Un bel di vedremo - Madame Butterfly; Greensleeves; Vesti la giubba - I Pagliacci; Tu che m'hai preso il cuor; Lascia che lo pianga - Rinaldo; Scarborough Fair; Lullaby; Salut d'amour; La donna e mobile; Intermezzo (Cavalleria Rusticana); Air on the G String; Libiam ne lieti calici -Traviata; Valse Gracieuse; Canon de Pachelbel.
[more]
W pierwszej połowie 2014 roku sopocka wytwórnia Soliton opublikowała 4 płyty wydane pod wspólnym tytułem ''Spoko Jazz''. Pierwsze dwie płyty tej serii wydane pod hasłem ''Lounge'' zawierały nagrania muzyków w większości związanych z Trójmiejską Sceną Jazzową. Kolejne dwa krążki serii to nagrania tria pianisty jazzowego Massimo Farao opatrzone podtytułem: ''Classic''.
Włoski pianista Massimo Farao jakiego słuchamy na płycie wraz z perkusistą Roberto Facchinettim i dwoma różnymi kontrabasistami: Aldo Zunino oraz Lorenzo Contem, ma na koncie wspólne występy w zespołach takich muzyków jak choćby: Red Holloway, Tony Scott, Jack DeJohnette czy Archie Shepp. Od roku 1993 pianista nagrywa kolejne płyty wydawane m.in. przez znakomitą wytwórnię Enja wraz z powoływanymi samodzielnie składami. Jednym z największych sukcesów Farao okazał się album z 2006 roku wypełniony kompozycjami Ennio Morricone, po którego wydaniu Pianista odbył wraz z Joeyem Defrancesco tournee po Europie i Stanach Zjednoczonych.
Massimo Farao chętnie sięga zarówno po muzykę filmową jak i przeboje pop i dzieła muzyki klasycznej, każdorazowo nasycając znane z wcześniejszych interpretacji utwory, specyficznym jazzowym posmakiem.
Tak jest też na płytach wydanych ''Spoko Jazz: Classic'', gdzie znajdziemy zarówno współczesne kompozycje z wdziękiem rozpisane na trio jazzowe, jak i transkrypcje wybranych miniatur Haendla, Verdiego, Bacha, Ravela, Griega, Mahlera i Chopina i wielu innych.
Massimo Farao sięga też po melodie znane z oper ''Madame Buterfly'' Pucciniego, czy ''Rigoletto'' i ''Traviata'' Verdiego, odkrywając w nich zupełnie nową estetykę dzięki wdzięcznym adaptacjom jazzowym, stworzonym jednak z wielkim szacunkiem dla oryginałów.
Pośród klasyki i własnych premierowych kompozycji Trio Massimo Farao doskonale sprawdza się także interpretując wielki przebój duetu Simon & Garfunkel: ''Scarborough Fair''.
W interpretacjach poszczególnych utworów lider pozostawił także dużo miejsca na wykwintne solówki towarzyszących mu muzyków. Przykładem na to niech będzie choćby temat Lehara: ''Tu che m'hai preso il cuor'', porywający solówkami perkusji Roberta Facchinettiego. Massimo Farao to wyjątkowy solista potrafiący wraz z sekcją rytmiczną doskonale wypełnić muzyczną przestrzeń kojącymi dźwiękami klawiszy fortepianu.
Podobnie jak poprzednie albumy z serii ''Spoko Jazz'', płyty ''Classic'' wyposażono w bogato ilustrowaną wklejoną książeczkę, opatrzoną słowem wstępu przed czekającymi nas wrażeniami płynącymi z odtworzenia srebrnego krążka.
Seria płytowa ''Spoko Jazz'' to okazja do poddania się kontemplacji i relaksacyjnym wibracjom jakie towarzyszą nam przy dźwiękach kreowanych przez wyjątkowych artystów. Utwory jazzowe jakie składają się na płyty to najwyższej próby jazz będący zarazem rodzajem muzyki relaksacyjnej, w której głównym priorytetem jest stworzenie spokojnego i kojącego zmysły nastroju.
Robert Ratajczak
______________________________________________________________________________________
Spoko Jazz Vol.3: Classic - Massimo FARAO Trio /CD 2014, Soliton/
Un bel di vedremo - Madame Butterfly; Greensleeves; Vesti la giubba - I Pagliacci; Tu che m'hai preso il cuor; Lascia che lo pianga - Rinaldo; Scarborough Fair; Lullaby; Salut d'amour; La donna e mobile; Intermezzo (Cavalleria Rusticana); Air on the G String; Libiam ne lieti calici -Traviata; Valse Gracieuse; Canon de Pachelbel.
skład:
Massimo Farao - fortepian
Aldo Zunino, Lorenzo Conte - kontrabas
Roberto Facchinetti - perkusja
______________________________________________________________________________________
opis poprzednich płyt z serii ''Spoko Jazz'':
o płytach ''Spoko Jazz'' przeczytasz również: TUTAJ
opisy innych płyt wydawnictwa Soliton: