12 on the Beaufort scale; Grumbles; Mandala; Fred's Dance; Collodion; Bassement; Tonicato; The Bees' Knees
Znany w ostatnim czasie z projektu ''A-kineton'' (2011) i współpracy z Krystyną Stańko (''Secretly'', 2011, ''Kropla słowa'', 2012), wywodzący się z trójmiejskiego środowiska jazzowego saksofonista, klarnecista i kompozytor Irek Wojtczak w kwietniu 2013 roku opublikował płytę ''The Bees' Knees'' wypełnioną ośmioma własnymi kompozycjami zarejestrowanymi przed rokiem. Do współpracy w powstaniu materiału Wojtczak zaprosił sprawdzonego już podczas wspólnego przedsięwzięcia ''A-kineton'' (2011), gitarzystę Kamila Patera, oraz sekcję: Adam Żuchowski (kontrabas) i Kuba Staruszkiewicz (perkusja).
Album nagrany w konwencji jazzowego kwartetu wypełnia muzyka oparta w dużej mierze na rozbudowanych improwizacjach, która nie pozbawiona jest jednak przyswajalnej melodyki i wyjątkowej komunikatywności. Nasycony wieloma nawiązaniami do stylistyki lat 70-tych album pełen jest zarówno perfekcyjnie skonstruowanych solówek, jak i improwizowanych partii instrumentalnych robiących wrażenie spontanicznie kreowanych w trakcie sesji.
Już otwierający całość temat ''12 on the Beaufort scale'' zwiastuje, iż mamy do czynienia z muzyką nowocześnie skonstruowaną i zaaanżowaną w konwencji elektrycznego jazzu, pełną jednak szacunku i pokory wobec tradycji i wielkich jazzowych mistrzów.
Impresyjny temat ''Gumbles'' zachwyca każdym niemal niuansem dźwiękowym; od pięknej partii saksofonu Wojtczaka, poprzez świetną partię kontrabasu Adama Żuchowskiego i dyskretne, subtelne dźwięki perkusji, na gitarowych efektach Kamila Patera zakończywszy. Móstwo jest tu dynamicznych i zaskakujących zwrotów rytmicznych stwarzających klimat osobliwego lecz wciągającego niepokoju.
Na awangardowe eksperymenty dźwiękowe w rodzaju szybkiego odtwarzania dźwięku w odwrotnym kierunku Wojtczak pozwala sobie w trakcie ''Fred's Dance''.
''Collodion'' to w pierwszej części po prostu piękna ballada jazzowa w starym, dobrym stylu, charakteryzująca się urzekającą melodyką i stylową aranżacją, przekształcająca się w czwartej minucie w nasycony elektronicznymi efektami, ''galopujący'' temat. To co początkowo może wydawać się na ''The Bees' Knees''oczywiste i dające sie zaszufladkować stylistycznie, niejednokrotnie łamie wszelkie konwencje zaskakując słuchacza. Taki właśnie jest temat ''Collodion'' i taka chyba jest cała ta płyta.
Choćby ''Bassement'' -otwarta brudnymi, improwizowanymi dźwiękami saksofonu przekształca się dalej w nasycony basowymi synkopami i energicznymi partiami perkusji funkujący temat, by w końcówce uraczyć słuchacza świetną solówką elektrycznej gitary i jej dialogami z saksofonem Wojtczaka.
Swego rodzaju pastiszem nawiązującym zarówno do dancingowej, knajpianej stylistyki jak i polskiego rocka lat 80-tych (cytaty z ''Nie płacz Ewka'') jest kończący płytę utwór tytułowy, w którym główny bohater płyty niejako ''puszcza oczko'' w stronę słuchacza.
Osiem autorskich kompozycji Irka Wojtczaka wypełniających ''The Bees' Knees''emanuje świeżością i energią właściwą wyłącznie muzyce kreowanej z duszą i zaangażowaniem.
Trójmiejska Scena Jazzowa stanowi niewątpliwie silną i ważną część zagadnienia o nazwie: polish jazz, o czym przekonujemy się co jakiś czas, mając do czynienia z tak doskonałymi płytami jak w ostatnim czasie choćby: ''Projekt Elbląg'' (2011) -Special Jazz Sextet, wspomniana ''A-kineton'' (2011), ''Tranquillo'' (2012) -Wojciecha Staroniewicza, ''Proverbs 3:5'' (2012) -formacji Kocin Kociński Trio, czy właśnie najnowsza propozycja Irka Wojtczaka: ''The Bees' Knees''.
Album nagrany w konwencji jazzowego kwartetu wypełnia muzyka oparta w dużej mierze na rozbudowanych improwizacjach, która nie pozbawiona jest jednak przyswajalnej melodyki i wyjątkowej komunikatywności. Nasycony wieloma nawiązaniami do stylistyki lat 70-tych album pełen jest zarówno perfekcyjnie skonstruowanych solówek, jak i improwizowanych partii instrumentalnych robiących wrażenie spontanicznie kreowanych w trakcie sesji.
Już otwierający całość temat ''12 on the Beaufort scale'' zwiastuje, iż mamy do czynienia z muzyką nowocześnie skonstruowaną i zaaanżowaną w konwencji elektrycznego jazzu, pełną jednak szacunku i pokory wobec tradycji i wielkich jazzowych mistrzów.
Impresyjny temat ''Gumbles'' zachwyca każdym niemal niuansem dźwiękowym; od pięknej partii saksofonu Wojtczaka, poprzez świetną partię kontrabasu Adama Żuchowskiego i dyskretne, subtelne dźwięki perkusji, na gitarowych efektach Kamila Patera zakończywszy. Móstwo jest tu dynamicznych i zaskakujących zwrotów rytmicznych stwarzających klimat osobliwego lecz wciągającego niepokoju.
Na awangardowe eksperymenty dźwiękowe w rodzaju szybkiego odtwarzania dźwięku w odwrotnym kierunku Wojtczak pozwala sobie w trakcie ''Fred's Dance''.
''Collodion'' to w pierwszej części po prostu piękna ballada jazzowa w starym, dobrym stylu, charakteryzująca się urzekającą melodyką i stylową aranżacją, przekształcająca się w czwartej minucie w nasycony elektronicznymi efektami, ''galopujący'' temat. To co początkowo może wydawać się na ''The Bees' Knees''oczywiste i dające sie zaszufladkować stylistycznie, niejednokrotnie łamie wszelkie konwencje zaskakując słuchacza. Taki właśnie jest temat ''Collodion'' i taka chyba jest cała ta płyta.
Choćby ''Bassement'' -otwarta brudnymi, improwizowanymi dźwiękami saksofonu przekształca się dalej w nasycony basowymi synkopami i energicznymi partiami perkusji funkujący temat, by w końcówce uraczyć słuchacza świetną solówką elektrycznej gitary i jej dialogami z saksofonem Wojtczaka.
Swego rodzaju pastiszem nawiązującym zarówno do dancingowej, knajpianej stylistyki jak i polskiego rocka lat 80-tych (cytaty z ''Nie płacz Ewka'') jest kończący płytę utwór tytułowy, w którym główny bohater płyty niejako ''puszcza oczko'' w stronę słuchacza.
Osiem autorskich kompozycji Irka Wojtczaka wypełniających ''The Bees' Knees''emanuje świeżością i energią właściwą wyłącznie muzyce kreowanej z duszą i zaangażowaniem.
Trójmiejska Scena Jazzowa stanowi niewątpliwie silną i ważną część zagadnienia o nazwie: polish jazz, o czym przekonujemy się co jakiś czas, mając do czynienia z tak doskonałymi płytami jak w ostatnim czasie choćby: ''Projekt Elbląg'' (2011) -Special Jazz Sextet, wspomniana ''A-kineton'' (2011), ''Tranquillo'' (2012) -Wojciecha Staroniewicza, ''Proverbs 3:5'' (2012) -formacji Kocin Kociński Trio, czy właśnie najnowsza propozycja Irka Wojtczaka: ''The Bees' Knees''.
skład:
Irek Wojtczak - saksofony, klarnet
Kamil Pater - gitara
Adam Żukowski - kontrabas
Kuba Staruszkiewicz - perkusja
