[more]
Urodzonego w Detroit kontrabasistę Rodneya Whitakera nawet mniej osłuchani miłośnicy jazzu kojarzyć powinni choćby z Kwintetu Terence'a Blancharda i składów Roya Hargrove'a. Od dwudziestu już lat Rodney Whitaker z powodzeniem prowadzi własne zespoły i (nieregularnie co prawda) raczy nas co jakiś czas płytami firmowanymi własnym nazwiskiem. Od 2007 roku Kontrabasista związany jest z wytwórnią Mack Avenue, pod której flagą jak dotąd opublikował dwa wyśmienite albumy zarejestrowane wspólnie z perkusistą Carlem Allenem. Whitaker pełni też funkcję Dyrektora Muzycznego dorocznego Festiwalu Jazzowego w Detroit. To właśnie na płycie będącej rejestracją koncertu jaki odbył się w ramach tego wydarzenia (''Live From the Detroit Jazz Festival 2012'', 2013) mogliśmy ostatnio usłyszeć Artystę grającego wraz z m.in. Garym Burtonem, Seanem Jonesem, Alfredo Rodriguezem, Kevinem Eurbanksem i Aaronem Diehlem.
Whitaker przyzwyczaił już nas do tego, iż swoje kolejne albumy nagrywa wyłącznie z najlepszymi muzykami. Na poprzednich jego albumach grali m.in. Wallace Roney i Wynton Marsalis, a na albumie ''Yesterday Today and Tomorrow'' śpiewała sama Dianne Reeves. Na nowym krążku kontrabasisty ''When We Find Ourselves Alone'' również az roi się od wielkich nazwisk współczesnego jazzu. Przy fortepianie Bruce Barth, współpracujący m.in. z Tony Bennetem i Wyntonem Marsalisem a zarazem inicjator wydania jednego z najciekawszych jazzowych albumów fortepianowych pierwszego dziesięciolecia XXI wieku: ''Portrait In Red'' (2001) Michaela Jefry Stevensa. Na saksofonach gra Antonio Hart, a za perkusją zasiada Greg Hutchinson. Linie wokalne jakie słyszymy podczas pięciu utworów na płycie, należą do młodej jazzowej divy -Rockelle Fortin (córki Rodneya).
Poza własnymi kompozycjami na albumie znalazło się też miejsce dla kilku nieśmiertelnych tematów z kanonu jazzu w rodzaju ''Autumn Leaves'' (w swingującej wersji instrumentalno -wokalnej) czy ''Freedom Day'', ale także dla kompozycji naszego wielkiego twórcy jazzowych standardów Bronisława Kapera. Whitaker sięgnął po ''Invitation'' z roku 1950 (temat z filmu "A Life of Her Own"), przywołujący swym klimatem historyczne nagranie tej kompozycji przez Joe Hendersona w roku 1967 (płyta ''Tetragon'', 1968).
Radość i posmak bossa novy emanuje z chwytliwego tematu "When You Played With Roy" (poświęconego Royowi Hargrove'owi), gdzie Whitaker błyszczy specyficznym bogactwem techniki i kreatywności, z jaką kojarzą go słuchacze pamiętający legendarne sesje i koncerty z Hargrove'm.
Przepięknym motywem jest najdłuższe nagranie na albumie: ''Jamerson's Lullaby'' (kołysanka napisana przez Whitakera dla swego najmłodszego syna). To zdecydowany kandydat na listę klasycznych tematów w kanonie jazzowym, ozdobiony przepięknymi partiami saksofonu sopranowego Antonio Harta.
Rockelle Fortin podjęła na tej płycie wielkie wyzwanie interpretując kilka nieśmiertelnych standardów, wychodząc z tej próby zwycięsko. Świetnie brzmi także jej interpretacja piosenki znanej z repertuaru wielkiej Carmen McRae: ''You Go To My Head''.
Jednak tym co przede wszystkim dosłownie powala słuchacza na ''When We Find Ourselves Alone'' jest rzadko spotykana technika, warsztat i rodzaj jednego perfekcyjnie pracującego organizmu jakim na albumie jesti nstrumentalny kwartet Whitakera. ''Invitation'' w instrumentalnej wersji na tej płycie wręcz olśniewa. Pamiętajmy, iż do tej kompozycji Kapera słowa napisał Paul Webster i w tej właśnie ''piosenkowej'' wersji temat zyskał największą popularność. Mimo to Rodney Whitaker ''mając pod ręką'' wyjątkowo uzdolnioną córkę zdecydował się zagrać ten temat w wersji instrumentalnej, czyniąc go jednym z najciekawszych fragmentów całego albumu.
Jednak mimo iż osobiście nie przepadam za wokalistyką jazzową, a tym bardziej wstrzemięźliwy jestem wobec zachwytu nad młodymi śpiewającymi gwiazdami jazzu, w przypadku ''Freedom Day'' Maxa Roacha i Oscara Browna Jr., po prostu nie wyobrażam sobie tego tematu na tym albumie bez wokalu Rockelle Fortin. Zachwyt, podziw i wielki szacunek dla jej możliwości -doskonała wersja!
Własne kompozycje Whitakera umieszczone na ''When We Find Ourselves Alone'' pełne są ewidentnej mocy twórczej, jaką emanuje Kontrabasista na swym ósmym albumie. ''A Mother's Cry'' jest kolejną kompozycją, po którą zapewne w przyszłości sięgać będą kolejne pokolenia jazzmanów obchodząc się z nią z szacunkiem godnym największych jazzowych standardów.
Podobnie rzecz ma się z utworem tytułowym, gdzie agresywne partie Bruce'a Bartha świetnie kontrastują z saksofonem Harta, a lider wraz z niedoścignionym Gregiem Hutchingsonem czynią w tle po prostu cuda.
Pięknym zakończeniem całości jest kantykowy ''Lost In You Again'' Freda Hammonda podkreślający wyjątkowy mistycyzm przekazu całego albumu.
Płyta świetnie definiuje konwencję współczesnego hard bopu, będąc jednocześnie pozycją pełną swego rodzaju muzycznego uduchowienia. To kolejny przykład na to, iż jazzowy kanon wciąż wbogacany jest o nowe wzorce, a klasyka jazzu powstaje również dziś. ''When We Find Ourselves Alone'' to wielki album, noszący wszelkie znamiona rodzącej się klasyki jazzu XXI wieku. Mistrzostwo i doskonałość!
Robert Ratajczak
_____________________________________________________________________________
Rodney WHITAKER: When We Find Ourselves Alone /CD 2014, Mack Avenue/
The World Falls Away; When You Played With Roy; Autumn Leaves; Jamerson's Lullaby; You Go To My Head; Invitation; Freedom Day; A Mother's Cry; Mr. Magic; When We Find Ourselves Alone; Lost In You Again.
skład:
Antonio Hart - saksofony
Bruce Barth - fortepian
Rodney Whitaker - kontrabas
Greg Hutchinson - perkusja
oraz:
Rockelle Fortin - wokal
__________________________________________________________________________________________
opisy innych płyt z katalogu Mack Avenue:
______________________________________________________________________________
