[more]
Nagrania zarejestrowane zostały jeszcze w 2001 roku, lecz dopiero w 2016 roku podjęto decyzję o publikacji tego wyjątkowego materiału. "Voyage Home" to pierwsza płyta firmowana nazwiskiem amerykańskiego trębacza i kompozytora Chrisa Rogersa, dotąd znanego głównie jako ceniony sideman i muzyk towarzyszący na scenie takim artystom jak choćby Buddy Rich, Lionel Hampton, Gerry Mulligan, Mel Lewis czy Lee Konitz. Liderowi towarzyszy grono wielkich jazzmanów, jak m.in. saksofoniści Michael Brecker i Ted Nash czy gitarzysta Steve Khan.
Album wypełnia 9 autorskich kompozycji trębacza odzwierciedlających szeroką paletę jego osobistych doświadczeń muzycznych, zdobytych na przestrzeni lat u boku największych jazzowych mistrzów.
W poszczególnych utworach doszukamy się wyraźnych inspiracji dokonaniami m.in. Milesa Davisa i Woody Shawa. Wszystko podane jest jednak w wyjątkowym stylu samodzielnie wypracowanym przez Rogersa. Muzyk dysponuje charakterystycznym tonem i specyficznym rodzajem artykulacji, co nadaje jego grze głębi i przejrzystości. Wolny od ostentacyjnej wirtuozerii lider pozostawia bardzo dużo miejsca dla pozostałych instrumentalistów, sprawiając że "Voyage Home", to mimo kilku różnych konfiguracji instrumentalnych, album bardzo zespołowy i demokratyczny.
Trudno wymienić w tym miejscu poszczególne fragmenty płyty szczególnie obfitujące w zachwycające solówki, bowiem cały album jest prawdziwą ich skarbnicą. Dynamiczny "Counter Change" otwierający album to poza trąbką Rogersa, przede wszystkim niesamowity Michael Brecker przy saksofonie i z pasją brylujący przy klawiaturze Xavier Davis.
Refleksyjny, spokojny utwór tytułowy dedykowany Donowi Grolnickowi przynosi z kolei pełną pasji, zmysłową partię tenorową Teda Nasha, przecinającą niejako główny motyw trąbki, oraz genialne dialogi obu instrumentów w dalszej części
Z kolei 9-minutowy "Whit's End" to drugi z utworów nagranych w kwintecie wraz z Michaelem Breckerem. Siła dwugłosu trąbki i saksofonu w partiach unisonowych wywołuje dosłownie "mrowienie" podczas słuchania, a solowe wycieczki obu solistów porażają. To także kolejna okazja do zasłuchania się w synkopowaną grę Xaviera Davisa, któremu po mistrzowsku sekundują Jay Anderson (kontrabas) i Steve Johns (perkusja).
Davis błyszczy również podczas niemal funkujacego, opartego na ciężkim riffie kontrabasu: "The Mask" (dedykacja dla Lwa Soloffa).
Chris Rogers jest synem legendarnego puzonisty, współpracownika m.in. braci Brecker i Eddiego Palmieri, Barry'ego Rogersa. Jemu też dedykowany jest nostalgiczny temat "Ballad for B.R." umieszczony w połowie programu płyty, rozpoczęty pochodzącym z archiwalnych taśm intro zagranym przez samego adresata utworu.
W trzech kolejnych, następujących po sobie tematach mamy okazję zachwycic się grą wyśmienitego gitarzysty Steve'a Khana, obecnego na muzycznej scenie od początku lat 70-tych, znanego m.in. z wspólnych albumów z grupą Steely Dan, Georgem Bensonem, Billym Cobhamem czy Jackiem DeJohnette. Przedzielone miłosną balladą "Ever After": "Rebecca" i "Six Degrees" z partiami Rogersa granymi przy użyciu tłumika, to rodzaj samoistnej trylogii nasączonej latynoskim posmakiem. Odrębność tę podkreśla rytm, nieco odmienna od reszty materiału aranżacja i szerokie wyeksponowanie perkusjonaliów.
Finałem płyty jest bodaj najbardziej "rozrywkowy" temat w programie:"The 12-Year Itch".
Zapewne jest jakaś przyczyna, z powodu której nagrania te przeleżały na półce kilkanaście lat zanim ukazały się pod postacią płyty. Swoją drogą; strach pomysleć jakie jeszcze skarby skrywają archiwa studiów nagraniowych za Oceanem.
"Voyage Home" to album doprawdy genialny, a zarazem historyczny i dokumentujący sesję, która już nigdy się nie powtórzy.
Premiera płyty 3 lutego 2017 roku.
Robert Ratajczak
o płycie przeczytasz również: TUTAJ
______________________________________________________________________
Chris ROGERS: Voyage Home
CD 2016, Art of Life Records AL1045-2
program:
1. Counter Change
2. Voyage Home
3. Whit's End
4. The Mask
5. Ballad for B.R.
6. Rebecca
7. Ever After
8. Six Degrees
9. The 12-Year Itch
personel:
Chris Rogers - trąbka, instr. klawiszowe
Ted Nash, Michael Brecker - saksofony
Steve Khan - gitara
Xavier Davis - fortepian
Jay Anderson - bass
Steve Johns - perkusja
oraz:
Roger Rosenberg - saksofon
Barry Rogers, Art Baron - puzon
Mark Falchook - synetzator, instr. klawiszowe
Willie Martinez - congas, instr. perkusyjne
_____________________________________________________________________
