Welcome To San Francisco; Sun hypnotic!; easy to disappear into this fog; Yerba Buena; a gentle reminder; the morning sun pours through the window; Palais Ideal; Memories, like clouds...; JT; La Casa Encendida; shellacking the sidewalk; The Pedestrian Tunnel at the Conservatory of Flowers; small halo
Ernesto Diaz-Infante to jeden z czołowych twórców awangardy skupionej w muzycznym środowisku San Francisco. Współpracuje m.in. z takimi muzykami jak: Chris Forsyth, Andre Custodio, Manuel Mota, Gino Robair i Ernesto Rodrigues. Urodzony w Kalifornii Artysta nagrał jak dotąd ponad 15 płyt, a ''Civilian Life'' to zbiór nagrań studyjnych i koncertowych, które powstały od 2003 do 2011 roku. Jest to pierwszy solowy album Diaz-Infante od 10 lat.
Płyta przynosi utwory oparte na medytacji i transcendentalności, tworzone przy pomocy strun najróżniejszych gitar, dźwięków miasta a także ludowych instrumentów tybetańskich. Poszczególne części płyty układają się w logiczną mantryczną całość. W zasadzie trudno mówić tu o poszczególnych utworach; swobodne impresje dźwiękowe to czasami zaledwie kilkudziesięciosekundowe fragmenty tworzące blisko 50 minut muzycznego transu.
''Welcome To San Francisco'' to przetworzony zapis odgłosów ze stacji metra.
''Sun hypnotic!'' jest z kolei prymitywnym, brudno zagranym bluesem, który urzec może czymś zgoła odmiennym niźli estetyka gitarowa.
''Yerba Buena'' to zabawa efektami uzyskiwanymi poprzez struny, a ''Palais Ideal''niesie w sobie dużą dawkę psychodelii.
Diaz-Infante nie jest wirtuozem, tworzącym zawiłe struktury melodyczne. Jest kimś w rodzaju szamana osaczającego nas klimatem malowanym dźwiękami nie zawsze jednoznacznie kojarzącymi się z Muzyką.
Płyta trudna w odbiorze i wymagająca od słuchacza wielkiego zaangażowania.
Płyta przynosi utwory oparte na medytacji i transcendentalności, tworzone przy pomocy strun najróżniejszych gitar, dźwięków miasta a także ludowych instrumentów tybetańskich. Poszczególne części płyty układają się w logiczną mantryczną całość. W zasadzie trudno mówić tu o poszczególnych utworach; swobodne impresje dźwiękowe to czasami zaledwie kilkudziesięciosekundowe fragmenty tworzące blisko 50 minut muzycznego transu.
''Welcome To San Francisco'' to przetworzony zapis odgłosów ze stacji metra.
''Sun hypnotic!'' jest z kolei prymitywnym, brudno zagranym bluesem, który urzec może czymś zgoła odmiennym niźli estetyka gitarowa.
''Yerba Buena'' to zabawa efektami uzyskiwanymi poprzez struny, a ''Palais Ideal''niesie w sobie dużą dawkę psychodelii.
Diaz-Infante nie jest wirtuozem, tworzącym zawiłe struktury melodyczne. Jest kimś w rodzaju szamana osaczającego nas klimatem malowanym dźwiękami nie zawsze jednoznacznie kojarzącymi się z Muzyką.
Płyta trudna w odbiorze i wymagająca od słuchacza wielkiego zaangażowania.
sobota, 19 maja 2012, longplay_2010
