[more]
"Hic et nunc" tak brzmi łaciński tytuł tego albumu odwołujący się do łacińskiego zwrotu znaczącego tyle co: "tu i teraz". Natomiast o wokalistce kryjącej się pod pseudonimem Elma, wiemy tyle iż ukończyła krakowską Szkołę Jazzu i Muzyki Rozrywkowej w klasie śpiewu Marka Bałaty, zdobyła doktorat z psychologii muzyki i jest laureatką kilku konkursów wokalnych (m.in. Międzynarodowe Spotkania Wokalistów w Zamościu i Sing Jazz Blues w Łomży). Artystce natomiast towarzyszą na płycie instrumentaliści doskonale znani miłośnikom muzyki improwizowanej: fiński trębacz Verneri Pohjola (znany m.in z doskonałej płyty Adama Bałdycha: "Imaginary Room", 2012 i współpracy z Seamusem Blake), dwukrotny laureat Fryderyka - pianista Dominik Wania i znany z tria RGG - wyśmienity kontrabasista Maciej Garbowski. W składzie nie ma perkusji, co jednak dziwi tylko przed uruchomieniem płyty; później ze względu na specyfikę docierającej do nas muzyki - najzwyczajniej o tym zapominamy.
Krążek wypełniły w większości autorskie utwory Elmy, lecz znalazło się tu także miejsce dla trzech kompozycji Garbowskiego ("Psalm III", "Unfinished Story" i "Sange") oraz jednego utworu przygotowanego przez trębacza składu ("January").
Otwierająca płytę senna ballada: "Lyd", która w środkowej części zdecydowanie przyśpiesza tempo, jest doskonałą sposobnością do poznania każdego z czterech głosów tego osobliwego kwartetu. Poza wokalizą bowiem, pełnią blasku brzmią tu partie fortepianu, wspierane ciekawymi liniami kontrabasu, a w drugiej części utworu do głosu dochodzi wyjątkowa trąbka Verneriego Pohjoli.
Zdecydowanie więcej partii trąbki odnajdziemy w charakteryzującym się zmiennym metrum i nieregularną rytmiką, temacie: "Deco". Tutaj zdecydowanie więcej jest też motywów stricte improwizowanych.
Oryginalną formą zaskakuje niefrasobliwy temat: "The", z powodzeniem eksponujący zarówno dialogi wokalu z trąbką, jak i parte unisonowe. Eksperymentalne, chwilami bardzo agresywne partie fortepianu i nieokiełznana żywiołowość Elmy przenoszą nas chwilami w klimaty zblizone do estetyki free jazzowej.
Aurę łagodności roztacza i dźwiękowe ukojenie przynosi piękna ballada: "Nim", doskonale eksponująca możliwości tkwiące w dwóch polskich instrumentalistach: Dominiku Wanii i Macieju Garbowskim. Panowie świetnie potrafią wykreować idealne brzmienie duetu fortepianu z kontrabasem w środkowej części utworu.
Mimo iż album wypełniają zamknięte tematy o określonej strukturze formalnej, zdecydowanie dominują w programie płyty partie oparte na spontanicznych improwizacjach. Pierwszoplanowy wokal natomiast, stanowi na płycie rodzaj jednego z instrumentów, którym doskonale potrafi operować Elma, dysponująca unikalną barwą głosu i wyjątkową ekspresją.
"Hic Et Nunc" to płyta złożona z bardzo różniących się od siebie kompozycji w zakresie aranżacji i opracowania. Potrafi wciągnąć zarówno dzięki dynamice i żywiołowym dialogom jak poprzez przestrzenne kontemplacyjne kreacje dźwiękowe. Między innymi właśnie ta różnorodność i wielobarwność muzyki zapisanej na dysku, nie pozwala oderwać się od głośników przez trzy kwadranse.
Płyta ukazała się 8 września 2014 roku.
Robert Ratajczak
_____________________________________________________________________________________
ELMA: Hic Et Nunc /CD 2014, Elma iMp 101/
1. Lyd
2. Deco
3. Hic
4. January
5. The
6. Nim
7. Psalm III
8. Tur I
9. Unfinished Story
10.Sange
11.Tur II
personel:
Elma - wokal
Verneri Pohjola - trąbka
Dominik Wania - fortepian
Maciej Garbowski - kontrabas
_____________________________________________________________________________________
