Neydik Biz; Paur; Vesionari; Amor de Luenh; Madem Dilber; Leylam Meviam; L'epictafi de Simon de Montfort; Donen Donsun; Cancion; Engabiolat; Dins lo Monde
Dokonania tria Forabandit utrzymane w konwencji muzyki perskiej hołdują stylistyce trubadurów wyśpiewujących liryczne teksty na dworach. Doskonale muzyka ta odnajduje się w brzmieniach tworzonych przez instrumentarium zespołu tworzone przez ośmiostrunową mandolinę mandocello, instrument strunowy wywodzący się z kultury Bliskiego Wschodu: baglama oraz rozliczne perkusjonalia i intrygujący perski instrument o nazwie zarb. Zarb, znany również jako tombak, jest bębnem w kształcie kielicha wykonanym z jednego kawałka drewna, pokrytym wielbłądzią skórą. Wirtuozem ostatniego z instrumentów w składzie Forabandit jest pochodzący z Teheramu Bijan Chemirani -współtwórca formacji Oneira, której album ''Tale Yad''(2011) podobnie jak monumentalna trylogia Titi Robina ''Les Rives / Riverbanks''(2011), okazały się jednymi z najciekawszych propozycji fonograficznych nurtu muzyki etnicznej w 2011 roku. Chemirani brał również udział w nagraniu płyty współpracującego z Alem Di Meola Kevina Seddiki ''Il Sentiero'' jaka okazała się jedną z najciekawszych pozycji fonograficznych nurtu world music ostatnich lat.
Płyta ''Forabandit'' zawiera porcję doprawdy wyśmienitej muzyki, która odwołując się do tradycji orientu pełna jest doskonale wplecionych w ramy przystępnych kompozycji zapożyczeń z bliskowschodniego folkloru. Ważnym atutem brzmienia Forabandit są harmonie wokalne dysponujących odmiennymi tembrami głosu Sama Karpieni i Ulasa Ozdemira. Obaj odwołują się w swych interpretacjach do poezji sufickiej, śpiewu klasycznego i starych melodii perskich, przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Takie nawiązania znajdujemy choćby w utworach ''Amor de Luenh'' czy odznaczającym się niezwykłą melodyką ''Madem Dilber''.
Otwierający płytę ''Neydik Biz'' ma wszelkie predyspozycje stania się światowym przebojem. Orientalne brzmienie instrumentów strunowych z doskonale zbudowanym perkusyjnym podkładem, a do tego dwugłos wokalny w dramatyczny i przejmujący sposób wyśpiewujący refren. Wciągający bez reszty, hipnotyczny klimat utworu powoduje, iż po zakończeniu przesłuchiwania całej płyty, ''Neydik Biz'' jest dla mnie każdorazowo obowiązkowym bisem. Trudno o lepszy początek albumu!
Podczas kolejnych tracków wcale nie jest gorzej. Agresywny w swym przekazie''Paur'' ujawnia w instrumentalnych fragmentach niezwykły kunszt i wirtuozerię każdego z instrumentalistów. Transowy fragment środkowy jest czymś w rodzaju kulminacji; zawodząca wokaliza w tle, a na pierwszym planie melodeklamacja i potężne brzmienie perkusjonaliów.
Spokojniejszymi nagraniami są utrzymane w średnim rytmie ''Vesionari'', ''Leylam Meviam'' i ''Engabiolat'', natomiast niczym tren, niemal żałobnie brzmi ''Cancion''. Tu po raz kolejny przekonujemy się jak doskonałym pomysłem aranżacyjnym okazało się zestawienie głosów Sama Karpienii i Ulasa Ozdemira.
Hipnotycznie brzmiąca recytacja tekstu ozdabia przejmującą epitaficzną pieśń''L'epictafi de Simon de Montfort'' poświęconą pamięci Szymona z Montfort -przywódcy buntu możnowładców przeciwko królowi Anglii w XIII wieku. Utwór niemal płynnie przechodzi w doskonały transowy ''Donen Donsun''.
Perskie rytmy perkusji niezwykłego wirtuoza Bijana Chemirani przeciwstawione są subtelności utworów napisanych przez współczesnych twórców muzyki ludowej krajów Basenu Morza Śródziemnego. Doskonale współgrają one z brzmieniem wspomnianego wcześniej irańskiego instrumentu perkusyjnego zarb, oraz dźwiękami baglamy i mandocello. Wyśmienita porcja doskonałej muzyki z jaką na ogół nie obcujemy na codzień na falach eteru, i którą niestety bardzo trudno znaleźć w polskich sklepach płytowych.
Płyta ''Forabandit'' zawiera porcję doprawdy wyśmienitej muzyki, która odwołując się do tradycji orientu pełna jest doskonale wplecionych w ramy przystępnych kompozycji zapożyczeń z bliskowschodniego folkloru. Ważnym atutem brzmienia Forabandit są harmonie wokalne dysponujących odmiennymi tembrami głosu Sama Karpieni i Ulasa Ozdemira. Obaj odwołują się w swych interpretacjach do poezji sufickiej, śpiewu klasycznego i starych melodii perskich, przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Takie nawiązania znajdujemy choćby w utworach ''Amor de Luenh'' czy odznaczającym się niezwykłą melodyką ''Madem Dilber''.
Otwierający płytę ''Neydik Biz'' ma wszelkie predyspozycje stania się światowym przebojem. Orientalne brzmienie instrumentów strunowych z doskonale zbudowanym perkusyjnym podkładem, a do tego dwugłos wokalny w dramatyczny i przejmujący sposób wyśpiewujący refren. Wciągający bez reszty, hipnotyczny klimat utworu powoduje, iż po zakończeniu przesłuchiwania całej płyty, ''Neydik Biz'' jest dla mnie każdorazowo obowiązkowym bisem. Trudno o lepszy początek albumu!
Podczas kolejnych tracków wcale nie jest gorzej. Agresywny w swym przekazie''Paur'' ujawnia w instrumentalnych fragmentach niezwykły kunszt i wirtuozerię każdego z instrumentalistów. Transowy fragment środkowy jest czymś w rodzaju kulminacji; zawodząca wokaliza w tle, a na pierwszym planie melodeklamacja i potężne brzmienie perkusjonaliów.
Spokojniejszymi nagraniami są utrzymane w średnim rytmie ''Vesionari'', ''Leylam Meviam'' i ''Engabiolat'', natomiast niczym tren, niemal żałobnie brzmi ''Cancion''. Tu po raz kolejny przekonujemy się jak doskonałym pomysłem aranżacyjnym okazało się zestawienie głosów Sama Karpienii i Ulasa Ozdemira.
Hipnotycznie brzmiąca recytacja tekstu ozdabia przejmującą epitaficzną pieśń''L'epictafi de Simon de Montfort'' poświęconą pamięci Szymona z Montfort -przywódcy buntu możnowładców przeciwko królowi Anglii w XIII wieku. Utwór niemal płynnie przechodzi w doskonały transowy ''Donen Donsun''.
Perskie rytmy perkusji niezwykłego wirtuoza Bijana Chemirani przeciwstawione są subtelności utworów napisanych przez współczesnych twórców muzyki ludowej krajów Basenu Morza Śródziemnego. Doskonale współgrają one z brzmieniem wspomnianego wcześniej irańskiego instrumentu perkusyjnego zarb, oraz dźwiękami baglamy i mandocello. Wyśmienita porcja doskonałej muzyki z jaką na ogół nie obcujemy na codzień na falach eteru, i którą niestety bardzo trudno znaleźć w polskich sklepach płytowych.
skład:
Sam Karpienia - mandolina, wokal
Ulas Ozdemir - baglama, wokal
Bijan Chemirani - instr.perkusyjne
Sam Karpienia - mandolina, wokal
Ulas Ozdemir - baglama, wokal
Bijan Chemirani - instr.perkusyjne
