[more]
Nana Simopoulos to jedna z najważniejszych współczesnych greckich artystek, której działalność w zakresie wykonawstwa i kompozycji utożsamiana jest nie tylko z nurtem world jazzu, ale też muzyką filmową i teatralną. Słynie też ze spektakularnych i nietuzinkowych projektów muzycznych jak choćby koncert w katedrze św Jana Bożego w Nowym Jorku upamiętniający tragedię 11 września, z udziałem 40 muzyków z Tybetu, Indii, Turcji, Afryki, Izraela i Grecji. Simopoulos zadebiutowała w roku 1984 albumem "Pandora's Blues" nagranym z tak doskonałymi artystami jak Charlie Haden i Billy Higgins. W późniejszych latach niejednokrotnie współpracowała z takimi muzykami jak choćby Don Cherry czy Dave Liebman. Ostatni z wymienionych muzyków jest stałym współpracownikiem artystki, towarzyszy jej też na najnowszym krążku "Skins".
Na płycie śpiewająca oraz grająca na gitarze i buzuki Nana Simopoulos proponuje zbiór ośmiu własnych premierowych utworów inspirowanych poezją i przypowieściami z całego świata. Artystce towarzyszy szeroki aparat wykonawczy, wzbogacający utwory poza powszechnie znanymi instrumentami, także o brzmienia sarangi, berimbau oraz wyjątkowo szeroki asortyment rozmaitych perkusjonaliów. Siłą albumu, poza zachwycającymi melodiami i zdumiewającym wręcz bogactwem aranżacyjnym jest jego charakter, sprawiający iż każdy z utworów stanowi rodzaj fascynującej opowieści barwnie odzianej w szaty world music.
Już otwierający całość temat "For No Reason" bezwarunkowo wciąga; najpierw ulotną melodyką w klimacie jazzowej fiesty wspieraną świetnie brzmiącą gitarą, następnie partiami saksofonu Dave'a Liebmana i szaleńczymi wręcz solówkami perkusji (Royal Hartigan).
Magiczny orientalny klimat "Let Fire Burn Me" spotęgowany jest dźwiękami buzuki, bębnów obręczowych (Solis Barki) i fletu (Charlie Tokarz). Wyjątkowym ornamentem jest tu też improwizowane solo gitary basowej (Manos Loutas).
Połączenie elementów psychodelii z jazzem odnajdziemy w odrealnionym klimacie tematu "Inside" zdominowanego partiami (początkowo fletu drewnianego, później również saksofonu) Dave'a Liebmana. Na tle kilkugłosowej mantry Nana snuje jedną z najwspanialszych opowieści na całej płycie.
Hipnotyczne dźwięki 3-strunowego sarangi (instrumentu pochodzenia arabskiego) towarzyszą nam w dwóch utworach. Pierwszym z nich jest wspomagany także dźwiękami karaibskich steel drums, rozbudowany temat "Owl Woman" z upływem każdej chwili rozpędzający się wraz z kojącym wokalem, aż do wyciszenia, a napisany na podstawie mantry XIX-wiecznej szamanki żyjącej w Arizonie. Drugi to kończący płytę, jedyny instrumentalny temat na płycie: "And Ever".
W nastrój brazylijskiej bossa novy zabiera nas "The Pathway", będący tak naprawdę niezwykle efektownym duetem Nany Simopoulos z wtórującym jej wokalowi i gitarze, doskonałym Liebmanem.
Jedynym utworem zaśpiewanym w rodzimym języku Simopoulos jest urocza piosenka "Anases" ("Aνάσες") będąca rodzajem rzewnej, marzycielskiej ballady.
Jak doskonałą gitarzystką jest Nana Simopoulos przekonać się możemy w trakcie "Merely To Know", zdominowanej dźwiękami gitary klasycznej, piękną solówką kontrabasu Mary Ann McSweeney i ...oczywiście saksofonem Dave'a Liebmana, którego wkład w ostateczną formę muzyki zgromadzonej na "Skins" zdaje się nieoceniony.
Dzięki takim albumom jak "Skins", po raz kolejny utwierdzamy się jak wielka siła tkwi w formie powszechnie nazywanej: world music. Kompozycje Nany Simopoulos stanowią wyjątkową symbiozę inspiracji czerpanych z rozmaitych kultur, natomiast w zakresie instrumentacji artystka potrafi w odkrywczy sposób łączyć w dźwiękową jedność brzmienia, wywodzące się z rozmaitych regionów globu. Dawno nie słyszałem w tej formule muzycznej, tak dobrej płyty.
Premiera: 20 czerwca 2016.
Robert Ratajczak
_____________________________________________________________________
Nana SIMOPOULOS: Skins
CD 2016, Na Records NR-9206-2
program:
1. For No Reason
2. Let Fire Burn Me
3. Inside
4. Owl Woman
5. The Pathway
6. Anases
7. Merely To Know
8. And Ever
personel:
Nana Simopoulos - wokal, gitara, buzuki
oraz:
Ustad Sultan Khan - sarangi
Mary Ann McSweeney, Manos Loutas - bass
Royal Hartigan, Michalis Orphanidis - perkusja
Solis Barki, Jamie Haddad - instr. perkusyjne
Greg Beyer - instr. perkusyjne, steel drums, berimbau
Dave Liebman, Charlie Tokarz - saksofon, flety
Dmitri Vassilakis - saksofon
Caryl Heilman, Davi, Solis Barki, Markos Simopoulos - chórki
_____________________________________________________________________
