│  B  │ C │ D │ E │ F │ G │ H │  J  K │ L│ M│ N │ O P │ Q │ R │  T  │  U  │   │ W  Y Z

12.9.15

Abdullah IBRAHIM: Bombella /2009/

Green Kalahari; Song For Sathima; Mandela; District Six (Trance Circle Dance); Bombella; Meditation - Joan Capetown Flower (Emerald Bay); I Mean You / For Monk; For Lawrence Brown (Remembrance); Excursions (Masters And Muses); African River.

[more]

Południowoafrykański pianista jazzowy Abdullah Ibrahim urodził się w Cape Town jako Adolphe Johannes Brand w 1934 roku. Już od piętnastego roku życia rozpoczął w RPA pracę jako zawodowy muzyk. W swoim ojczystym kraju działał aż do początku lat 60-tych, m.in. prowadząc wraz z bardzo znaną w późniejszych latach wokalistką Miriam Makebą czołowy afrykański zespół jazzowy. W latach 60-tych pianista przeniósł się do Europy, początkowo koncertując i nagrywając głównie w Szwajcarii i Danii. Przełom nastąpił w 1965 roku, kiedy Duke Ellington usłyszawszy go w jednym z klubów, zaproponował muzykowi przeniesienie się do Nowego Jorku. Tam Ellington skontaktował pianistę m.in. z Donem Cherry i Gato Barbierim, z którymi afrykański jazzman rozpoczął stałą współpracę. W tym też okresie A.J.Brand przeszedł na islam przyjmując imię pod jakim powszechnie go znamy: Abdullah Ibrahim.
Album "Bombella" jaki ukazał się po genialnej płycie "Senzo" (2008), a poprzedził wydanie również przez wytwórnię Intuition świetnego albumu "Sotho Blue" (2010), wypełniły utwory zrealizowane z muzykami legendarnego WDR Big Band z Kolonii pod dyrekcją Steve'a Graya.
Albumem tym afrykański muzyk udowodnił, iż podobnie jak Duke Ellington i Charles Mingus, potrafi w genialnym stylu realizować swe muzyczne wizje poprzez utwory rozpisane na duże zespoły i zaaranżowane na orkiestrę wyposażoną w tak osobliwe instrumenty jak np. saksofon barytonowy i flet piccolo.
W wyjątkowym stylu w klimat płyty wprowadza nas zagrany samodzielnie przez pianistę senny temat "Green Kalahari", po którym wciąga swym balladowym klimatem spokojny, lecz pełen emocji motyw "Song For Sathima" z świetnymi partiami saksofonów Heinera Wiberny'ego (alt) i Jensa Neufanga (baryton).
Powoli dajemy wciągać się w coraz bardziej swawolne, zgrabnie i z zamysłem ułożone w programie płyty motywy: "Mandela" (w 1994 roku Abdullah Ibrahim zagrał szeroko komentowany koncert z okazji inauguracji prezydentury Nelsona Mandeli) i wreszcie magiczny taniec ozdobiony kapitalną partią puzonu (Dave Horler): "District Six", zakończony poruszającą i doniosłą dętą kodą.
Powrotem do konwencji solo piano jest 3-minutowy impresyjny wstęp do spokojnego, kojącego tematu "Meditation", otwierający niejako drugą część płyty, podczas której słyszymy m.in. pełen dętego chorusowego rozmachu temat: "I Mean You" zgrabnie połączony z dedykowaną Theloniousowi Monkowi kompozycją: "For Monk" (rozpoczętą kolejnym fragmentem zagranym początkowo samodzielnie przez lidera).
Uwagę zwraca miniaturka dedykowana przyjacielowi kompozytora - puzoniście z zespołu Duke'a Ellingtona - Lawrence Brownowi ("For Lawrence Brown"), a całość kończy pełna melodyki i osobliwej lekkości kompozycja: "African River".
"Bombella" to bardzo ważny album w dyskografii Abdullaha Ibrahima - płyta pełna zarówno orkiestrowego rozmachu, jak i swego rodzaju majestatu, roztaczająca ogrom barw i faktur. To muzyka silnie zakotwiczona w korzeniach jazzu, a jednocześnie silnie nasączona południowo-afrykańskim duchem. Jak zwykle w przypadku płyt tego wyjątkowego pianisty, muzyka jakiej słuchamy przez ponad 70 minut pełna jest pasji i uduchowienia, zawsze tak silnie wyczuwalnych w utworach Abdullaha Ibrahima.


Robert Ratajczak


____________________________________________________________________


 


Abdullah IBRAHIM & WDR Big Band Cologne: Bombella /CD 2009, Intuition INT 3430-2/


program:
1.  Green Kalahari
2.  Song For Sathima
3.  Mandela
4.  District Six (Trance Circle Dance)
5.  Bombella
6.  Meditation - Joan Capetown Flower (Emerald Bay)
7.  I Mean You / For Monk
8.  For Lawrence Brown (Remembrance)
9.  Excursions (Masters And Muses)
10.African River


personel:
Heiner Wiberny, Karolina Strassmayer, Olivier Peters, Paul Heller, Jens Neufang - saksofon, flet, klarnet
Andy Haderer, Wim Both, Rob Bruynen, John Marshall, Klaus Osterloh - trąbka
Ludwig Nuss, Dave Horler, Bernt Laukamp, Mattis Cederberg - puzon
Abdullah Ibrahim - fortepian
Paul Shigihara - gitara
John Goldsby - kontrabas
Hans Dekker - perkusja


 ____________________________________________________________________


opis innej płyty Abdullaha Ibrahima: