Uranus; The Steadfast Titan; Flux Capacitor; Organic Consequence; Kat's Dance; Santa Maria; Broadway Boogie Woogie; Space, Time, Continuum.
Nowa płyta 30-letniego amerykańskiego pianisty, kompozytora i aranżera - Aarona Diehla to pięć premierowych kompozycji oraz fascynujące interpretacje tematów: "Uranus" Waltera Davisa Jr (utworu najbardziej znanego dzięki wersji Jazz Messengers Arta Blakeya), "Kat's Dance" Adama Birnbauma, oraz kończąca całość piosenka Cecile McLorin Salvant (Diehl jest pianistą i dyrektorem muzycznym zespołu instrumentalnego wokalistki): "Space, Time, Continuum" jaka posłużyła za tytuł całego albumu. Na "Space Time Continuum" obcujemy z wykwintnie wykreowanym bogatym brzmieniem fortepianowego tria (z Davidem Wongiem przy kontrabasie i Quincy Davisem za perkusją) uzupełnionym o udział w nagraniach zaproszonych gości: kultowego saksofonisty tenorowego Benny'ego Golsona, z którym urodzony w Ohio pianista przyjaźni się już od 2009 roku, szkockiego mistrza saksofonu barytonowego - Joe Temperleya, Stephena Riley (saksofon tenorowy), młodego trębacza Bruce'a Harrisa i wokalistki Charenee Wade.
Wielosegmentowe brzmienie kwintetu z udziałem dialogujących z sobą Golsona i Harrisa zachwyca podczas tematów: "Organic Consequence" i finałowej pieśni tytułowej, rozbudowanej do ponad 10. minut. W ostatnim z utworów partie wokalne Aaron Diehl powierzył doskonałej wokalistce Charenee Wade.
Świetny przerywnik w programie płyty stanowi urocza, kameralna i początkowo, dzięki swej formie robiąca wrażenie akademickiej, zwinna ballada w rytmie walca: "Kat's Dance", zagrana przez pianistę w duecie ze Stephenem Riley - tenorzystą już w 2012 roku dostrzezonym przez opiniotwórczy magazyn Down Beat dzięki albumowi "Hart-beat" (nagranemu z Nealem Caine i Billym Hartem).
Uwagę zwraca wyjątkowy temat "Santa Maria", skomponowany przez Aarona Diehla jeszcze w 2012 roku na zlecenie Fundacji Columbus z Ohio. Ten, w pierwszej części oparty na świetnej partii granej techniką arco przez Davida Wonga (znanego z wspó?pracy z m.in. Clarkiem Terry, Wyntonem Marsalisem i Christianem McBride), porusza swą monumentalną konstrukcją skupioną w ramach brzmienia klasycznego tria fortepianowego i zamkniętą w niespełna 8. minutach.
Innym utworem wykonanym na płycie przez trio jest króciutki temat "Broadway Boogie Woogie", który dzięki synkopom stosowanym przez Diehla, może wywoływać skojarzenia z techniką legendarnego pianisty Buda Powella.
"Space Time Continuum" to doskonały mariaż młodzieńczego geniuszu z nestorami jazzu, do których zaliczyć możemy zarówno Benny'ego Golsona jak i Joe Temperleya, obecnych na scenie już od dobrych kilkudziesięciu lat. Pianista sytuując swe brzmienie i technikę w estetyce nowoczesnej muzyki improwizowanej XXI wieku, w równym stopniu odwołuje się na tej płycie do inspiracji jazzową klasyką spod znaku, wspomnianego wcześniej Buda Powella i Billy'ego Strayhorna.
Aaron Diehl należy dziś do tej niewielkiej grupy pianistów jazzowych, wobec których określenie: "spadkobierca Billy'ego Strayhorna" nie jest nadużyciem. Muzyk dysponuje wyjątkową umiejętnością płynnego przechodzenia z gładkiego subtelnego dźwięku do niemal erupcji dźwiękowej. Płyta porywająca od pierwszego do ostatniego zarejestrowanego na niej dźwięku!
Premiera płyty 12 czerwca 2015.
Wielosegmentowe brzmienie kwintetu z udziałem dialogujących z sobą Golsona i Harrisa zachwyca podczas tematów: "Organic Consequence" i finałowej pieśni tytułowej, rozbudowanej do ponad 10. minut. W ostatnim z utworów partie wokalne Aaron Diehl powierzył doskonałej wokalistce Charenee Wade.
Świetny przerywnik w programie płyty stanowi urocza, kameralna i początkowo, dzięki swej formie robiąca wrażenie akademickiej, zwinna ballada w rytmie walca: "Kat's Dance", zagrana przez pianistę w duecie ze Stephenem Riley - tenorzystą już w 2012 roku dostrzezonym przez opiniotwórczy magazyn Down Beat dzięki albumowi "Hart-beat" (nagranemu z Nealem Caine i Billym Hartem).
Uwagę zwraca wyjątkowy temat "Santa Maria", skomponowany przez Aarona Diehla jeszcze w 2012 roku na zlecenie Fundacji Columbus z Ohio. Ten, w pierwszej części oparty na świetnej partii granej techniką arco przez Davida Wonga (znanego z wspó?pracy z m.in. Clarkiem Terry, Wyntonem Marsalisem i Christianem McBride), porusza swą monumentalną konstrukcją skupioną w ramach brzmienia klasycznego tria fortepianowego i zamkniętą w niespełna 8. minutach.
Innym utworem wykonanym na płycie przez trio jest króciutki temat "Broadway Boogie Woogie", który dzięki synkopom stosowanym przez Diehla, może wywoływać skojarzenia z techniką legendarnego pianisty Buda Powella.
"Space Time Continuum" to doskonały mariaż młodzieńczego geniuszu z nestorami jazzu, do których zaliczyć możemy zarówno Benny'ego Golsona jak i Joe Temperleya, obecnych na scenie już od dobrych kilkudziesięciu lat. Pianista sytuując swe brzmienie i technikę w estetyce nowoczesnej muzyki improwizowanej XXI wieku, w równym stopniu odwołuje się na tej płycie do inspiracji jazzową klasyką spod znaku, wspomnianego wcześniej Buda Powella i Billy'ego Strayhorna.
Aaron Diehl należy dziś do tej niewielkiej grupy pianistów jazzowych, wobec których określenie: "spadkobierca Billy'ego Strayhorna" nie jest nadużyciem. Muzyk dysponuje wyjątkową umiejętnością płynnego przechodzenia z gładkiego subtelnego dźwięku do niemal erupcji dźwiękowej. Płyta porywająca od pierwszego do ostatniego zarejestrowanego na niej dźwięku!
Premiera płyty 12 czerwca 2015.
Robert Ratajczak
______________________________________
Aaron Diehl: Space Time Continuum
CD 2015, Mack Avenue MAC1094
program:
1. Uranus
2. The Steadfast Titan
3. Flux Capacitor
4. Organic Consequence
5. Kat's Dance
6. Santa Maria
7. Broadway Boogie Woogie
8. Space, Time, Continuum
1. Uranus
2. The Steadfast Titan
3. Flux Capacitor
4. Organic Consequence
5. Kat's Dance
6. Santa Maria
7. Broadway Boogie Woogie
8. Space, Time, Continuum
personel:
Aaron Diehl - fortepian
David Wong - kontrabas
Quincy Davis - perkusja
oraz:
Benny Golson, Stephen Riley, Joe Temperley - saksofony
Bruce Harris - tr?bka
Charenee Wade - wokal
Aaron Diehl - fortepian
David Wong - kontrabas
Quincy Davis - perkusja
oraz:
Benny Golson, Stephen Riley, Joe Temperley - saksofony
Bruce Harris - tr?bka
Charenee Wade - wokal
__________________________________________
