Tango Loco; La Pirouette; A Deux; Singing Bird; CiCi; Some Days; Argentino; Seven 4; Menuet; Sentiment Pour Le Beau; Bordunarosa; Valse Française; Histoire d'Amour
On -Klaus Paier jest cenionym austriackim akordeonistą, bandoeonistą i kompozytorem zafascynowanym twórczością takich artystów jak Keith Jarrett, Bill Evans, Charles Mingus czy Thelonious Monk. Ona -Asja Valcic to chorwacka wiolonczelistka znana z kwartetu radio.string.quartet.vienna specjalizującego się w przeróbkach utworów jazzowych w ramy klasycznej muzyki skrzypcowej. Artyści poznali się przy okazji sesji nagraniowej, której owocem był album ''Radiotree''. Od tej pory ich współpraca zaowocowała mnóstwem gorąco przyjmowanych recitali w klubach na całym świecie oraz dwoma albumami nagranymi w duecie: ''A DEUX''(2008) i ''Silk Road'' (2013), wypełnionymi własnymi kompozycjami, a wydanymi przez prestiżową wytwórnię ACT.
Na pierwszej płycie duetu mamy wyjątkową okazję zapoznania się z fuzją powstałą na skutek scalenia się temperamentów tych dwojga artystów, oraz wyjątkowego obcowania z muzyką tworzoną przy pomocy, zdawać by się mogło, tak odległych od siebie instrumentów jakimi są wiolonczela i akordeon.
Doświadczenie zdobyte w wielu orkiestrach w zakresie muzyki klasycznej chorwackiej wiolonczelistki i mistrzostwo zafascynowanego jazzowymi pianistami i Astorem Piazollą, Klausa Paiera dało wysmienity efekt.
Doświadczenie zdobyte w wielu orkiestrach w zakresie muzyki klasycznej chorwackiej wiolonczelistki i mistrzostwo zafascynowanego jazzowymi pianistami i Astorem Piazollą, Klausa Paiera dało wysmienity efekt.
Elementy muzyki Ameryki Południowej i motywy bałkańskie niejednokrotnie dostrzegalne w stylistyce preferowanej przez oboje artystów, bezkonfliktowo sąsiadują z kompozycjami nawiązującymi do tradycji jazzowej. Muzyka jaką słyszymy na płycie to także utwory nasycone, nieodłącznie kojarzonym z akordeonowym brzmieniem -argentyńskim tango.
Klaus Paier grający zarówno na akordeonie jak i mniejszym bandoneonie opatentował własną, niepowtarzalną technikę gry na specjalnie dla niego projektowanych i budowanych instrumentach. Podobnie jak mistrz akordeonu Astor Piazzolla, Paier uzyskuje z niepozornego instrumentu dźwięki dalece wybiegające poza ramy muzyki przeznaczonej do tańca, tworząc utwory w aranżacjach jakich doskonale słucha się w sposób kontemplacyjny, z namaszczeniem i uwagą. W ostatnich latach dzięki takim innowatorom jakim jest Paier, zarówno akordeon jak i spokrewniony z nim argentyński bandoneon to instrumenty jakie znalazły swe stałe miejsce w instrumentarium jazzowym.
Podobnym łamaniem konwencji w zakresie przynależnosci danego instrumentu do określonej stylistyki zdaje się charakteryzować podejscie do muzycznych struktur Asji Valcic, która z powodzeniem wykonuje na wiolonczeli partie klasyczne, przy użyciu smyczka, jak i potrafi dosłownie zaczarować słuchaczy stylem gry własciwym dla kontrabasu, lub wykonać transkrypcje stricte jazzowych utworów w rodzaju''Birdland'' Joe Zawinula, czego dowód znajdziemy na późniejszej płycie wiolonczelistki (albumie radio.string.quartet.vienna: ''Posting Joe'', 2013).
Podobnym łamaniem konwencji w zakresie przynależnosci danego instrumentu do określonej stylistyki zdaje się charakteryzować podejscie do muzycznych struktur Asji Valcic, która z powodzeniem wykonuje na wiolonczeli partie klasyczne, przy użyciu smyczka, jak i potrafi dosłownie zaczarować słuchaczy stylem gry własciwym dla kontrabasu, lub wykonać transkrypcje stricte jazzowych utworów w rodzaju''Birdland'' Joe Zawinula, czego dowód znajdziemy na późniejszej płycie wiolonczelistki (albumie radio.string.quartet.vienna: ''Posting Joe'', 2013).
Debiutancką płytę duetu Klaus Paier & Asja Valcic ''A DEUX'', wydaną wiosną 2008 roku po współpracy obu Artystów w ramach projektu radio.string.quartet.vienna (płyta ''Radiotree'') wypełnia 13 kompozycji Paiera.
Otwierające album, pełne dynamiki ''Tango Loco'' jest wyśmienitym przykładem nuevo tango -rodzaju tanga dalece wybiegającemu poza ramy użytkowej, bestroskiej muzyki przeznaczonej do tańca. To tango, którego doskonale się słucha w sposób kontemplacyjny, z swego rodzaju namaszczeniem i uwagą, nawiązujące do estetyki baroku ale również muzyki jazzowej, a dzięki swej konstrukcji mogące kojarzyć się z rodzajem fugi. W trakcie ''Tango Loco'' zachwyca zarówno skoczny akordeon, jak i wywołujące swego rodzaju niepokój i budujące wyjątkową dramaturgię niskie partie wiolonczeli.
Asja Valcic z powodzeniem posługuje się podczas gry w klasyczny sposób smyczkiem, jak i traktuje niejednokrotnie wiolonczelę w sposób właściwy kontrabasowi. Przykładem takiego potraktowania instrumentu jest choćby utwór tytułowy płyty ''A Deux'', ''Seven 4'', bądź kompozycja ''CiCi'' grana z kolei przez Paiera na mniejszym instrumencie jakim jest argentyński bandoneon.
Spokojne, roztaczające aurę melancholli utwory w rodzaju ''La Pirouette'' czy bardzo etniczny ''Singing Bird'', sąsiadują z utworami bardzo dynamicznymi, pełnymi swoistego ''przytupu'' (jak chocby zawirowany melodycznie ''Argentino''), czy nasyconymi swoistym dramatyzmem jak np. klasycznie skonstruowany ''Menuet''.
W utworach zgromadzonych na ''A DEUX'' znajdziemy echa rozmaitych wpływów etnicznych; od południowoamerykańskich klimatów poprzez bałkańskie i szkockie motywy, a wszystko to kunsztownie wpasowane jest w ramy własnej konwencji obojga Artystów.
Pulsujące rytmy i efekty perkusyjne kreowane przy pomocy uderzeń w pudło rezonansowe wiolonczeli wspaniale przeplatane są subtelną liryką właściwą dla najdoskonalszych ballad jazzowych.
Różnorodność dźwięków i tekstur generowanych przez zaledwie dwóch muzyków doprawdy zdumiewa. Zarówno Vacic jak i Paier wykorzystali do absolutnego maksimum możliwości rytmiczno melodyczne tkwiące w tak zdawać by się mogło, odległych od siebie dwóch instrumentach.
Jak okazać sie miało później, duet nagrywając płytę ''A DEUX'' najlepsze miał jeszcze przed sobą -niespełna pięć lat później świat Muzyki zachwyciła bowiem płyta ''Silk Road'' (2013).
W roku 2013 duet wystąpił w poznańskim klubie Blue Note (16.11.2013)
Otwierające album, pełne dynamiki ''Tango Loco'' jest wyśmienitym przykładem nuevo tango -rodzaju tanga dalece wybiegającemu poza ramy użytkowej, bestroskiej muzyki przeznaczonej do tańca. To tango, którego doskonale się słucha w sposób kontemplacyjny, z swego rodzaju namaszczeniem i uwagą, nawiązujące do estetyki baroku ale również muzyki jazzowej, a dzięki swej konstrukcji mogące kojarzyć się z rodzajem fugi. W trakcie ''Tango Loco'' zachwyca zarówno skoczny akordeon, jak i wywołujące swego rodzaju niepokój i budujące wyjątkową dramaturgię niskie partie wiolonczeli.
Asja Valcic z powodzeniem posługuje się podczas gry w klasyczny sposób smyczkiem, jak i traktuje niejednokrotnie wiolonczelę w sposób właściwy kontrabasowi. Przykładem takiego potraktowania instrumentu jest choćby utwór tytułowy płyty ''A Deux'', ''Seven 4'', bądź kompozycja ''CiCi'' grana z kolei przez Paiera na mniejszym instrumencie jakim jest argentyński bandoneon.
Spokojne, roztaczające aurę melancholli utwory w rodzaju ''La Pirouette'' czy bardzo etniczny ''Singing Bird'', sąsiadują z utworami bardzo dynamicznymi, pełnymi swoistego ''przytupu'' (jak chocby zawirowany melodycznie ''Argentino''), czy nasyconymi swoistym dramatyzmem jak np. klasycznie skonstruowany ''Menuet''.
W utworach zgromadzonych na ''A DEUX'' znajdziemy echa rozmaitych wpływów etnicznych; od południowoamerykańskich klimatów poprzez bałkańskie i szkockie motywy, a wszystko to kunsztownie wpasowane jest w ramy własnej konwencji obojga Artystów.
Pulsujące rytmy i efekty perkusyjne kreowane przy pomocy uderzeń w pudło rezonansowe wiolonczeli wspaniale przeplatane są subtelną liryką właściwą dla najdoskonalszych ballad jazzowych.
Różnorodność dźwięków i tekstur generowanych przez zaledwie dwóch muzyków doprawdy zdumiewa. Zarówno Vacic jak i Paier wykorzystali do absolutnego maksimum możliwości rytmiczno melodyczne tkwiące w tak zdawać by się mogło, odległych od siebie dwóch instrumentach.
Jak okazać sie miało później, duet nagrywając płytę ''A DEUX'' najlepsze miał jeszcze przed sobą -niespełna pięć lat później świat Muzyki zachwyciła bowiem płyta ''Silk Road'' (2013).
W roku 2013 duet wystąpił w poznańskim klubie Blue Note (16.11.2013)
skład:
Klaus Paier - akordeon, bandoneon
Asja Valcic - wiolonczela
Klaus Paier - akordeon, bandoneon
Asja Valcic - wiolonczela
