Proud To Be From Detroit; Love Lessons; Spike Boy; I Can Make That Happen; Cry To Me; Teach Me To Love; Dawging Around; Cha'mon!; Reconsider Baby; Motor City Blues; Let's Get Hammered
Gitarzysta Johnnie Bassett to wyjątkowy bluesman, obdarzony niezwykłą indywidualnością i rzadko spotykanymi umiejętnościami. W trakcie swojej kariery, której początki sięgają pierwszej połowy lat 50-tych ub.stulecia zdobył wiele znaczących nagród. Ostanimi z nich są trofea jakie 76-letni artysta zdobył w 2011 roku: Copped Awards Detroit w dwóch kategoriach: Wybitny Instrumentalista R&B oraz: Wybitny Artysta Bluesowy. Jego sława dawno już wykroczyła poza USA czyniąc go w Europie ulubieńcem rozlicznych festiwali bluesowych. Johnnie Bassett równie dobrze czuje się w stylistyce stricte bluesowej jak i w muzyce jazzowej, R&B i soulu. Jego kariera budowała się przez całe lata obok takich artystów jak: Big Joe Turner, Smokey Robinson, Tina Turner, jego sąsiad: John Lee Hooker czy Jimi Hendrix. Ten ostatni przed laty jako początkujacy gitarzysta regularnie brał udział w nocnych jam sessions w Seattle organizowanych przez J.Bassetta. Przez całe lata Bassett pozostał wierny swojemu własnemu stylowi nie czyniąc ukłonów w postaci nawiązań do B.B.Kinga czy T-Bone'a Walkera. Wierny jest też swym starym gitarom, których jest wirtuozem: Gibson i Conrad.
Swoją najnowszą płytę wydaną pod flagą prestiżowej wytwórnii Mack Avenue, Bassett nagrał wraz z muzykami z Detroit, którzy towarzyszyli już mu na poprzednim albumie: ''Gentleman Is Back'' (2009): triem The Brothers Groove: klawiszowcem Chrisem Codishem, basistą Jamesem Simonsonem i perkusistą Skeeto Valdezem, oraz sekcją dętą The Motor City Horns: Keith Kamiński (saksofon), John Rutherford (puzon) i trębacze: Bob Jensen i Mark Byerly.
Tym co odróżnia: ''I Can Make That Happen'' od ogromnej ilości przeróżnych płyt bluesowych zalewających każdego tygodnia sklepy płytowe jest niezwykła świeżość zawartej na płycie muzyki bardzo orzeźwiająco wpływającej na formułę bluesa, wzbogaconego o elementy jazzu, R&B i soulu. Większość piosenek na płytę wyszła spod pióra Boba Codisha, lecz znajdziemy tu również nowe wersje utworów innych kompozytorów jak choćby przeboju Solomona Burke: ''Cry To Me'' napisanego przez Berta Russella czy standardu: ''Reconsider Baby'' Lowella Fulsona jaki możemy pamiętać choćby z wykonań Elvisa Presleya, Freddie Kinga czy Erica Claptona. Bassett, zarówno w roli wokalisty jak i gitarzysty brzmi świeżo, a w każdym nagraniu czuć jego niezwykłe zaangażowanie emocjonalne.
Płytę otwiera: ''Proud To Be From Detroit'' -wspaniale brzmiący, funkujący kawałek powstały na bazie riffu basowego. Gitara jest cudownie wyrazista i błyszcząca światłem niespotykanej techniki leadera. Potężne brzmienie sekcji dętej The Motor City Horns robi od początku słuchania płyty ogromne wrażenie.
“Love Lessons” to bardziej relaksujący utwór, oparty na rytmie fortepianu. NIewątpliwym atutem tria The Brothers Groove towarzyszącego Bassettowi są organy Chrisa Codisha wprowadzające do aranżacji niezwykle znaczący dla brzmienia utworów element. ''Love Lessons'' charakteryzuje się bardziej kameralnym brzmieniem dzięki braku instrumentów dętych. Nagrania dokonane w dużym składzie doskonale sąsiadują na płycie z charakteryzującymi się innym brzmieniem utworami zarejestrowanymi w kwartecie, bądź kwintecie, co stwarza na płycie tak niezbędne urozmaicenie.
W soczyście bluesowym: ''Spike Boy'', oraz rozbujanym utworze tytułowym pojawiają się ponownie dęciaki. W tym drugim Bassett doskonale uzupełnia swój wokal krótkimi zagrywkami gitarowymi, by wreszcie między zwrotkami uraczyć nas wybitną solówką. Dęciaki w tym nagraniu należą do K.Kamińskiego (saksofon) i gościnnie biorącego udział w nagraniu płyty Dwighta Adamsa.
Kolejny utwór na krązku to kompozycja B.Russella: ''Cry To Me'' wspaniale odświeżona przez Bassetta w wersji anno domini 2012.
W jednym nagraniu Bassettowi towarzyszy wokalistka Thornetta Davis znana m.in z współpracy z m.in. Bobem Seegerem i Kid Rockiem. To cudnie brzmiące ''Teach Me To Love'' ozdobione imponującym solem saksofonu tenorowego (K.Kamiński).
Jedynym instrumentalnym utworem na: ''I Can Make That Happen'' jest z kolei:''Dawging Around'' napisany przez Kamińskiego. To jedna z prawdziwych perełek na tej płycie! Świetnie brzmią organy C.Codisha, kapitalne solo niezrównanego Kamińskiego... no i przede wszystkim ''śpiewająca'' gitara samego Mistrza Ceremonii.
''Cha'mon!'' po raz kolejny zabiera nas w klimat soczystego funku nadając klimatowi towarzyszącemu słuchaniu płyty posmaku beztroskiej zabawy. Trudno doprawdy siedzieć bez ruchu słuchając tego nagrania.
Drugi z nieśmiertelnych standardów po jakie sięgnął na ''I Can Make That Happen''Johnnie Bassett to: ''Reconsider Baby'' L.Fulsona napisany w roku 1954, a więc w czasie gdy 18-letni wówczas gitarzysta J.Bassett stał u progu swej kariery. Doskonałym wydaje się na krążku pomysł sięgnięcia w dwóch przypadkach do klasycznych tematów, ukazując tym samym jaką drogę przebył przez dziesięciolecia gitarzysta, oraz w jakim miejscu znajduje się obecnie zblizając się do 80-tki.
Hołdem dla jak najbardziej klasycznej rytmiki bluesowej jest bardzo tradycyjnie brzmiący: ''Motor City Blues'', a kończące płytę: “Let's Get Hammered” pozostawia nas w roztańczonym nastroju.
Dzięki takim artystom jak Johnnie Bassett blues ciągle istnieje w swej naturalnej postaci. Artysta udowadnia tym samym iż wiele zabiegów mających na celu odświeżenie formuły gatunku poprzez coraz wymyślniejsze innowacje brzmieniowe jest zabiegiem zbytecznym. Stary dobry blues w XXI wieku ma się wyśmienicie!
Premiera płyty: 19 czerwca 2012
Swoją najnowszą płytę wydaną pod flagą prestiżowej wytwórnii Mack Avenue, Bassett nagrał wraz z muzykami z Detroit, którzy towarzyszyli już mu na poprzednim albumie: ''Gentleman Is Back'' (2009): triem The Brothers Groove: klawiszowcem Chrisem Codishem, basistą Jamesem Simonsonem i perkusistą Skeeto Valdezem, oraz sekcją dętą The Motor City Horns: Keith Kamiński (saksofon), John Rutherford (puzon) i trębacze: Bob Jensen i Mark Byerly.
Tym co odróżnia: ''I Can Make That Happen'' od ogromnej ilości przeróżnych płyt bluesowych zalewających każdego tygodnia sklepy płytowe jest niezwykła świeżość zawartej na płycie muzyki bardzo orzeźwiająco wpływającej na formułę bluesa, wzbogaconego o elementy jazzu, R&B i soulu. Większość piosenek na płytę wyszła spod pióra Boba Codisha, lecz znajdziemy tu również nowe wersje utworów innych kompozytorów jak choćby przeboju Solomona Burke: ''Cry To Me'' napisanego przez Berta Russella czy standardu: ''Reconsider Baby'' Lowella Fulsona jaki możemy pamiętać choćby z wykonań Elvisa Presleya, Freddie Kinga czy Erica Claptona. Bassett, zarówno w roli wokalisty jak i gitarzysty brzmi świeżo, a w każdym nagraniu czuć jego niezwykłe zaangażowanie emocjonalne.
Płytę otwiera: ''Proud To Be From Detroit'' -wspaniale brzmiący, funkujący kawałek powstały na bazie riffu basowego. Gitara jest cudownie wyrazista i błyszcząca światłem niespotykanej techniki leadera. Potężne brzmienie sekcji dętej The Motor City Horns robi od początku słuchania płyty ogromne wrażenie.
“Love Lessons” to bardziej relaksujący utwór, oparty na rytmie fortepianu. NIewątpliwym atutem tria The Brothers Groove towarzyszącego Bassettowi są organy Chrisa Codisha wprowadzające do aranżacji niezwykle znaczący dla brzmienia utworów element. ''Love Lessons'' charakteryzuje się bardziej kameralnym brzmieniem dzięki braku instrumentów dętych. Nagrania dokonane w dużym składzie doskonale sąsiadują na płycie z charakteryzującymi się innym brzmieniem utworami zarejestrowanymi w kwartecie, bądź kwintecie, co stwarza na płycie tak niezbędne urozmaicenie.
W soczyście bluesowym: ''Spike Boy'', oraz rozbujanym utworze tytułowym pojawiają się ponownie dęciaki. W tym drugim Bassett doskonale uzupełnia swój wokal krótkimi zagrywkami gitarowymi, by wreszcie między zwrotkami uraczyć nas wybitną solówką. Dęciaki w tym nagraniu należą do K.Kamińskiego (saksofon) i gościnnie biorącego udział w nagraniu płyty Dwighta Adamsa.
Kolejny utwór na krązku to kompozycja B.Russella: ''Cry To Me'' wspaniale odświeżona przez Bassetta w wersji anno domini 2012.
W jednym nagraniu Bassettowi towarzyszy wokalistka Thornetta Davis znana m.in z współpracy z m.in. Bobem Seegerem i Kid Rockiem. To cudnie brzmiące ''Teach Me To Love'' ozdobione imponującym solem saksofonu tenorowego (K.Kamiński).
Jedynym instrumentalnym utworem na: ''I Can Make That Happen'' jest z kolei:''Dawging Around'' napisany przez Kamińskiego. To jedna z prawdziwych perełek na tej płycie! Świetnie brzmią organy C.Codisha, kapitalne solo niezrównanego Kamińskiego... no i przede wszystkim ''śpiewająca'' gitara samego Mistrza Ceremonii.
''Cha'mon!'' po raz kolejny zabiera nas w klimat soczystego funku nadając klimatowi towarzyszącemu słuchaniu płyty posmaku beztroskiej zabawy. Trudno doprawdy siedzieć bez ruchu słuchając tego nagrania.
Drugi z nieśmiertelnych standardów po jakie sięgnął na ''I Can Make That Happen''Johnnie Bassett to: ''Reconsider Baby'' L.Fulsona napisany w roku 1954, a więc w czasie gdy 18-letni wówczas gitarzysta J.Bassett stał u progu swej kariery. Doskonałym wydaje się na krążku pomysł sięgnięcia w dwóch przypadkach do klasycznych tematów, ukazując tym samym jaką drogę przebył przez dziesięciolecia gitarzysta, oraz w jakim miejscu znajduje się obecnie zblizając się do 80-tki.
Hołdem dla jak najbardziej klasycznej rytmiki bluesowej jest bardzo tradycyjnie brzmiący: ''Motor City Blues'', a kończące płytę: “Let's Get Hammered” pozostawia nas w roztańczonym nastroju.
Dzięki takim artystom jak Johnnie Bassett blues ciągle istnieje w swej naturalnej postaci. Artysta udowadnia tym samym iż wiele zabiegów mających na celu odświeżenie formuły gatunku poprzez coraz wymyślniejsze innowacje brzmieniowe jest zabiegiem zbytecznym. Stary dobry blues w XXI wieku ma się wyśmienicie!
Premiera płyty: 19 czerwca 2012
skład:
Johnnie Bassett - gitara, wokal
The Brothers Groove:
Chris Codish - instr.klawiszowe
James Simonson - gitara basowa, kontrabas
Skeeto Valdez - instr.perkusyjne
oraz:
The Motor City Horns:
Keith Kamiński - saksofony, tamburyn
John Rutherford - puzon
Bob Jensen - trąbka
Mark Byerly - trąbka
a także:
Dwight Adams - trąbka
Brett Lucas - gitara
Jim ''Moose'' Brown - gitary
Thornetta Davis - wokal
