger Werner – klarnet
Carl Ludwig Hübsch – tuba
Scott Fields – gitara
Phillip Zoubek – fortepian
Axel Lindner – skrzypce
Elisabeth Fügemann – wiolonczela
Sebastian Gramss – kontrabas
Matthias Schubert – dyrygent
Płyta ukazała się nakładem kanadyjskiego wydawnictwa Red Toucan Records (wcześniej: Cactus).
* * * * * * * * * * * * *
