[more]
Zespół Czerwone Gitary fonograficznie zadebiutował w 1966 roku bardzo udanym longplayem: "To właśnie my". Popularność zespołu ochrzczonego wówczas mianem "polskich Beatlesów" przyćmiła sławę dotychczasowych idoli big beatu jakimi były inne "kolorowe" składy: Czerwono-Czarni i Niebiesko-Czarni, czyniąc z grupy prawdziwy fenomen aż do początku lat 70-tych.
Druga płyta zespołu o mało wyszukanym tytule "Czerwone Gitary (2)" wydana w 1967 roku w nakładzie przekraczającym 270 tyś. egz., do dziś pozostaje jednym z najlepiej sprzedających się polskich longplayów. Bardziej ugrzeczniona wobec swej poprzedniczki płyta, przyniosła m.in. utwór "Stracić kogoś" zaaranżowany na sekcję smyczkową i zdecydowanie więcej "poprawnych" utworów mogących sprawdzić się podczas rozmaitych festiwali piosenki.
Jednocześnie znajdziemy tu aranżacyjny krok naprzód wobec debiutu, w postaci szerzej eksponowanych gitarowych solówek i ciekawych partii organów ("Przestań wodzić mnie za nos").
O ile na pierwszej płycie zespołu było to niedostrzegalne, tutaj wyraźnie już zarysowuje się różnica postrzegania muzycznej materii przez liderów Seweryna Krajewskiego i Krzysztofa Klenczona, która w roku 1970 doprowadziła do odejścia z grupy drugiego z muzyków. Krajewski zdaje się bardziej skłaniać ku estetyce właściwej muzyce pop, proponując takie tytuły jak rozpoczynająca album piosenka "Wędrowne gitary", "Przed pierwszym balem" czy "Jestem malarzem nieszczęśliwym". Z kolei Klenczon preferuje bardziej rock'n'rollowe brzmienie wzbogacając repertuar o utwory nawiązujące do ówczesnej brytyjskiej fali: "Nikt na świecie nie wie" czy choćby "Nikt nam nie weźmie młodości".
Po upływie 50 lat od nagrania, drugiej płyty Czerwonych Gitar słucha się przyjemnie, choć trudno ją postrzegać jako album szczególnie wyróżniający się w dyskografii grupy, której siłę stanowiły przeboje. Więcej ich znajdziemy na kolejnej płycie, konsekwentnie zatytułowanej "Czerwone Gitary 3" oraz na późniejszych powstałych już w następnej dekadzie.
W latach 80-tych album został wznowiony w wersji stereo na płycie winylowej przez Polskie Nagrania "Muza" w ramach serii "Z archiwum polskiego beatu".
Robert Ratajczak
(albumy 1967)
______________________________________________________________________
CZERWONE GITARY: Czerwone Gitary (2)
LP 1967, Polskie Nagrania "Muza" XL 0396 / SX 2232
program:
str.A:
1. Wędrowne gitary
2. Cztery pory roku
3. Gdy ktos kogoś pokocha
4. Nikt na świecie nie wie
5. Przed pierwszym balem
6. Co za dziewczyna
str.B:
1. Stracić kogoś
2. Przestań wodzić mnie za nos
3. Ktoś kogo nie znasz
4. Nikt nam nie weźmie młodości
5. Szukam tamtej wiosny
6. Jestem malarzem nieszczęśliwym
7. Z obłoków na ziemię
personel:
Krzysztof Klenczon - wokal, gitara
Seweryn Krajewski - wokal, gitara basowa, instr. klawiszowe
Bernard Dornowski - gitara
Jerzy Skrzypczyk - perkusja
______________________________________________________________________
