Olugho (Double Trio); Tatum Totem III; Owl (Friendly) / A Star Explodes 10.000 Years Ago, Seen By Chinese Astronomers; AW/LJ (Differently); Ahab; (Untitled Free Improvisation); Marta; Elmoic; So Very, Know
Kolejna wyśmienita płyta w katalogu londyńskiej wytwórni Babel Label prowadzonej od 1994 roku przez Olivera Weindlinga.
Alexander Hawkins to niezwykle błyskotliwy pianista młodego pokolenia na brytyjskiej scenie jazzowej. Jest również jednym z najbardziej błyskotliwych wirtuozów organów Hammonda ostatniej dekady, na których gra w doskonałym trio Decoy. Jest stałym współpracownikiem Evana Parkera grywając z nim w jego triach i kwartetach. Doskonale czuje się zarówno w klimatach free jazzowych, elektrycznym jazzie jak i muzyce klasycznej. W swej grze i zamyśle kompozycyjnym Hawkins niejednokrotnie odwołuje się do wielkich mistrzów jakimi na zawsze pozostaną Thelonious Monk, Art Tatum i Anthony Braxton oraz stylistyki free jazzowej łączonej z elementami bebopu.
Wraz ze swoim własnym sekstetem doczekał się w 2011 roku drugiej już płyty, zatytułowanej: ''All There, Ever Out'', na której gra zarówno na fortepianie jak Hammondach. To album bezkompromisowy, pełen niespodzianek, eksperymentów i spontanicznych motywów łączący estetykę współczesnej muzyki klasycznej z jazzowymi improwizacjami a nawet elementami funky. Szerokie instrumentarium składu z zastosowaniem organów, fortepianu, wiolonczeli i gitary daje wiele możliwości brzmieniowych i pole do popisu w zakresie ciekawych rozwiązań interpretacyjnych. Alexander Hawkins w pełni potrafi wykorzystać możliwości sekstetu zarówno w zakresie partii melodycznych jak i dźwięków improwizowanych (jak choćby polifoniczne ''Owl (Friendly)'').
Alexander Hawkins to niezwykle błyskotliwy pianista młodego pokolenia na brytyjskiej scenie jazzowej. Jest również jednym z najbardziej błyskotliwych wirtuozów organów Hammonda ostatniej dekady, na których gra w doskonałym trio Decoy. Jest stałym współpracownikiem Evana Parkera grywając z nim w jego triach i kwartetach. Doskonale czuje się zarówno w klimatach free jazzowych, elektrycznym jazzie jak i muzyce klasycznej. W swej grze i zamyśle kompozycyjnym Hawkins niejednokrotnie odwołuje się do wielkich mistrzów jakimi na zawsze pozostaną Thelonious Monk, Art Tatum i Anthony Braxton oraz stylistyki free jazzowej łączonej z elementami bebopu.
Wraz ze swoim własnym sekstetem doczekał się w 2011 roku drugiej już płyty, zatytułowanej: ''All There, Ever Out'', na której gra zarówno na fortepianie jak Hammondach. To album bezkompromisowy, pełen niespodzianek, eksperymentów i spontanicznych motywów łączący estetykę współczesnej muzyki klasycznej z jazzowymi improwizacjami a nawet elementami funky. Szerokie instrumentarium składu z zastosowaniem organów, fortepianu, wiolonczeli i gitary daje wiele możliwości brzmieniowych i pole do popisu w zakresie ciekawych rozwiązań interpretacyjnych. Alexander Hawkins w pełni potrafi wykorzystać możliwości sekstetu zarówno w zakresie partii melodycznych jak i dźwięków improwizowanych (jak choćby polifoniczne ''Owl (Friendly)'').
Jako wirtuoz Hammondów Hawkins potrafi doskonale nawiązać dialog z gitarą, czego wyrazem niech będzie ''AW/LJ (Diferently)'' gdzie instrumenty doskonale z sobą współpracują.
Swego rodzaju muzyczną prowokacją jest improwizowany fragment płyty (''(Untitled Free Improvisation)'') oparty na punktualistycznych impresjach będących dowodem niezwykłej wyobraźni muzycznej instrumentalistów.
Prawdziwie relaksującym utworem jest napisana przez gitarzystę składu Otto Fishera''Marta'' oparta na prostej melodii i bogato wyposażona w dźwięki perkusji i perkusjonaliów wyśmienitego Javiera Carmony.
Doskonałym popisem wirtuozerii leadera jest ''Elmoic'' ozdobiony ponadto tonalnymi akordami marimby Orphy Robinsona, a na koniec albumu obcujemy z estetyką niemal kosmiczną w nagraniu z gościnnym udziałem organisty Kita Downesa: ''So Very Know''.
NIeprzewidywalna, zaskakująca i wyposażona w niezwykłą dramaturgię płyta.
Swego rodzaju muzyczną prowokacją jest improwizowany fragment płyty (''(Untitled Free Improvisation)'') oparty na punktualistycznych impresjach będących dowodem niezwykłej wyobraźni muzycznej instrumentalistów.
Prawdziwie relaksującym utworem jest napisana przez gitarzystę składu Otto Fishera''Marta'' oparta na prostej melodii i bogato wyposażona w dźwięki perkusji i perkusjonaliów wyśmienitego Javiera Carmony.
Doskonałym popisem wirtuozerii leadera jest ''Elmoic'' ozdobiony ponadto tonalnymi akordami marimby Orphy Robinsona, a na koniec albumu obcujemy z estetyką niemal kosmiczną w nagraniu z gościnnym udziałem organisty Kita Downesa: ''So Very Know''.
NIeprzewidywalna, zaskakująca i wyposażona w niezwykłą dramaturgię płyta.
skład:
Alexander Hawkins - instr.klawiszowe
Hannah Marshall - wiolonczela
Otto Fisher - gitara
Orphy Robinson - marimba
Dominic Lash - kontrabas
Javier Carmona - instr.perkusyjne
oraz:
Kit Downes - organy
