[more]
Od czasu do czasu w katalogu wytwórni płytowej DUX, specjalizującej się w muzyce klasycznej, pojawia się też interesująca płyta jazzowa. Po ubiegłorocznym albumie Macieja Fortuny i Krzysztofa Dysa z improwizacjami na temat kompozycji Romana Maciejewskiego ("Maciejewski Variations", 2014), miłośników jazzu zainteresuje zapewne płyta pianisty i wszechstronnego kompozytora Marka Walarowskiego, jaki poza jazzem zajmuje się również tak odległymi zdawać by się mogło biegunami muzycznymi jak muzyka symfoniczna i przeboje pop.
O doświadczeniu i prestiżu artysty w dziedzinie muzyki jazzowej świadczyć mogą sukcesy odniesione choćby podczas Międzynarodowego Konkursu Pianistów Jazzowych w Kaliszu i Międzynarodowego Konkursu Improwizacji Jazzowej w Katowicach. Pianista od lat współpracuje z plejadą muzyków jazzowych, pośród których warto wymienić choćby basistów Lukasa Muzika i Jędrzeja Łaciaka, perkusistów Jacka Pelca i Michała Dziewińskiego czy saksofonistę Jacka Mielcarka z którym nagrał ciepło przyjęty przez krytykę album "Mellow Look" (2005). Inną ważną płytą w dyskografii Marka Walarowskiego może okazać się album: "Colours of the Night" (2015) nagrany wraz z własnym trio i Wojciechem Lichtańskim.
Okładka płyty jaką mam przed sobą wywoływać może skojarzenia z projektem graficznym historycznej płyty Zbigniewa Seiferta: "Kilimanjaro" (1978). Jednak tytułowe "siedem stopni do piekła" umieszczone w projekcie graficznym okładki, przenosi nas w zgoła odmienny klimat niż ten znany z albumu sprzed 37 lat.
Marek Walarowski określając muzykę wypełniającą "Seven Stairs to Hell" używa określenia: dual jazz, doskonale opisującego charakter poszczególnych elementów składowych tego projektu. Z jednej strony mamy bowiem do czynienia z wyrazistą muzyczną narracją, dostrzegalną w poszczególnych kompozycjach, z drugiej natomiast: ze swobodnymi dialogami prowadzonymi pomiędzy trzema instrumentami: fortepianem, gitarą basową i perkusją.
Projekt Marka Walarowskiego: "Seven Stairs to Hell" to jazz inteligentny, wolny od efekciarskich fajerwerków, stawiający na czystość przekazu i wykwintne brzmienie. Uwagę zwraca zastosowanie w instrumentarium dość rzadko wykorzystywanej w jazzie akustycznej gitary basowej, której barwa sytuuje się pomiędzy kontrabasem a typową elektryczną gitarą basową. Właściwą gitarze płynność zmiany akordów, Jędrzej Łaciak zgrabnie połączył z kontrabasową formą pizzicato uzyskując w ten sposób wyśmienity, osobliwy efekt.
Zaskakuje fakt, iż mimo eleganckiej formy właściwej muzykom klasycznym, Walarowskiemu udało się jednocześnie nie pozbawić utworów spontaniczności i kreowanych fantazyjnie improwizacji właściwych jazzowi najwyższej próby. Najbardziej pod tym względem rozbudowanym fragmentem płyty, zdaje się być temat: "Rull" owocujący ogromem partii robiących wrażenie kreowanych w czasie rzeczywistym. Szczególną uwagę zwracają w wyżej wymienionym tytule, partie perkusji Michała Dziewińskiego, emanujące niezwykłą żywiołowością, fantazją i zdolnością emitowania doprawdy porywającego kolorytu dźwiękowego.
Kunsztownym zakończeniem albumu jest wyposażona w łatwo przyswajalną melodykę kompozycja: "My Sweet Teddy Bear", pozostawiająca słuchacza, jeszcze na długo po wybrzmieniu ostatniego dźwięku, w nastroju zadumy i nostalgii.
Piękny, a jednocześnie starannie wykoncypowany pod względem brzmieniowym album, jaki trafić winien szczególnie do wrażliwości miłośników jazzu, ceniących przenikliwe kompozycje i interpretacje stawiające na doskonały warsztat instrumentalny i przejrzysty przekaz, ponad nadmiernym improwizacyjnym brylowaniem. Szczerze polecam.
Płyta ukazała się 28 kwietnia 2015.
Robert Ratajczak
o płycie przeczytasz również: TUTAJ
płytę kupisz: TUTAJ
_____________________________________________________________________________________
Marek WALAROWSKI Trio: Seven Stairs to Hell /CD 2015, DUX 1209/
program:
1. Ann's Playfellow
2. Seven Stairs to Hell
3. Graceful Haze
4. Dab
5. Mellow Look
6. Phantom
7. Rull
8. My Sweet Teddy Bear
personel:
Marek Walarowski - fortepian
Jędrzej Łaciak - gitara basowa
Michał Dziewiński - perkusja
_____________________________________________________________________________________
Istniejąca od 1992 roku firma fonograficzna DUX to dziś jedna z najbardziej prestiżowych wytwórni płytowych specjalizujących się w publikacji nagrań muzyki klasycznej. Płyty ze znakiem firmowym DUX charakteryzują się najwyższą jakością dźwięku i wyjątkowo staranną edycją, a publikowane nagrania skrupulatnie dokumentują to co najbardziej wartościowe we współczesnej muzyce klasycznej.
opisy innych tytułów z katalogu DUX:
