In Te Domine Speravi; Już Się Zmierzcha; Psalm 137; Improvisation I; Thanks God #1; Bona; Błogosławiony Człowiek; Psalm 85; Improvisation II; Taniec; Silva Rerum; Improvisation III; Hayducky; Thanks God #2.
Nową płytą wokalistki Anny Gadt jest album nagrany w bardzo kameralnej konwencji z towarzyszeniem akordeonisty Zbigniewa Chojnackiego i Krzysztofa Gradziuka za perkusją. Po klimatycznym krążku "Breathing" (2013) nagranym wraz z triem RGG i stylistycznie kontrastującej z nim płycie powstałej w ramach formacji Nash ("Trik", 2016), artystka zaskakuje nas kolejnym oryginalnym i bardzo odważnym projektem. Tym razem jest to program oparty na klasycznych pieśniach liturgicznych, psalmach i utworach świeckich. Do tak specyficznego materiału troje artystów podeszło bardzo swobodnie, przekładając muzyczne skarby renesansu na język współczesnej muzyki improwizowanej i osobistego sposobu postrzegania świata dźwięków.
Aż czterokrotnie sięgnięto po twórczość XVI-wiecznego poety, śpiewaka i kompozytora Wacława z Szamotuł, nadwornego muzyka kapeli królewskiej Zygmunta Augusta i księcia Mikołaja Radziwiłła.
Niejednokrotnie główny motyw pieśni stanowi zaledwie pretekst do rozwinięcia snutych wokół niego wariacji. Tak jest choćby podczas niepokojącej, nasyconej ogromnymi emocjami interpretacji "Już Się Zmierzcha".
Z kolei "Psalm 137" wybrany z potężnego zbioru 150 czterogłosowych psalmów Mikołaja Gomółki urzeka w tej wersji osobliwą subtelnością i uczuciem.
Pomiędzy klasyczne utwory wpleciona została w dwóch odsłonach własna kompozycja Anny Gadt ("Thanks God #1/2"), oraz krótkie formy czysto improwizowane, doskonale korespondujące z resztą materiału.
Na "Renaissance" artystom udało się pogodzić stylistykę świeckich utworów z epoki renesansu, z jazzową formą przekazu, zachowując przy tym pełen szacunek dla ich powagi i ciężaru gatunkowego. Jednocześnie w tematach odkryte zostały nigdy wcześniej niedostrzeżone walory w postaci bardzo szerokiego potencjału improwizacyjnego.
Szczególną uwagę zwraca niecodzienne instrumentarium, którego zestawienie ze specyfiką tego repertuaru okazuje się nie być zaledwie ciekawym eksperymentem, lecz po prostu idealnym rozwiązaniem. To jednak ogromna zasługa nieprzeciętnej inwencji obu muzyków towarzyszących wokalistce, potrafiących w doskonały sposób wypełnić dźwiękową przestrzeń. Idealnym przykładem niezwykłego potencjału tkwiącego w tandemie: Chojnacki/Gradziuk niech będzie choćby fascynująca oprawa instrumentalna w trakcie świetnej interpretacji "Tańca" Jana z Lublina.
To już piąty album aktywnej od 2001 roku wszechstronnej Anny Gadt. Każdej płycie przyświeca osobna idea i towarzyszy odmienny klimat. Trochę szkoda, że następny projekt tej wyjątkowej artystki zapewne znowu nas zaskoczy swą odmiennością, bowiem konwencja w jakiej utrzymany jest album "Renaissance" zdecydowanie zasługuje na kontynuację. Tak czy inaczej, jestem ogromnie ciekaw czym zaskoczy nas Anna Gadt na swym kolejnym albumie.
Płyta ukazała się nakładem słowackiej wytwórni Hevhetia 25 stycznia 2017 roku.
Aż czterokrotnie sięgnięto po twórczość XVI-wiecznego poety, śpiewaka i kompozytora Wacława z Szamotuł, nadwornego muzyka kapeli królewskiej Zygmunta Augusta i księcia Mikołaja Radziwiłła.
Niejednokrotnie główny motyw pieśni stanowi zaledwie pretekst do rozwinięcia snutych wokół niego wariacji. Tak jest choćby podczas niepokojącej, nasyconej ogromnymi emocjami interpretacji "Już Się Zmierzcha".
Z kolei "Psalm 137" wybrany z potężnego zbioru 150 czterogłosowych psalmów Mikołaja Gomółki urzeka w tej wersji osobliwą subtelnością i uczuciem.
Pomiędzy klasyczne utwory wpleciona została w dwóch odsłonach własna kompozycja Anny Gadt ("Thanks God #1/2"), oraz krótkie formy czysto improwizowane, doskonale korespondujące z resztą materiału.
Na "Renaissance" artystom udało się pogodzić stylistykę świeckich utworów z epoki renesansu, z jazzową formą przekazu, zachowując przy tym pełen szacunek dla ich powagi i ciężaru gatunkowego. Jednocześnie w tematach odkryte zostały nigdy wcześniej niedostrzeżone walory w postaci bardzo szerokiego potencjału improwizacyjnego.
Szczególną uwagę zwraca niecodzienne instrumentarium, którego zestawienie ze specyfiką tego repertuaru okazuje się nie być zaledwie ciekawym eksperymentem, lecz po prostu idealnym rozwiązaniem. To jednak ogromna zasługa nieprzeciętnej inwencji obu muzyków towarzyszących wokalistce, potrafiących w doskonały sposób wypełnić dźwiękową przestrzeń. Idealnym przykładem niezwykłego potencjału tkwiącego w tandemie: Chojnacki/Gradziuk niech będzie choćby fascynująca oprawa instrumentalna w trakcie świetnej interpretacji "Tańca" Jana z Lublina.
To już piąty album aktywnej od 2001 roku wszechstronnej Anny Gadt. Każdej płycie przyświeca osobna idea i towarzyszy odmienny klimat. Trochę szkoda, że następny projekt tej wyjątkowej artystki zapewne znowu nas zaskoczy swą odmiennością, bowiem konwencja w jakiej utrzymany jest album "Renaissance" zdecydowanie zasługuje na kontynuację. Tak czy inaczej, jestem ogromnie ciekaw czym zaskoczy nas Anna Gadt na swym kolejnym albumie.
Płyta ukazała się nakładem słowackiej wytwórni Hevhetia 25 stycznia 2017 roku.
Robert Ratajczak
________________________________________
Anna Gadt / Zbigniew Chojnacki / Krzysztof Gradziuk: Reinassance
CD 2017, Hevhetia HV 0143-2-331
CD 2017, Hevhetia HV 0143-2-331
program:
1. In Te Domine Speravi
2. Już Się Zmierzcha
3. Psalm 137
4. Improvisation I
5. Thanks God #1
6. Bona
7. Błogosławiony Człowiek
8. Psalm 85
9. Improvisation II
10.Taniec
11.Silva Rerum
12.Improvisation III
13.Hayducky
14.Thanks God #2
1. In Te Domine Speravi
2. Już Się Zmierzcha
3. Psalm 137
4. Improvisation I
5. Thanks God #1
6. Bona
7. Błogosławiony Człowiek
8. Psalm 85
9. Improvisation II
10.Taniec
11.Silva Rerum
12.Improvisation III
13.Hayducky
14.Thanks God #2
personel:
Anna Gadt - głos
Zbigniew Chojnacki - akordeon
Krzysztof Gradziuk - perkusja
Anna Gadt - głos
Zbigniew Chojnacki - akordeon
Krzysztof Gradziuk - perkusja
______________________________________
