Rumble; All Blues; It's You Or No One; A Song For You; Waltz for Bill; A Night In Tunisia; A Gershwin Fantasia; Nardis; Count Your Blessings
Pochodzący z Brooklynu amerykański pianista jazzowy i muzyk studyjny Mike Garson nazywany ''pianistą o najszybszych palcach na świecie'' znany jest nie tylko miłośnikom jazzu z wspólnych występów z Stanem Getzem, Freddie Hubbardem, Stanleyem Clarke i Lee Konitzem. Współpracował bowiem również z takimiwykonawcami jak: David Bowie (już od roku 1972!), Nine Inch Nails czy The Smashing Pumpkins.
Płyta ''Mike Garson's Jazz Hat'' wydana w roku 2008 w rewelacyjnie brzmiącej audiofilskiej wersji jest złozona z nagrań dokonanych podczas dwóch sesji w Kalifornii w 1992 roku.
W składzie kwartetu oddającego na płycie hołd m.in. takim legendom jazzu jak: Miles Davis, Dizzy Gillespie czy Irving Berlin i George Gershwin znaleźli się: saksofonista formacji Chicka Corei Elektric Band: Eric Marienthal (znany też jako wykonawca głównego tematu muzycznego z serialu: ''Moda na sukces''), oraz wyśmienita sekcja rytmiczna: były basista zespołu Stana Getza: Brian Bromberg znany też z takich choćby płyt jak wydane w 2012 roku: ''Bromberg Plays Hendrix'' i ''In The Spirit Of Jobim'' (2012), oraz ceniony perkusista Ralph Humphry.
Płytę otwiera autorska kompozycja leadera projektu: ''Rumble'' emanująca głębią brzmienia fortepianu i ukazująca już od pierwszych minut słuchania krążka niezwykły warsztat Garsona. Sekcja wchodzi po dwóch minutach tworząc doskonały podkład utrzymanego w średnim tempie utworu oscylującego klimatem wokół klasycznych brzmień jazzowych z lat 60-tych zabarwionych bluesem.
Unikatowo i niemal odkrywczo brzmi ''garsonowska'' wersja tematu Milesa Davisa:''All Blues'' pierwotnie umieszczona na pomnikowej płycie: ''Kind Of Blue'' (1959) a w 2011 roku przypomniana w 3-płytowym boxie: ''The Real... Miles Davis'' (2011). Pięknie snuje improwizacje na saksofonie altowym Eric Marienthal, w tle ''kroczy'' kontrabas Bromberga, a w trzeciej minucie zaczyna się niezwykły popis Garsona. W drugiej części utworu pora na wyśmienite solo basu Bromberga z ''szeleszczącymi'' szczoteczkami perkusji Ralpha Humphry zwieńczone ponownie rzewnym solem saksofonu. Majstersztyk!
Kolejny klasyk w programie to: ''It's You Or No One'' Jule Styne i Sammy Cahna, którego doskonała wersja znalazła się na kanonicznej płycie Dextera Gordona: ''Doin' Allright'' (1961). Tu również mamy niebywałą frajdę słuchając improwizowanych basowych partii B.Bromberga. Więcej ''do powiedzenia'' ma podczas tego utworu również doskonale swingujący i synkopujący za bębnami R.Humphry.
''A Song For You'' Leona Russella wydaje się być prawdziwym ukojeniem po szaleńczych improwizacjach podczas ostatnich minut. Doskonale łka altem E.Marienthal a ja zastanawiam się nad fenomenem tego tematu skomponowanego przecież pierwotnie w stylistyce country, lecz znanego również dzięki soulowo jazzowym interpretacjom choćby: Raya Charlesa, The Temptations, Peggy Lee czy Arethy Franklin. 10 i pół -minutowa interpretacja jaka znalazła się na: ''Jazz Hat''wyposażona w kolejną świetną solówkę Bromberga i zapierający dech saksofon jest wobec setek innych ''wykonów'' tego tematu doprawdy jedną z najdoskonalszych jakie słyszałem!
''Waltz For Bill'' to muzyczny ukłon w stronę twórczości Billa Evansa a zarazem druga autorska kompozycja Garsona w tym zbiorze. To przepiękna ballada, doskonale skonstruowana i zaaranżowana, będącą bezwzględnie jednymi z najciekawszych minut całej 75-minutowej płyty.
Podczas wykonania przez Kwartet Garsona: ''A Night In Tunisia'' niezwykle wyczuwalny jest ogromny szacunek dla legendarnej kompozycji z 1942 roku z zachowaniem właściwej swego rodzaju ''egzotyki'' emanującej z utworu. Od lat za jedną z najdoskonalszych wersji tego tematu uważa się interpretację wspomnianego wcześniej Gordona (płyta: ''Our Man In Paris'', 1963), lecz po temat ten sięgali już chyba Najwięksi z Największych jak choćby: Art Blakey, Miles Davis, Charlie Parker czy Sonny Rollins. Wersję jaką znajdujemy na płycie ''Jazz Hat'' bez najmniejszych kompleksów dołączyć możemy do zestawu tych zdecydowanie najlepszych interpretacji tematu Dizzy Gillespiego.
''A Gershwin Fantasia'' to blisko 15 minut solowych impresji fortepianowych zainspirowanych, bądź opartych na najsłynniejszych tematach George'a Gershwina. Rozpoczyna się niewinnie intrem do ''Błękitnej Rapsodii'', które przechodzi płynnie w''Can't Take That Away From Me'' a następnie w ''Summertime''. Dalsza część tej suity to jednak swobodne improwizacje pianisty nawiązujące do gershwinowskiej stylistyki z pięknie wplecionym tematem z ''Amerykanina w Paryżu'' w jedenastej minucie. Jak przeczytać możemy w klikunasto -stronnicowej książeczce umieszczonej w pudełku: zaledwie 15% tej fortepianowej suity składa się z oryginalnych nut Gershwina -pozostałe 85% to już tytułowa ''fantazja'' Garsona.
Na koniec: ''Count Your Blessings'' Irvinga Berlina, oryginalnie skomponowana w 1954 roku jako piosenka do filmu: ''White Christmas''. Tutaj zagrana przez trio (bez Marienthala w składzie) w szybkim tempie i udekorowana zarówno rozległymi pasażami jak i akordowymi uderzeniami fortepianu oraz galopującym basem.
Na płycie jest jeszcze piękna 8-minutowa fortepianowa coda nie wyszczególniona w spisie nagrań, zamykająca w magiczny sposób niezwykły jazzowy seans z tą cudowną płytą
Zarówno trio jak i kwartet Garsona mają swoje wspaniałe nieporównywalne z innymi tego typu składami brzmienie, a dzięki perfekcyjnemu 24-bitowemu masteringowi płyty dokonanemu przez Keitha Johnsona (laureata siedmiu nominacji do nagrody Grammy w kategorii: Najlepszy Inżynier Dźwięku) i zastosowaniu technologii HDCD, nagrania brzmią krystalicznie czysto, dynamicznie i charakteryzują się doskonałą rozdzielczością dźwięku. Ten pięknie brzmiący i wydany w dodatkowym tekturowym etui kompakt może być wyjątkową ozdobą zbioru niejednego szanującego się kolekcjonera płyt jazzowych.
Płyta ''Mike Garson's Jazz Hat'' wydana w roku 2008 w rewelacyjnie brzmiącej audiofilskiej wersji jest złozona z nagrań dokonanych podczas dwóch sesji w Kalifornii w 1992 roku.
W składzie kwartetu oddającego na płycie hołd m.in. takim legendom jazzu jak: Miles Davis, Dizzy Gillespie czy Irving Berlin i George Gershwin znaleźli się: saksofonista formacji Chicka Corei Elektric Band: Eric Marienthal (znany też jako wykonawca głównego tematu muzycznego z serialu: ''Moda na sukces''), oraz wyśmienita sekcja rytmiczna: były basista zespołu Stana Getza: Brian Bromberg znany też z takich choćby płyt jak wydane w 2012 roku: ''Bromberg Plays Hendrix'' i ''In The Spirit Of Jobim'' (2012), oraz ceniony perkusista Ralph Humphry.
Płytę otwiera autorska kompozycja leadera projektu: ''Rumble'' emanująca głębią brzmienia fortepianu i ukazująca już od pierwszych minut słuchania krążka niezwykły warsztat Garsona. Sekcja wchodzi po dwóch minutach tworząc doskonały podkład utrzymanego w średnim tempie utworu oscylującego klimatem wokół klasycznych brzmień jazzowych z lat 60-tych zabarwionych bluesem.
Unikatowo i niemal odkrywczo brzmi ''garsonowska'' wersja tematu Milesa Davisa:''All Blues'' pierwotnie umieszczona na pomnikowej płycie: ''Kind Of Blue'' (1959) a w 2011 roku przypomniana w 3-płytowym boxie: ''The Real... Miles Davis'' (2011). Pięknie snuje improwizacje na saksofonie altowym Eric Marienthal, w tle ''kroczy'' kontrabas Bromberga, a w trzeciej minucie zaczyna się niezwykły popis Garsona. W drugiej części utworu pora na wyśmienite solo basu Bromberga z ''szeleszczącymi'' szczoteczkami perkusji Ralpha Humphry zwieńczone ponownie rzewnym solem saksofonu. Majstersztyk!
Kolejny klasyk w programie to: ''It's You Or No One'' Jule Styne i Sammy Cahna, którego doskonała wersja znalazła się na kanonicznej płycie Dextera Gordona: ''Doin' Allright'' (1961). Tu również mamy niebywałą frajdę słuchając improwizowanych basowych partii B.Bromberga. Więcej ''do powiedzenia'' ma podczas tego utworu również doskonale swingujący i synkopujący za bębnami R.Humphry.
''A Song For You'' Leona Russella wydaje się być prawdziwym ukojeniem po szaleńczych improwizacjach podczas ostatnich minut. Doskonale łka altem E.Marienthal a ja zastanawiam się nad fenomenem tego tematu skomponowanego przecież pierwotnie w stylistyce country, lecz znanego również dzięki soulowo jazzowym interpretacjom choćby: Raya Charlesa, The Temptations, Peggy Lee czy Arethy Franklin. 10 i pół -minutowa interpretacja jaka znalazła się na: ''Jazz Hat''wyposażona w kolejną świetną solówkę Bromberga i zapierający dech saksofon jest wobec setek innych ''wykonów'' tego tematu doprawdy jedną z najdoskonalszych jakie słyszałem!
''Waltz For Bill'' to muzyczny ukłon w stronę twórczości Billa Evansa a zarazem druga autorska kompozycja Garsona w tym zbiorze. To przepiękna ballada, doskonale skonstruowana i zaaranżowana, będącą bezwzględnie jednymi z najciekawszych minut całej 75-minutowej płyty.
Podczas wykonania przez Kwartet Garsona: ''A Night In Tunisia'' niezwykle wyczuwalny jest ogromny szacunek dla legendarnej kompozycji z 1942 roku z zachowaniem właściwej swego rodzaju ''egzotyki'' emanującej z utworu. Od lat za jedną z najdoskonalszych wersji tego tematu uważa się interpretację wspomnianego wcześniej Gordona (płyta: ''Our Man In Paris'', 1963), lecz po temat ten sięgali już chyba Najwięksi z Największych jak choćby: Art Blakey, Miles Davis, Charlie Parker czy Sonny Rollins. Wersję jaką znajdujemy na płycie ''Jazz Hat'' bez najmniejszych kompleksów dołączyć możemy do zestawu tych zdecydowanie najlepszych interpretacji tematu Dizzy Gillespiego.
''A Gershwin Fantasia'' to blisko 15 minut solowych impresji fortepianowych zainspirowanych, bądź opartych na najsłynniejszych tematach George'a Gershwina. Rozpoczyna się niewinnie intrem do ''Błękitnej Rapsodii'', które przechodzi płynnie w''Can't Take That Away From Me'' a następnie w ''Summertime''. Dalsza część tej suity to jednak swobodne improwizacje pianisty nawiązujące do gershwinowskiej stylistyki z pięknie wplecionym tematem z ''Amerykanina w Paryżu'' w jedenastej minucie. Jak przeczytać możemy w klikunasto -stronnicowej książeczce umieszczonej w pudełku: zaledwie 15% tej fortepianowej suity składa się z oryginalnych nut Gershwina -pozostałe 85% to już tytułowa ''fantazja'' Garsona.
Na koniec: ''Count Your Blessings'' Irvinga Berlina, oryginalnie skomponowana w 1954 roku jako piosenka do filmu: ''White Christmas''. Tutaj zagrana przez trio (bez Marienthala w składzie) w szybkim tempie i udekorowana zarówno rozległymi pasażami jak i akordowymi uderzeniami fortepianu oraz galopującym basem.
Na płycie jest jeszcze piękna 8-minutowa fortepianowa coda nie wyszczególniona w spisie nagrań, zamykająca w magiczny sposób niezwykły jazzowy seans z tą cudowną płytą
Zarówno trio jak i kwartet Garsona mają swoje wspaniałe nieporównywalne z innymi tego typu składami brzmienie, a dzięki perfekcyjnemu 24-bitowemu masteringowi płyty dokonanemu przez Keitha Johnsona (laureata siedmiu nominacji do nagrody Grammy w kategorii: Najlepszy Inżynier Dźwięku) i zastosowaniu technologii HDCD, nagrania brzmią krystalicznie czysto, dynamicznie i charakteryzują się doskonałą rozdzielczością dźwięku. Ten pięknie brzmiący i wydany w dodatkowym tekturowym etui kompakt może być wyjątkową ozdobą zbioru niejednego szanującego się kolekcjonera płyt jazzowych.
Płytę wydała wytwórnia Reference Recordings, której przedstawicielem w Polsce jest MK NET -Club CD
skład:
Mike Garson - fortepian
Eric Marienthal - saksofon
Brian Bromberg - kontrabas
Ralph Humphry - perkusja
Mike Garson - fortepian
Eric Marienthal - saksofon
Brian Bromberg - kontrabas
Ralph Humphry - perkusja
