Walking The Gannet; The Moment Of Truth; Jelly Roll Rumble; Deadeye; The Big No
Kwintet Gannets pojawił się na undergroundowej scenie brytyjskiej z inicjatywy pianisty Fyfe'a Dangerfielda -twórcy zespołu Guillemots związanego kontraktem z Polydorem i stojącego u progu wielkiej popularności. Dangerfield jednak postanowił w swych poszukiwaniach muzycznych skłonić się ku muzyce bardziej elitarnej i skierowanej do węższego grona odbiorców, związując się artystycznie ze środowiskiem skupionym wokół legendarnego klubu Hugh Metcalfe w Klinker. Tam spotkał klarnecistę basowego i grafika: Chrisa Cundy, z którym szybko znalazł nić porozumienia artystycznego tworząc eksperymentalny duet Caveman. Po wspólnych koncertach w Los Angeles, muzycy powrócili do Wielkiej Brytanii, gdzie zaproszeni zostali przez perkusistę Steve'a Noble do projektu koncertowego: ''Transmissions Of Not''.
Niniejsza płyta jest rejestracją sesji z 21 lutego 2008 roku jaka odbyła się w Phoenix Sound Studios w Londynie, a transmitowana była w cyklu: ''Jazz on 3'' przez Radio BBC. Album wypełnia pięć swobodnych form kompozycyjnych wszystkich pięciu muzyków tworzących formację nazwaną Gannets. Skład zespołu uzupełnili:klarnecista Alex Ward i kontrabasista Dominic Lash.
Od początku płyty, bez uprzedzenia w formie stosowanego w stylistyce free jazzu wstępu polegającego na delikatnym wprowadzaniu słuchacza w zawiłe struktury, zostajemy niemal gwałtem wciągnięci w śmiałe partie improwizacji obu klarnecistów składu na tle elektronicznych dźwięków preparowanych przez Dangerfielda. Doskonale brzmi (grzmi) perkusja Noble'a w kulminacyjnych momentach poszczególnych fragmentów.
Cztery długie, rozbudowane do kilkunastu minut improwizowane kompozycje wypełniające płytę rozdziela niespełna 5-minutowa urocza miniatura: ''Jelly Roll Rumble'', cytująca we wstępie słynne: ''The Man I Love'' Gershwina. Wyśmienicie brzmi tu fortepian wspierany wymyślną elektroniką i ''sapiące'' leniwie klarnety Warda i Cundy'ego.
Drugą część płyty zdominowało najdłuższe w zestawie, 17 i pół -minutowe:''Deadeye'', wykwintnie wprowadzające nas delikatnymi dźwiękami w następujący po kilkuminutowym intro wir improwizacyjny klarnecistów przy wtórze fenomenalnego Steve'a Noble.
Prawdziwy jednak potencjał perkusisty poznajemy już na samym początku kończącego cały album: ''The Big No'', w którym zostajemy niemal zmiażdżeni potężnymi uderzeniami. Z całego kwintetu najmniej miejsca podczas improwizowanych utworów przypadło kontrabasiście: Dominicowi Lashowi. W ostatniej kompozycji jednak jego partie dość znacząco wpłynęły na całokształt: ''The Big No''.
Płyta ''Transmissions Of Not'' ukazała się w formie tradycyjnej płyty CD oraz 180-gramowego longplaya ozdobiona oryginalną grafiką klarnecisty: Chrisa Cundy, 21 maja 2012 nakładem założonej w 1994 przez Olivera Weindlinga londyńskiej wytwórnii Babel Label specjalizującej się w muzyce jazzowej.
Niniejsza płyta jest rejestracją sesji z 21 lutego 2008 roku jaka odbyła się w Phoenix Sound Studios w Londynie, a transmitowana była w cyklu: ''Jazz on 3'' przez Radio BBC. Album wypełnia pięć swobodnych form kompozycyjnych wszystkich pięciu muzyków tworzących formację nazwaną Gannets. Skład zespołu uzupełnili:klarnecista Alex Ward i kontrabasista Dominic Lash.
Od początku płyty, bez uprzedzenia w formie stosowanego w stylistyce free jazzu wstępu polegającego na delikatnym wprowadzaniu słuchacza w zawiłe struktury, zostajemy niemal gwałtem wciągnięci w śmiałe partie improwizacji obu klarnecistów składu na tle elektronicznych dźwięków preparowanych przez Dangerfielda. Doskonale brzmi (grzmi) perkusja Noble'a w kulminacyjnych momentach poszczególnych fragmentów.
Cztery długie, rozbudowane do kilkunastu minut improwizowane kompozycje wypełniające płytę rozdziela niespełna 5-minutowa urocza miniatura: ''Jelly Roll Rumble'', cytująca we wstępie słynne: ''The Man I Love'' Gershwina. Wyśmienicie brzmi tu fortepian wspierany wymyślną elektroniką i ''sapiące'' leniwie klarnety Warda i Cundy'ego.
Drugą część płyty zdominowało najdłuższe w zestawie, 17 i pół -minutowe:''Deadeye'', wykwintnie wprowadzające nas delikatnymi dźwiękami w następujący po kilkuminutowym intro wir improwizacyjny klarnecistów przy wtórze fenomenalnego Steve'a Noble.
Prawdziwy jednak potencjał perkusisty poznajemy już na samym początku kończącego cały album: ''The Big No'', w którym zostajemy niemal zmiażdżeni potężnymi uderzeniami. Z całego kwintetu najmniej miejsca podczas improwizowanych utworów przypadło kontrabasiście: Dominicowi Lashowi. W ostatniej kompozycji jednak jego partie dość znacząco wpłynęły na całokształt: ''The Big No''.
Płyta ''Transmissions Of Not'' ukazała się w formie tradycyjnej płyty CD oraz 180-gramowego longplaya ozdobiona oryginalną grafiką klarnecisty: Chrisa Cundy, 21 maja 2012 nakładem założonej w 1994 przez Olivera Weindlinga londyńskiej wytwórnii Babel Label specjalizującej się w muzyce jazzowej.
skład:
Fyfe Dangerfield - instr.klawiszowe
Alex Ward - klarnet
Chris Cundy - klarnet basowy
Dominic Lash - kontrabas
Steve Noble - instr.perkusyjne
wtorek, 26 czerwca 2012, longplay_2010
