Think Of One; Ask Me Now; Skippy; Ugly Beauty; Who Knows; Light Blue; Trinkle Tinkle; Sixteen; Evidence; Four In One; We See
W październiku 2012 przypadła 95 rocznica urodzin legendy muzyki improwizowanej, amerykańskiego pianisty Theloniousa Monka zmarłego w 1982 roku, którego twórczość została szerzej odkryta i doceniona tak naprawdę dopiero po jego śmierci. Dziś Monk uznawany jest za wielką postać historii jazzu, obok takich sław jak Miles Davis czy John Coltrane i na stałe zapisał się tłustą czcionką w każdej encyklopedii jazzowej dzięki niepowtarzalnej stylistyce improwizacyjnej i pozostawionym kompozycjom, jakie z upływem czasu stały się standardami.
Monk był muzykiem i kompozytorem wyjątkowym i intrygującym posługującym się własną koncepcją harmoniczną zupełnie nie przystającą do powszechnych zasad muzyki.
Do dziś żaden inny pianista nie potrafi zabrzmieć w sposób jaki charakteryzował grę Monka. Po spuściznę kompozytorską genialnego Theloniousa sięgają całe rzesze muzyków jazzowych, zarówno bezposrednio czerpiąc z jego przebogatej teki kompozytorskiej, jak i posrednio poprzez próby nawiązania do jedynej i niepowtarzalnej maniery Wielkiego Pianisty. Zawsze są to jednak ich własne autorskie interpretacje a nie próba naśladownictwa monkowskiej maniery. Ta skazana byłaby z góry na porażkę.
Przypadająca w 2012 roku rocznica okazała się dla wielu muzyków doskonałą okazją sięgnięcia po twórczość Theloniousa Monka. Po utwory genialnego pianisty sięgnęli m.in. Bracia Oleś i Maciej Grzywacz przygotowując specjalny program koncertowy poświęcony jego kompozycjom (03.08.2012), oraz saksofonista Pierick Pedron nagrywając dla wytwórni ACT jedną z najbardziej wartościowych pozycji fonograficznych w całości poświęconych twórczości Theloniousa Monka ''Kubic's Monk'' (2012).
Monk był muzykiem i kompozytorem wyjątkowym i intrygującym posługującym się własną koncepcją harmoniczną zupełnie nie przystającą do powszechnych zasad muzyki.
Do dziś żaden inny pianista nie potrafi zabrzmieć w sposób jaki charakteryzował grę Monka. Po spuściznę kompozytorską genialnego Theloniousa sięgają całe rzesze muzyków jazzowych, zarówno bezposrednio czerpiąc z jego przebogatej teki kompozytorskiej, jak i posrednio poprzez próby nawiązania do jedynej i niepowtarzalnej maniery Wielkiego Pianisty. Zawsze są to jednak ich własne autorskie interpretacje a nie próba naśladownictwa monkowskiej maniery. Ta skazana byłaby z góry na porażkę.
Przypadająca w 2012 roku rocznica okazała się dla wielu muzyków doskonałą okazją sięgnięcia po twórczość Theloniousa Monka. Po utwory genialnego pianisty sięgnęli m.in. Bracia Oleś i Maciej Grzywacz przygotowując specjalny program koncertowy poświęcony jego kompozycjom (03.08.2012), oraz saksofonista Pierick Pedron nagrywając dla wytwórni ACT jedną z najbardziej wartościowych pozycji fonograficznych w całości poświęconych twórczości Theloniousa Monka ''Kubic's Monk'' (2012).
Pierrick Pedron zaprosił na czerwcową sesję nagraniową w 2012 roku do Paryża sekcję rytmiczną: Thomas Bramerie -kontrabas i Franck Agulton -perkusja oraz gościa specjalnego, którego usłyszeć możemy w trzech utworach (''Who Knows'',''Sixteen'' i ''We See'') -trębacza Ambrose Akinmusire. Płyta ''Kubic's Monk'' to wspaniały hołd złożony muzyce Theloniousa Monka. Świeże, rytmicznie opracowania 11 utworów legendarnego Monka, pełne energii i pomysłów interpretacyjnych przeciwstawionych złożoności i licznym ukrytym niuansom tkwiącym w tych genialnych jazzowych miniaturkach. Jak zwykle przy okazji tego rodzaju ''tribute'owych'' albumów, wiele kontrowersji wzbudzać może sięgnięcie przez Pedrona po te a nie inne utwory, lecz saksofonista przy doborze repertuaru kierował się własnym subiektywnym wyborem po najbliższe jego sercu tytuły.
I tak album rozpoczyna ''Think Of One'' z 1954 roku z doskonałą partią altową i świetnym solem perkusyjnym.
Bardzo swobodnie Trio Pedrona potraktowało temat ''Ask Me Now'' odkrywając nieznane w oryginalnym wykonaniu smaczki improwizacyjne.
Podczas ''galopady'' ''Skippy'' Pedron zaskakuje niesłychaną fantazją interpretacyjną, a doskonale integruje się z rozszalałymi partiami saksofonu zarówno Franck Agulhon za perkusją, jak i Thomas Bramerie, który ozdabia utwór wyśmienitą solówką na kontrabasie. Bramerie jako mistrz swego instrumentu zachwyca podczas całej płyty, by wspomnieć choćby doskonałą solówkę podczas ''Four In One'' czy ''kroczące'' monumentalnie akordy w ''Wee See''.
''Uggly Beauty'' pierwotnie pochodzący z kanonicznego albumu Monka ''Underground''(1968) doskonale ''sączy'' się z głośników stanowiąc wyśmienite ukojenie po rozszalałym ''Skippy''. Wyśmienita interpretacja ukazująca niebywałą wrażliwość Pierricka Pedrona tworzącego doskonały nastrój intymności podczas tej jazzowej ballady.
Świetnie brzmi też ''Evidence'' nawiązujące interpretacyjnie do wersji Monka z Johnem Coltrane'm podczas legendarnego koncertu w Carnegie Hall w 1957 roku.
W trzech utworach do tria dołącza trąbka Ambrose Akinmusire. W ''Who Knows'' oba instrumenty solowe wyśmienicie dialogują z sobą, oraz w wspaniałej harmonii tworzą zakręcone melodycznie chorusy, natomiast podczas utrzymanego w średnim tempie''Sixteen'' Pedron wraz z Akinmusire tworzą doprawdy wyśmienity tandem. W kończącym płytę temacie ''We See'' z kolei Akinmusire wysuwa sie niejako na czoło kwartetu ''malując'' wyśmienite pasaże solowe.
Udział Akinmusire znacząco wpłynął na brzmienie monkowskich tematów i stanowi niewątpliwe urozmaicenie brzmienia podczas słuchania całej płyty.
Wirtuozeria i niespotykane wyczucie rytmu Pierricka Pedrona są niewątpliwym atutem tej doskonałej płyty, będącej wspaniałym ukłonem w stronę geniuszu Theloniousa Monka.
I tak album rozpoczyna ''Think Of One'' z 1954 roku z doskonałą partią altową i świetnym solem perkusyjnym.
Bardzo swobodnie Trio Pedrona potraktowało temat ''Ask Me Now'' odkrywając nieznane w oryginalnym wykonaniu smaczki improwizacyjne.
Podczas ''galopady'' ''Skippy'' Pedron zaskakuje niesłychaną fantazją interpretacyjną, a doskonale integruje się z rozszalałymi partiami saksofonu zarówno Franck Agulhon za perkusją, jak i Thomas Bramerie, który ozdabia utwór wyśmienitą solówką na kontrabasie. Bramerie jako mistrz swego instrumentu zachwyca podczas całej płyty, by wspomnieć choćby doskonałą solówkę podczas ''Four In One'' czy ''kroczące'' monumentalnie akordy w ''Wee See''.
''Uggly Beauty'' pierwotnie pochodzący z kanonicznego albumu Monka ''Underground''(1968) doskonale ''sączy'' się z głośników stanowiąc wyśmienite ukojenie po rozszalałym ''Skippy''. Wyśmienita interpretacja ukazująca niebywałą wrażliwość Pierricka Pedrona tworzącego doskonały nastrój intymności podczas tej jazzowej ballady.
Świetnie brzmi też ''Evidence'' nawiązujące interpretacyjnie do wersji Monka z Johnem Coltrane'm podczas legendarnego koncertu w Carnegie Hall w 1957 roku.
W trzech utworach do tria dołącza trąbka Ambrose Akinmusire. W ''Who Knows'' oba instrumenty solowe wyśmienicie dialogują z sobą, oraz w wspaniałej harmonii tworzą zakręcone melodycznie chorusy, natomiast podczas utrzymanego w średnim tempie''Sixteen'' Pedron wraz z Akinmusire tworzą doprawdy wyśmienity tandem. W kończącym płytę temacie ''We See'' z kolei Akinmusire wysuwa sie niejako na czoło kwartetu ''malując'' wyśmienite pasaże solowe.
Udział Akinmusire znacząco wpłynął na brzmienie monkowskich tematów i stanowi niewątpliwe urozmaicenie brzmienia podczas słuchania całej płyty.
Wirtuozeria i niespotykane wyczucie rytmu Pierricka Pedrona są niewątpliwym atutem tej doskonałej płyty, będącej wspaniałym ukłonem w stronę geniuszu Theloniousa Monka.
skład:
Pierrick Pedron - saksofon
Thomas Bramerie - kontrabas
Franck Agulhon - perkusja
oraz:
Ambrose Akinmusire - trąbka
