Springtime; Dream, Sol; Prelude; Det Er Hvidt Herude; Green Grass; Flowers & Trees; Bass Space; The Nor-way; Fairy Tale; Skumring; So To Speak
Pianista i kompozytor Thomas Clausen to postać niezwykle znana na duńskiej scenie jazzowej już od połowy lat 70-tych. W latach 80-tych wraz z utworzonym przez siebie trio często współpracował z takimi artystami jak basista Chris Minh Doky, trębacz Jens Winther czy Lars Moller. Od 1982 roku grał w renomowanym WDR Big Band pod dyrekcją Jiggsa Whighama, a dwa lata później zasilił skład zespołu Petera Herbolzheimera Rhythm Combination & Brass. W 1991 roku wraz z swoim trio Clausen nagrał płytę ''Cafe Noir'' z słynnym wibrafonistą Garym Burtonem, która okazała się wybitnym albumem jazzowym docenionym przez krytyków muzycznych i miłośników jazzu na całym świecie. W późniejszych latach dokonał także wspaniałych rejestracji z innymi legendami współczesnej muzyki improwizowanej jak Roy Haynes, Ben Webster, Elvin Jones, Jan Garbarek, Joe Henderson, Lee Konitz, Stan Getz czy Chet Baker.
Obecne Trio Thomasa Clausena to stabilny skład funkcjonujący w niezmienionej formie personalnej od 2006 roku. Oprócz leadera tworzą je basista Thomas Fonnesbaek i perkusista Karsten Bagge. Trio w tej konfiguracji zadebiutowało rewelacyjną płytą ''Back To Basics'' (2006) prezentującą wybór znanych standardów jazzowych, pośród których znalazły się kompozycje m.in. Theloniousa Monka i Milesa Davisa w doskonałych innowacyjnych interpretacjach.
Najnowsze dzieło Tria to płyta ''Sol'' nagrana w Goteborgu, na której znajdziemy 11 autorskich kompozycji Clausena oraz utwór Thomasa Lauba: ''Det Er Hvidt Herude''.
Spokój i nostalgia króluje podczas otwierającej płytę kompozycji ''Springtime''utrzymanej w niemal relaksacyjnej konwencji.
Bardziej impresyjny charakter ma ''Dream'' skłaniający do refleksji i zadumy. Tu jednak rytmika utworu nie jest znormalizowana; z konwencji niemal walczyka trio swobodnie przechodzi do improwizacji. Po raz pierwszy lecz nie ostatni na tym albumie doskonały popis wiruozerii daje kontrabasista składu: T.Fonnesbaek, natomiast leader projektu raczy nas impresjami podczas których nasuwać się może podejrzenie iż Thomas Clausen dysponuje więcej niż dwiema rękami.
Tytułowy utwór to jedna z najpiękniejszych pod względem melodyki kompozycja w tym zestawie. ''Sol'' oparty na pięknej linii kontrabasu podczas motywu przewodniego utworu ujawnia niezwykły potencjał tkwiący w trio i niecodzienną wręcz komunikację pomiędzy instrumentalistami. To także jeden z dowodów na to jak wspaniałym i obdarzonym wyśmienitą fantazją kompozytorem jest Clausen.
Jedyny utwór na płycie nie będący dziełem kompozytorskim leadera to utrzymany w klasycyzującej stylistyce ''Det Er Hvidt Herude'' T.Lauba nagrany solo przez pianistę. Podobnie bez towarzystwa sekcji Clausen dokonał nagrania niespełna 3-minutowej miniaturki ''The Nor-way''.
W dwóch nagraniach z ''Sol'' Thomas Clausen przesiada się do elektrycznego fortepianu uzyskując brzmienie mogące kojarzyć się z nagraniami Chicka Corei z lat 70-tych. Pierwszy z nich to ''Green Grass'', który podobnie jak utwór tytułowy oparty jest na ''refrenowej'' partii melodycznej kontrabasu.
Drugim jest umieszczony na końcu płyty ''So To Speak''. Clausen okazuje się równie dobrze czuć przy klawiaturze elektrycznego piano co klasycznym instrumencie. Jego ''elektryczne'' partie są błyskotliwe i pełne polotu choć niewolne od wiadomych zapożyczeń i rozwiązań brzmieniowych.
Bardzo rytmicznym w kontekscie całości jest ''Bass Space'', gdzie wreszcie upust swym możliwościom solistycznym daje wyśmienity i dysponujący potężnym brzmieniem Karsten Bagge.
Impresyjny charakter jest natomiast domeną ''Fairy Tale'' nawiązującej do klasycznej muzyki fortepianowej i plasujący się nieco dalej od stylistyki stricte jazzowej niż reszta repertuaru albumu.
Trudno oprzeć się urokowi urzekającej struktury nagrania ''Skumring'', tworzącego rodzaj 6-minutowej mini suity podczas której pojawiają się rozmaite motywy, dla których spoiwem jest piękny temat przewodni fortepianu.
Trio jest doskonałą platformą do przekazu własnego stylu Clausena w fortepianowej konwencji. To jednocześnie muzyka pełna przestrzeni i swego rodzaju melancholii, dojrzała i piękna w swym przekazie, która zaprzecza tezie jakoby idea fortepianowego tria jazzowego w ostatnich latach się przejadła.
Tak jak w roku 2011 zdecydowanie najlepszą nową płytą w kategorii europejskiego tria fortepianowego spośród tych jakie usłyszałem była ''One'' (2011) tria RGG, tak w roku 2012 stawiam na ''Sol'' Tria Thomasa Clausena.
Obecne Trio Thomasa Clausena to stabilny skład funkcjonujący w niezmienionej formie personalnej od 2006 roku. Oprócz leadera tworzą je basista Thomas Fonnesbaek i perkusista Karsten Bagge. Trio w tej konfiguracji zadebiutowało rewelacyjną płytą ''Back To Basics'' (2006) prezentującą wybór znanych standardów jazzowych, pośród których znalazły się kompozycje m.in. Theloniousa Monka i Milesa Davisa w doskonałych innowacyjnych interpretacjach.
Najnowsze dzieło Tria to płyta ''Sol'' nagrana w Goteborgu, na której znajdziemy 11 autorskich kompozycji Clausena oraz utwór Thomasa Lauba: ''Det Er Hvidt Herude''.
Spokój i nostalgia króluje podczas otwierającej płytę kompozycji ''Springtime''utrzymanej w niemal relaksacyjnej konwencji.
Bardziej impresyjny charakter ma ''Dream'' skłaniający do refleksji i zadumy. Tu jednak rytmika utworu nie jest znormalizowana; z konwencji niemal walczyka trio swobodnie przechodzi do improwizacji. Po raz pierwszy lecz nie ostatni na tym albumie doskonały popis wiruozerii daje kontrabasista składu: T.Fonnesbaek, natomiast leader projektu raczy nas impresjami podczas których nasuwać się może podejrzenie iż Thomas Clausen dysponuje więcej niż dwiema rękami.
Tytułowy utwór to jedna z najpiękniejszych pod względem melodyki kompozycja w tym zestawie. ''Sol'' oparty na pięknej linii kontrabasu podczas motywu przewodniego utworu ujawnia niezwykły potencjał tkwiący w trio i niecodzienną wręcz komunikację pomiędzy instrumentalistami. To także jeden z dowodów na to jak wspaniałym i obdarzonym wyśmienitą fantazją kompozytorem jest Clausen.
Jedyny utwór na płycie nie będący dziełem kompozytorskim leadera to utrzymany w klasycyzującej stylistyce ''Det Er Hvidt Herude'' T.Lauba nagrany solo przez pianistę. Podobnie bez towarzystwa sekcji Clausen dokonał nagrania niespełna 3-minutowej miniaturki ''The Nor-way''.
W dwóch nagraniach z ''Sol'' Thomas Clausen przesiada się do elektrycznego fortepianu uzyskując brzmienie mogące kojarzyć się z nagraniami Chicka Corei z lat 70-tych. Pierwszy z nich to ''Green Grass'', który podobnie jak utwór tytułowy oparty jest na ''refrenowej'' partii melodycznej kontrabasu.
Drugim jest umieszczony na końcu płyty ''So To Speak''. Clausen okazuje się równie dobrze czuć przy klawiaturze elektrycznego piano co klasycznym instrumencie. Jego ''elektryczne'' partie są błyskotliwe i pełne polotu choć niewolne od wiadomych zapożyczeń i rozwiązań brzmieniowych.
Bardzo rytmicznym w kontekscie całości jest ''Bass Space'', gdzie wreszcie upust swym możliwościom solistycznym daje wyśmienity i dysponujący potężnym brzmieniem Karsten Bagge.
Impresyjny charakter jest natomiast domeną ''Fairy Tale'' nawiązującej do klasycznej muzyki fortepianowej i plasujący się nieco dalej od stylistyki stricte jazzowej niż reszta repertuaru albumu.
Trudno oprzeć się urokowi urzekającej struktury nagrania ''Skumring'', tworzącego rodzaj 6-minutowej mini suity podczas której pojawiają się rozmaite motywy, dla których spoiwem jest piękny temat przewodni fortepianu.
Trio jest doskonałą platformą do przekazu własnego stylu Clausena w fortepianowej konwencji. To jednocześnie muzyka pełna przestrzeni i swego rodzaju melancholii, dojrzała i piękna w swym przekazie, która zaprzecza tezie jakoby idea fortepianowego tria jazzowego w ostatnich latach się przejadła.
Tak jak w roku 2011 zdecydowanie najlepszą nową płytą w kategorii europejskiego tria fortepianowego spośród tych jakie usłyszałem była ''One'' (2011) tria RGG, tak w roku 2012 stawiam na ''Sol'' Tria Thomasa Clausena.
skład:
Thomas Clausen - fortepian
Thomas Fonnesbaek - kontrabas
Karsten Bagge - perkusja