Soul Of A Man; Curbside Blues; My Sweet Valentina; Kiss My Blues Away; Who’s To Blame; Dance Me To The End Of Love; Now; Red Red Wine; Lament For The War; Homesick; Stormy MondayAngielski gitarzysta, wokalista i kompozytor Pete Alderton rozpoczął swą karierę jako oryginalny interpretator klasycznych utworów bluesowych. Taki charakter miała też debiutancka płyta artysty zatytułowana ''Living on Love'' jaka ukazała się w 2006 roku. Zarówno publiczość koncertowa jak i słuchacze nagrań Aldertona od razu ''kupili'' oryginalny styl Anglika oparty na pełnych emocji interpretacjach bluesa śpiewanych zachrypniętym głosem przy akompaniamencie rozmaicie brzmiących akustycznych i elektrycznych gitar oraz mandoliny i akordeonu. Kolejny album ''Cover My Blues'' wydany w marcu 2009 jeszcze bardziej umocnił pozycję Pete'a Aldertona wprowadzając go do panteonu przynależnego gronu najważniejszych muzyków preferujących w XXI wieku tradycyjne brzmienie bluesa i folku.
Trzecią płytą jest ''Roadside Preaching'' wydana w 2013 roku. Tym razem ośmielony sukcesami swoich wcześniejszych własnych utworów Pete Alderton w większym stopniu postawił na własne, autorskie kompozycje prezentując na albumie pośród jedenastu piosenek aż osiem premierowych. Posunięcie to wydaje się w pełni uzasadnione, gdy zasłuchamy się w tak wspaniałe utwory jak choćby pełna żaru i emocji wspaniała piosenka ''Who's to Blame''.
Uwagę zwraca też poruszająca problemy z alkoholem przytrafiające się wielu muzykom, przejmująca i gorzka pieśń ''Red Red Wine'' (nie mająca bynajmniej nic wspólnego z radosną piosenką UB 40 sprzed lat).
Piosenki Aldertona zaskakują naturalnością i autentyzmem kojarzącym się jednoznacznie z klimatem najlepszych chicagowskich bluesowych klubów. Mimo, iż album został nagrany przez artystę w Niemczech wraz z europejskimi muzykami, słuchając nagrań wypełniających krążek trudno uwolnić się od skojarzeń z Willie Dixonem czy Robertem Johnsonem. Również tematyka poruszana przez Aldertona nawiązuje w równym stopniu do codziennych, przyziemnych problemów jak i szerzej rozumianej problematyki społecznej. Przykładem drugiej z wymienionych grup jest''Lament For The War'' stawiająca Aldertona w gronie artystów politycznie zaangażowanych i wpisująca tym samym naszego bohatera do grupy twórców w rodzaju Billy'ego Bragga -dziś, czy wielkiego Boba Dylana -przed laty.
Jeśli chodzi o covery; na ''Roadside Preaching'' są trzy. Płytę otwiera utwór mogący posłużyć jako swego rodzaju motto całego albumu: ''Soul Of A Man'' Blind Willie Johnsona.
Pod numerem 6, natomiast znajdujemy ograną swego czasu do bólu: ''Dance Me To The End Of Love'' Leonarda Cohena w ciekawej aranżacji i interpretacji wzbogaconej (podobnie jak ''My Sweet Valentina'' i ''Now'') damskim wokalem Elli Raven.
Cały album kończy natomiast rewelacyjna wersja ''Stormy Monday'' T-Bone'a Walkera z świetną partią harmonijki ustnej i wyjątkowym, klimatycznym gitarowym solo.
Wyrafinowane, akustyczne brzmienie uzyskane przy pomocy rozmaitego instrumentarium strunowego sprawia, iż album ''Roadside Preaching'' brzmi niezwykle bogato. To bardzo gitarowa w klimacie płyta. Mimo przejmującego bluesowego przekazu, jednocześnie pełna barw i niezwykłego, ujmującego duszę czaru.
Pete Alderton - wokal, gitara, blues harp
Christof Rosikon - gitary, mandolina, kontrabas
Thommy Heinecke - mandolina, akordeon
oraz:
Ella Raven - wokal
