All Blues; Nothing Compares 2 U; Don't Explain; Wenn der Pastor im grunen Hernd...; Open Fields; There Again; Make You Feel My Love; Believe Beleft Below; Space Cake; Kind Of Blues
Założona w 1992 roku przez Siggiego Locha wytwórnia płytowa ACT to dziś jedna z największych na świecie wytwórni jazzowych, a na pewno najbardziej rozwijający się w ostatnich latach record label w Europie. Najstarszą niemiecką niezależną wytwórnię płytową utworzył Siggi Loch, który ponad 20 lat temu zakończył 30-letnią karierę jako menedżer w międzynarodowym biznesie muzycznym rozpoczętą w 1960 roku w EMI Electrola, później WEA (Warner). Powołując w 1992 roku do życia ACT, Loch spełnił swoje marzenie z dzieciństwa o posiadaniu własnego niezależnego wydawnictwa.
Dziś ACT jest potentatem fonograficznym, mającym w swym katalogu ponad 350 tytułów. To dzięki płytom wydanym przez ACT świat poznał takich Artystów jak Esbjorn Svensson, Lars Danielsson czy Nils Landgren. Nakładem ACT-u ukazały się też w ostatnich latach płyty jakie przyniosły światowy rozgłos polskim muzykom: Vladyslavovi Sendeckiemu, Leszkowi Możdżerowi czy Adamowi Bałdychowi.
Dziś ACT jest potentatem fonograficznym, mającym w swym katalogu ponad 350 tytułów. To dzięki płytom wydanym przez ACT świat poznał takich Artystów jak Esbjorn Svensson, Lars Danielsson czy Nils Landgren. Nakładem ACT-u ukazały się też w ostatnich latach płyty jakie przyniosły światowy rozgłos polskim muzykom: Vladyslavovi Sendeckiemu, Leszkowi Możdżerowi czy Adamowi Bałdychowi.
Niemiecki nestor saksofonu tenorowego Heinz Sauer od 1960 roku był wieloletnim współpracownikiem Alberta Mangelsdorffa. Za sobą ma także współpracę m.in. z Archie Sheppem i Georgem Adamsem. Od 1991 roku prowadzi rozliczne własne składy oraz współpracuje z pianistami takimi jak choćby jeden z najbardziej oryginalnych i charakterystycznych pianistów europejskich Hans Lüdemann, czy młody niemiecki pianista Michael Wollny, z którym zarejestrował od roku 2005 jak dotąd cztery albumy: ''Melancholia'', ''If (Blue) Then (Blue)'' i ''Certain Beauty''. Ostatnim z nich jest wydany z okazji osiemdziesiątych urodzin Sauera koncertowy krążek nagrany w Kościele w Darmstadt 2 września 2012 roku ''Don't Explain'', a wydany 30 listopada przez wytwórnię ACT.
To zbiór 10 bardzo różnych i odległych od siebie stylistycznie teamatów pośród których znajdziemy zarówno własne kompozycje Sauera i Wollnego oraz tak zaskakujące perełki jak: ''All Blues'' Milesa Davisa, ''Make You Feel My Love'' Boba Dylana czy ...''Nothing Compares 2 U'' Prince'a. Tytuł płyty ''Don't Explain'' został zaczerpnięty oczywiście z jednej z najsłynniejszych piosenek Lady Day -Billie Holiday, która także znalazła się w repertuarze płyty. Co więcej: piosenka ta posłużyła za swego rodzaju motto określające rodzaj muzycznego porozumienia między dwoma jazzmanami, który dzieli 46-letnia różnica wieku. To rodzaj muzycznego porozumienia i wzajemnego zaufania obalającego jakiekolwiek różnice kulturowe i pokoleniowe.
Improwizacje duetu rozwijają się podczas każdego z utworów w niezwykle spontaniczny sposób, lecz ze względu na specyfikę niemieckiej świątyni, gdzie odbył się koncert podczas którego dokonano nagrań, są to dźwięki wyjątkowo subtelne.
Swoisty niepokój wprowadza temat skomponowany przez obu instrumentalistów:''Open Fields'', podczas którego Wollny gra w niezwykle agresywny i akordowy sposób, a partie Sauera brzmią na tle fortepianu niemal krzykliwie. To jednak najbardziej dynamiczne trzy minuty podczas całego koncertu.
Na bazie wyśmienitych improwizacji saksofonu stworzony został natomiast temat''Space Cake'', dający wyjątkowo dużo miejsca na tworzenie w czasie rzeczywistym wielu rozwiązań melodycznych.
Fortepian brzmi bardzo dostojnie a uzyskany pogłos saksofonu tenorowego tylko potwierdza wspaniały efekt ''kościelnych eksperymentów'' brzmieniowych takich muzyków jak choćby Jan Garbarek. Akustyka XIV wiecznego gotyckiego kościoła sprawia iż uzyskane brzmienie olśniewa i zachwyca od pierwszych dźwięków otwierającego koncert ''All Blues'' aż do kończącego go tematu ''Kind Of Blues''.
To zbiór 10 bardzo różnych i odległych od siebie stylistycznie teamatów pośród których znajdziemy zarówno własne kompozycje Sauera i Wollnego oraz tak zaskakujące perełki jak: ''All Blues'' Milesa Davisa, ''Make You Feel My Love'' Boba Dylana czy ...''Nothing Compares 2 U'' Prince'a. Tytuł płyty ''Don't Explain'' został zaczerpnięty oczywiście z jednej z najsłynniejszych piosenek Lady Day -Billie Holiday, która także znalazła się w repertuarze płyty. Co więcej: piosenka ta posłużyła za swego rodzaju motto określające rodzaj muzycznego porozumienia między dwoma jazzmanami, który dzieli 46-letnia różnica wieku. To rodzaj muzycznego porozumienia i wzajemnego zaufania obalającego jakiekolwiek różnice kulturowe i pokoleniowe.
Improwizacje duetu rozwijają się podczas każdego z utworów w niezwykle spontaniczny sposób, lecz ze względu na specyfikę niemieckiej świątyni, gdzie odbył się koncert podczas którego dokonano nagrań, są to dźwięki wyjątkowo subtelne.
Swoisty niepokój wprowadza temat skomponowany przez obu instrumentalistów:''Open Fields'', podczas którego Wollny gra w niezwykle agresywny i akordowy sposób, a partie Sauera brzmią na tle fortepianu niemal krzykliwie. To jednak najbardziej dynamiczne trzy minuty podczas całego koncertu.
Na bazie wyśmienitych improwizacji saksofonu stworzony został natomiast temat''Space Cake'', dający wyjątkowo dużo miejsca na tworzenie w czasie rzeczywistym wielu rozwiązań melodycznych.
Fortepian brzmi bardzo dostojnie a uzyskany pogłos saksofonu tenorowego tylko potwierdza wspaniały efekt ''kościelnych eksperymentów'' brzmieniowych takich muzyków jak choćby Jan Garbarek. Akustyka XIV wiecznego gotyckiego kościoła sprawia iż uzyskane brzmienie olśniewa i zachwyca od pierwszych dźwięków otwierającego koncert ''All Blues'' aż do kończącego go tematu ''Kind Of Blues''.
skład:
Heinz Sauer - saksofon
Michael Wollny - fortepian
