Rattling Cuttley; Street Plodding; Stardust; Slang Slangalang; Car Horn Blues; Morse Time; Eccentric
Kazoo, zwane także mirlitonem to instrument dęty z grupy membrafonów, charakteryzujący się nosową barwą dźwięku. Największym wirtuozem tego niewielkiego instrumentu był w Polsce zmarły w 2006 roku Tomasz Sacha -lider i frontman zespołu Prowizorka Jazz Band, który osiągał nieznane wcześniej w muzyce efekty, będące tym co wyróżniało w szczególny sposób brzmienie zespołu. Wielkim zwolennikiem tego instrumentu w Australii jest John Maddox.
20-minutowy materiał wypełniający krążek australijskiego wirtuoza kazoo zarejestrowany został 8 czerwca 2012, a opublikowany w formie mini albumu przez wytwórnię Yum Yum Records z Sydney został już 14 lipca. To zbiór siedmiu utworów, będących w większości kompozycjami autorskimi Maddoxa.
Utworem typowym dla stylistyki tzw. happy jazzu jest otwierająca płytę kompozycja''Rattling Cuttley'' odwołująca się zarówno do estetyki dixielandowej jak i jazzu tradycyjnego w dosłownym tego słowa znaczeniu.
John Maddox sięgnął też po kompozycję klasyczną Hoagy Carmichaela ''Stardust'', podczas której poznajemy pełnię wirtuozerskich możliwości Maddoxa również na gitarze basowej.
''Slang Slangalang'' odwołuje się z kolei do estetyki muzycznej preferowanej przed laty przez Franka Zappę.
Muzyka ekscentrycznego wirtuoza jakim jest John Maddox intryguje i zachwyca. Niniejsza płyta jest także doskonałym przykładem zastosowania niedoceniaego instrumentu jakim jest kazoo wraz z równolegle dominującą w utworach gitarą basową.
20-minutowy materiał wypełniający krążek australijskiego wirtuoza kazoo zarejestrowany został 8 czerwca 2012, a opublikowany w formie mini albumu przez wytwórnię Yum Yum Records z Sydney został już 14 lipca. To zbiór siedmiu utworów, będących w większości kompozycjami autorskimi Maddoxa.
Utworem typowym dla stylistyki tzw. happy jazzu jest otwierająca płytę kompozycja''Rattling Cuttley'' odwołująca się zarówno do estetyki dixielandowej jak i jazzu tradycyjnego w dosłownym tego słowa znaczeniu.
John Maddox sięgnął też po kompozycję klasyczną Hoagy Carmichaela ''Stardust'', podczas której poznajemy pełnię wirtuozerskich możliwości Maddoxa również na gitarze basowej.
''Slang Slangalang'' odwołuje się z kolei do estetyki muzycznej preferowanej przed laty przez Franka Zappę.
Muzyka ekscentrycznego wirtuoza jakim jest John Maddox intryguje i zachwyca. Niniejsza płyta jest także doskonałym przykładem zastosowania niedoceniaego instrumentu jakim jest kazoo wraz z równolegle dominującą w utworach gitarą basową.
skład:
John Maddox - kazoo, gitara basowa
Daniel Shine - perkusja
Benito Di Fonzo - głos, perkusja
