[more]
Niniejsza płyta jest doskonałym przykładem na to, jak silną osobowością w składzie Tangerine Dream był Edgar Froese. Muzyka wypełniająca album ''Pinnacles'' z powodzeniem ukazać mogłaby się w 1983 roku jako kolejny katalogowy album zespołu, doskonale uzupełniający cykl wyśmienitych albumów w rodzaju: ''Force Majeure'' (1979) czy ''Hyperborea'' (1983), a będący swoistą zapowiedzią estetyki jaką poznaliśmy na wydanym rok później genialnym albumie Tangerine Dream: ''Poland'' (1984).
Rozwój technologii i techniki nagraniowej sprawia, iż muzyka ta brzmi dziś wyjątkowo ''archaicznie'' - co jest jej wielkim atrybutem, wobec ''produkowanych'' dziś elektronicznych nagrań kompletnie odhumanizowanych i pozbawionych duszy. Dla mnie pojęcie: muzyka elektroniczna zawsze kojarzyć się będzie właśnie z wykonawcami pokroju Tangerine Dream, Klaus Schulze, a nawet bardziej komercyjny Jean Michel Jarre i monumentalnie brzmiący Vangelis. Dziś po prostu nikt już tak nie gra. Piękne, kreowane przy pomocy analogowych syntezatorów, subtelne struktury melodyczne, po prostu zawsze brzmieć będą wyjątkowo barwnie i prowokować wyobraźnię do odległych wędrówek przy zgaszonym świetle - sam na sam z Muzyką.
Drugą część płyty wypełnia rozbudowana, ponad 20-minutowa tytułowa suita: ''Pinnacles'', której finał potęgowany brzmieniem elektrycznej gitary stanowi doskonałe zwieńczenie całego albumu.
Dziękuję za tak wspaniałą płytę, jaka jest ze mną już od tylu lat. Szkoda tylko, iż w roku 2015 sięgnąłem po nią ze świadomością, iż Edgar Froese jest dziś najprawdopodobniej w świecie jaki od lat kreował dla nas - słuchaczy, przy pomocy dźwięków.
Jak to Pan kiedyś powiedział Panie Froese: ''Nie ma śmierci, jest tylko zmiana naszego kosmicznego adresu".
Robert Ratajczak
_____________________________________________________________________________________
Edgar FROESE: Pinnacles /CD 1983, Virgin/
Specific Gravity Of Smile; The Light Cone; Walkabout; Pinnacles.
_____________________________________________________________________________________
