[more]
Po śmierci B.B.Kinga w rozmaitych stacjach radiowych, w większym stopniu niż dotychczas, przypominana jest muzyka Mistrza. Charakterystyczne jest jednak to, iż niemal każdorazowo mamy do czynienia z nagraniami pochodzącymi z lat 70-tych i 80-tych. Tymczasem B.B.King swe pierwsze rejestracje studyjne zrealizował jeszcze w 1949 roku, kiedy jako młody obiecujący, 24-letni muzyk wkroczył do studia wytwórni Bullet Records. Dopiero jednak, trwająca 10 lat współpraca z Modern Records przyniosła pierwsze znaczące sukcesy artysty. To właśnie w tym czasie jego utwór "Three O'Clock Blues" przez 15 tygodni z rzędu znajdował się na 1 miejscu listy tygodnika Billboard, a muzyk rozpoczął życie w koncertowej trasie, jaka trwać miała do końca jego życia. Wówczas też pojawiła się najważniejsza kobieta w życiu B.B.Kinga pod postacią pięknej pozłacanej i wysadzanej perłami gitary o imieniu Lucille. Każdy kolejny instrument gitarzysty nosić miał właśnie to imię, jakie stało się dzięki Kingowi jednym z najbardziej rozpoznawalnych na świecie symboli bluesa.Warto od czasu do czasu sięgnąć po starsze nagrania B.B.Kinga, pozbawione jeszcze, charakterystycznego dla późniejszych realizacji studyjnych, komercyjnego blichtru i efektownych aranżacyjnych ornamentów.Doskonałą okazją ku temu jest płyta wydana w 1986 roku przez niemiecką wytwórnię Amiga w serii "Blues Collection". To zbiór 16 nagrań, pośród których znajdziemy m.in. wspomniany wielki przebój z lat 50-tych: "Three O'Clock Blues", czy pierwotne wersje późniejszych klasyków w repertuarze B.B.Kinga: "You Upset Me, Baby" i "Every Day (I Have The Blues)". B.B.King był nie tylko genialnym gitarzystą, ale również (o czym stosunkowo rzadko się wspomina) wyśmienitym wokalistą, co jest zjawiskiem nieczęsto spotykanym u bluesmanów. Dysponując silnym niskim głosem o czystej barwie mógł z powodzeniem konkurować z największymi gwiazdami soulu. Również teksty znacznej części jego piosenek charakteryzowała nieco inna tematyka, niż typowe czarne bluesy, poruszając tematy miłości i problemów współczesnego człowieka. Dowód na to znajdziemy pośród nagrań wypełniających tę płytę. Artysta już w ciągu udokumentowanych na tym longplayu pierwszych 20 lat, trwającej niemal siedem dekad kariery zdobył status muzyka kultowego. Świadczyć o tym może fakt, iż już w roku 1968 podczas koncertu w Filmore West w San Francisco, Johnny Winter i Mike Bloomfield przedstawili go na scenie jako "największego żyjącego gitarzystę bluesowego". Życie jakie prowadził nieustannie koncertujący B.B.King, było rodzajem misji propagującej potęgę bluesa, jaki dzięki niemu trafiał do coraz szerszej grupy odbiorców. Podczas występów mimo statusu wielkiej gwiazdy, artysta nawiązywał wyjątkowy kontakt z publicznością, rozbrajając słuchaczy ogromną serdecznością i humorem. B.B.King należał do nielicznych artystów jacy osiągając ogromny sukces komercyjny, potrafili jednocześnie pozostać sobą do końca. Będąc wielką Gwiazdą muzycznej sceny, bez trudu zapełniającą największe sale koncertowe a nawet stadiony, Riley B. King (tak brzmialo jego prawdziwe nazwisko) pozostał do końca chłopakiem z plantacji w Missisippi, który po prostu ...zakochał się w bluesie.
Robert Ratajczak
____________________________________________________________________
Blues Collection 3: B.B.KING /LP 1986, Amiga 8 56 180/
str.1:
1. Walking Dr. Bill
2. Hold That Train
3. You're Breaking My Heart
4. Did You Ever Love A Woman
5. Going Down Slow
6. Sneaking Around
7. Sweet Sixteen
8. Partin' Time
str.2:
1. My Own Fault, Darlin'
2. You Upset Me, Baby
3. Bad Luck
4. Three O'Clock Blues
5. Woke Up This Morning
6. Ten Long Years
7. Every Day (I Have The Blues)
8. Sweet Little Angel
____________________________________________________________________
opis innej płyty B.B.Kinga:
