Move; Jeru; Moon Dreams; Venus de Milo; Budo; Deception; Godchild; Boplicity; Rocker; Israel; Rouge; Darn That Dream; Birth of the Cool Theme (Live); Symphony Sid Annouces The Band (Live); Move (1-Live); Why Do I Love You (Live); Godchild (Live); Symphony Sid Introduction (Live); S'il Vous Plait (Live); Moon Dreams (1-Live); Budo (Hallucination) (Live); Darn That Dream (Live); Move (2-Live); Moon Dreams (2-Live); Budo (Hallucinations) (Live).[more]
''Birth Of The Cool'' to album zawierający nagrania trzech nonetów Milesa Davisa zarejestrowane w latach 1949-1950. Nagrania zostały po raz pierwszy wydane przez Capitol w całości dopiero w 1957 roku, stąd też tytuł jaki nadano płycie odwołujący się do ukształtowanego w latach 50-tych nurtu cool jazzu, który agresywności bebopu dodał wyciszonego brzmienia i bardziej stonowanych aranżacji.
W tych niezwykle przełomowych dla jazzu latach John Coltrane nadał bebopowi agresywności, kształtując formułę zwaną hard bopem, a Davis odkrył coś zgoła odmiennego nadając bebopowi chłodu i dystansu. Tym samym nagrania w trzech różnych składach instrumentalnych jakie wypełniły ten album stały się swego rodzaju wyznacznikiem i wzorcem, a po latach stanowią encyklopedyczną esensję cool jazzu.
Rok po opublikowaniu tych nagrań Miles Davis wykonał kolejny rewolucyjny dla jazzu krok publikując album ''Milestones'' (1958) i uderzając w estetykę zwaną później jazzem modalnym i kontynuując swe dzieło na późniejszym albumie ''Kind Of Blue'' (1959), ale to już inna historia...
Warto wiedzieć, iż pomimo kilkuletniego ''poślizgu'' od czasu zarejestrowania materiału ''Birth Of The Cool'', a publikacją nagrań - muzyka ta okazała się w latach 50-tych zdecydowanie wyprzedzającą czas i ówczesne poczynania największych formacji jazzowych. Album ''Birth Of The Cool'' wywarł niewyobrażalny wręcz wpływ na grupy jazzowe lat 50. i 60. XX wieku i na cały jazzowy ruch Zachodniego Wybrzeża, że wymienię tu choćby późniejsze formacje współtwórcy ''Birth Of The Cool'' Gerry'ego Mulligana (z Chetem Bakerem w składzie) czy zespoły pianisty Stana Kentona i brzmienie legendarnego Modern Jazz Quartet.
Po wielu latach doszukano się koncertowych nagrań nonetu Davisa z tego okresu, w związku z czym wytwórnia Blue Note zdecydowała się (mimo nienajlepszej jakości technicznej) uzupełnić dotychczasową edycję o 13 nagrań będących koncertowymi wersjami utworów z podstawowego programu płyty. Od tej pory zastąpiono album jej zdecydowanie dłuższą wersją wydaną jako ''The Complete Birth Of The Cool''.
Ekscytujące improwizacje zarówno Davisa jak i towarzyszących mu saksofonistów: Gerry'ego Mulligana i Lee Konitza, niejednokrotnie ukazują swego rodzaju kontrast uporządkowanego swingu z furią hard bopu. This is cool jazz.
Płyta wciąż ekscytująca i na zawsze utożsamiana z esencją klasyki jazzu.
Niniejsza edycja wydana została w serii ''The Best Of Blue Note Records'' pod nr 2 w roku 2009.
W tych niezwykle przełomowych dla jazzu latach John Coltrane nadał bebopowi agresywności, kształtując formułę zwaną hard bopem, a Davis odkrył coś zgoła odmiennego nadając bebopowi chłodu i dystansu. Tym samym nagrania w trzech różnych składach instrumentalnych jakie wypełniły ten album stały się swego rodzaju wyznacznikiem i wzorcem, a po latach stanowią encyklopedyczną esensję cool jazzu.
Rok po opublikowaniu tych nagrań Miles Davis wykonał kolejny rewolucyjny dla jazzu krok publikując album ''Milestones'' (1958) i uderzając w estetykę zwaną później jazzem modalnym i kontynuując swe dzieło na późniejszym albumie ''Kind Of Blue'' (1959), ale to już inna historia...
Warto wiedzieć, iż pomimo kilkuletniego ''poślizgu'' od czasu zarejestrowania materiału ''Birth Of The Cool'', a publikacją nagrań - muzyka ta okazała się w latach 50-tych zdecydowanie wyprzedzającą czas i ówczesne poczynania największych formacji jazzowych. Album ''Birth Of The Cool'' wywarł niewyobrażalny wręcz wpływ na grupy jazzowe lat 50. i 60. XX wieku i na cały jazzowy ruch Zachodniego Wybrzeża, że wymienię tu choćby późniejsze formacje współtwórcy ''Birth Of The Cool'' Gerry'ego Mulligana (z Chetem Bakerem w składzie) czy zespoły pianisty Stana Kentona i brzmienie legendarnego Modern Jazz Quartet.
Po wielu latach doszukano się koncertowych nagrań nonetu Davisa z tego okresu, w związku z czym wytwórnia Blue Note zdecydowała się (mimo nienajlepszej jakości technicznej) uzupełnić dotychczasową edycję o 13 nagrań będących koncertowymi wersjami utworów z podstawowego programu płyty. Od tej pory zastąpiono album jej zdecydowanie dłuższą wersją wydaną jako ''The Complete Birth Of The Cool''.
Ekscytujące improwizacje zarówno Davisa jak i towarzyszących mu saksofonistów: Gerry'ego Mulligana i Lee Konitza, niejednokrotnie ukazują swego rodzaju kontrast uporządkowanego swingu z furią hard bopu. This is cool jazz.
Płyta wciąż ekscytująca i na zawsze utożsamiana z esencją klasyki jazzu.
Niniejsza edycja wydana została w serii ''The Best Of Blue Note Records'' pod nr 2 w roku 2009.
Robert Ratajczak
____________________________________________________________________________________
Miles DAVIS: The Complete Birth Of The Cool /CD 1998 (2009), Polityka / Blue Note/Move; Jeru; Moon Dreams; Venus de Milo; Budo; Deception; Godchild; Boplicity; Rocker; Israel; Rouge; Darn That Dream; Birth of the Cool Theme (Live); Symphony Sid Annouces The Band (Live); Move (1-Live); Why Do I Love You (Live); Godchild (Live); Symphony Sid Introduction (Live); S'il Vous Plait (Live); Moon Dreams (1-Live); Budo (Hallucination) (Live); Darn That Dream (Live); Move (2-Live); Moon Dreams (2-Live); Budo (Hallucinations) (Live).
muzycy:
Miles Davis – trąbka
Lee Konitz, Gerry Mulligan – saksofon
Bill Barber – tuba
oraz:
Kai Winding, J. J. Johnson, Mike Zwerin – puzon
Junior Collins, Sandy Siegelstein, Gunther Schuller – waltornia
Al Haig, John Lewis – fortepian
Joe Shulman, Nelson Boyd, Al McKibbon – kontrabas
Max Roach, Kenny Clarke – perkusja
Kenny Hagood – wokal
Miles Davis – trąbka
Lee Konitz, Gerry Mulligan – saksofon
Bill Barber – tuba
oraz:
Kai Winding, J. J. Johnson, Mike Zwerin – puzon
Junior Collins, Sandy Siegelstein, Gunther Schuller – waltornia
Al Haig, John Lewis – fortepian
Joe Shulman, Nelson Boyd, Al McKibbon – kontrabas
Max Roach, Kenny Clarke – perkusja
Kenny Hagood – wokal
_____________________________________________________________________________________
opisy innych płyt Milesa Davisa:
