[more]
To już drugi album młodej francuskiej piosenkarki Cyrille Aimee i jej zespołu wydany przez wytwórnię Mack Avenue Records. Olbrzymi sukces albumu "It's A Good Day" (2014) zapewnił zaledwie 30-letniej wówczas artystce status prawdziwej międzynarodowej gwiazdy, a zarazem ważnej osobowości w muzyce, mimo iż na pozór mało wyszukanej, to jednak wyjątkowo zgrabnie sytuującej się w sferze łączącej estetykę cygańską, amerykański jazz i muzykę o charakterze brazylijskim. Powstała dzięki tak oryginalnemu melanżowi formuła często określana przez krytyków muzycznych mianem: gypsy jazz, w połączeniu z temperamentem wokalnym Cyrille i wyjątkowo sprawnym i stylowym zespołem instrumentalnym złożonym z wieloletnich przyjaciół artystki, sprawia iż Cyrille Aimee zyskuje na świecie coraz większą grupę zaprzysiężonych fanów.
Pierwszy album Cyrille Aimee ukazał się po zwycięstwie piosenkarki w Konkursie Wokalnym Montreux Jazz Festival. Kolejnym sukcesem okazał się Międzynarodowy Konkurs Wokalny im. Sarah'y Vaughan, a najbardziej spektakularnym był udział Cyrille we francuskiej edycji programu "American Idol", kiedy zniesmaczona narzucanym jej przez formułę programu repertuarem, po dojściu do finału - wycofała się z konkursu. Decyzja zbuntowanej dziewczyny rezygnujacej z możliwości zwycięstwa w konkursie, które mogłoby otworzyć dla niej wrota sławy, tym bardziej zwróciła uwagę producentów nagrań i managerów, dostrzegających w artystce olbrzymi potencjał i wyjątkowy temperament. Jak miało okazać się już wkrótce, warto było postawić na tę uwielbiającą podróże (Cyrille zwiedziła tak odległe od siebie miejsca świata jak Paryż, Kamerun, Singapur, Dominikana i Brazylia) i doskonale rozumiejącą idiomy bossa novy i samby dziewczynę o niewinnym wyglądzie.
Wyzwania podjął się wzięty producent Fab Dupont w dużej mierze odpowiedzialny za sukcesy takich gwiazd jak m.in. Shakira i Jennifer Lopez, tym razem stawiając na muzykę z nieco wyższej półki. Mając na uwadze sukces albumu "It's A Good Day", rewelacyjne recenzje krytyków i każdorazowo zapełnione kluby i sale, w których Aimee promowała album, Dupont nie mylił się.
Nowy album Cyrille Aimee nie przynosi większych niespodzianek, bądź rewolucyjnych innowacji względem charakteru jej poprzedniej płyty, co paradoksalnie stanowi wielki atrybut "Let's Get Lost". Nadal mamy do czynienia z jej charakterystycznym leniwym sposobem śpiewu, a wysokiemu, nosowemu głosowi towarzyszy skład instrumentalny, złożony z dwóch gitarzystów: Adriena Moignarda i Michaela Valeanu, oraz australijskiej sekcji rytmicznej: Sam Anning (kontrabas) i Rajiv Jayaweera (perkusja).
Brzmienie tworzących dźwiękowy mikroklimat gitar w dużym stopniu zapewnia śpiewanym przez Aimee w trzech różnych językach piosenkom, specyficzną stylową oprawę. Twardo brzmiące stalowe struny gitary Adriena Moignarda znajdują świetne uzupełnienie w stricte jazzowym stylu gry Michaela Valeanu. Podczas sennej ballady "Lazy Afternoon" słyszymy też niemal progresywne motywy obu świetnie zsynchronizowanych gitar.
Podobnie jak na "It's A Good Day" tak i na nowej płycie Aimee jej własne premierowe piosenki sąsiadują z interpretacjami tematów wybranych z rozmaitych muzycznych półek. Całość robi jednak wrażenie płyty wyjątkowo spójnej i podporządkowanej muzycznej wyobraźni wokalistki i instrumentalistów.
Ciekawostką w programie albumu jest przebojowy duet Cyrille Aimee z Mattem Simmonsem. Napisana przez wokalistkę wraz z gitarzystą zespołu Michaelem Valeanu wesoła i pełna optymizmu urocza piosenka "Each Day" ma ogromne szanse stać się najbardziej przebojowym singlem z całej płyty.
Solidną dawkę czystego jazzu odnajdziemy dla odmiany podczas wyjątkowej interpretacji tematu "Laverne Walk" Oscara Pettiforda.
Nie wiem dlaczego kończącą album piosenkę "Words" opisano w programie krążka jako bonus track, bowiem stanowi doprawdy wyjątkowo piękne i zmysłowe zakończenie całej płyty.
Utrzymane w estetyce spod znaku Django Reinhardta bluesowe i swingujące piosenki w rodzaju otwierającej album "Live Alone And Like It", ozdobionej instrumentalną galopadą "Three Little Words", czy skocznej i ozdobionej skatem piosenki tytułowej albumu, oraz urokliwe i bajkowe ballady: "There's A Lull In My Life", "Estrellitas y Duendes" czy francuskojęzyczne "T'es Beau tu Sais" Georgesa Moustaki i autorska perełka "Samois A Moi", podane na jednym srebrnym krążku, stanowią doskonałe danie dla każdego odbiorcy ceniącego sobie najwyższy muzyczny poziom ambitnej muzyki środka. Ten album potrafi zaczarować nawet najbardziej wymagającego słuchacza.
Premiera płyty 22 stycznia 2016
Robert Ratajczak
____________________________________________________________________
Cyrille AIMEE: Let's Get Lost
CD 2016, Mack Avenue Records MAC1097
program:
1. Live Alone and Like It
2. There’s A Lull In My Life
3. Estrellitas y Duendes
4. Lazy Afternoon
5. Three Little Words
6. T’es Beau tu Sais
7. Let’s Get Lost
8. Samois a Moi
9. Nine More Minutes
10.Laverne Walk
11.That Old Feeling
12.Each Day
13.Words (bonus track)
personel:
Cyrille Aimee - wokal
Adrien Moignard, Michael Valeanu - gitary
Sam Anning - kontrabas
Rajiv Jayaweera - perkusja
oraz:
Matt Simons - wokal
____________________________________________________________________
opis poprzedniego albumu Cyrille Aimee:
opisy innych płyt z katalogu Mack Avenue:
