Svanire; Uno; Divenire; Rose; Ascolta; Oltremare; Andare; L'origine nascosta; Primavera; La nascita; Le onde; Eden roc; Monday; In un'altra vita.Włoski kompozytor i pianista urodzony w 1955 roku Ludovico Einaudi, przez wielu kojarzony jest jako reprezentant minimalizmu i ambientu. Jest także cenionym twórcą muzyki filmowej, a miłośnicy X Muzy znają go dzięki ścieżkom dźwiękowym do takich obrazów jak telewizyjny serial "Doktor Żywago" czy "Nietykalni" z Joaquinem Phoenixem.
Ludovico Einaudi jest wnukiem pierwszego demokratycznego prezydenta Włoch, lecz wbrew oczekiwaniom rodziny bardzo wcześnie odciął się od polityki na rzecz muzyki. Naukę gry na fortepianie rozpoczął już jako kilkulatek, a następnie przeszedł okres fascynacji muzyką rockową lat 60-tych. Profesjonalne muzyczne szlify zdobył u znanego włoskiego kompozytora Luciano Bero w Konserwatorium Verdi w Mediolanie.
Od 35 lat obecny na muzycznej scenie, jest dziś jednym z najbardziej rozpoznawalnych artystów na świecie i jednym z najpopularniejszych kompozytorów muzyki współczesnej. Od czasu wydania debiutanckiego albumu studyjnego "Time Out” (1988), Einaudi opublikował ok. 30 znakomitych płyt koncertowych i studyjnych.
Pośród nich szczególną uwagę zwraca nawiązująca do popularnego tańca południowych Włoch, nagrana z udziałem muzyków wywodzących się z rozmaitych kultur "Taranta Project” (2015), oraz omawiany w tym miejscu, 2-płytowy album "Live in Berlin" (2008) zarejestrowany w Filharmonii Berlińskiej we wrześniu 2007 roku podczas koncertu jaki odbył się w ramach trasy promującej płytę "Divenire" (2006) .
"Live in Berlin" doczekał się wielu wznowień i wydań, stając się najpopularniejszym albumem włoskiego pianisty i kompozytora. 100 minut muzyki wypełniającej dwie płyty to utwory oparte na pełnym elegancji i dostojeństwa brzmieniu fortepianu z towarzyszeniem smyczków, gitary i elektroniki, nawiązujące do brzmień new age z lat 80-tych i dźwiękowej estetyki wczesnego minimalizmu.
Kunsztownie zaaranżowane i znakomicie wykonane tematy wykorzystują minimalistyczną prostotę opartą na powtarzalnym schemacie z prostymi harmoniami. Pastelowa melodyka płynących jeden za drugim 14 utworów, to prawdziwy dźwiękowy antydepresant i znakomite tło dla błogiego relaksu.
Program albumu zdominowały kompozycje pochodzące z ostatniej wówczas płyty muzyka "Divenire", udowaniając że uzyskane w warunkach studyjnych perfekcyjnie dopracowane brzmienie utworów doskonale sprawdza się również podczas koncertu.
Po blisko 14-latach od wydania album wciąż wywołuje ogromne emocje, a podpisany przez artystę w 2019 roku kontrakt z wytwórnią Decca pozwoli muzyce włoskiego artysty dotrzeć do jeszcze szerszego grona odbiorców.
Ludovico Einaudi jest wnukiem pierwszego demokratycznego prezydenta Włoch, lecz wbrew oczekiwaniom rodziny bardzo wcześnie odciął się od polityki na rzecz muzyki. Naukę gry na fortepianie rozpoczął już jako kilkulatek, a następnie przeszedł okres fascynacji muzyką rockową lat 60-tych. Profesjonalne muzyczne szlify zdobył u znanego włoskiego kompozytora Luciano Bero w Konserwatorium Verdi w Mediolanie.
Od 35 lat obecny na muzycznej scenie, jest dziś jednym z najbardziej rozpoznawalnych artystów na świecie i jednym z najpopularniejszych kompozytorów muzyki współczesnej. Od czasu wydania debiutanckiego albumu studyjnego "Time Out” (1988), Einaudi opublikował ok. 30 znakomitych płyt koncertowych i studyjnych.
Pośród nich szczególną uwagę zwraca nawiązująca do popularnego tańca południowych Włoch, nagrana z udziałem muzyków wywodzących się z rozmaitych kultur "Taranta Project” (2015), oraz omawiany w tym miejscu, 2-płytowy album "Live in Berlin" (2008) zarejestrowany w Filharmonii Berlińskiej we wrześniu 2007 roku podczas koncertu jaki odbył się w ramach trasy promującej płytę "Divenire" (2006) .
"Live in Berlin" doczekał się wielu wznowień i wydań, stając się najpopularniejszym albumem włoskiego pianisty i kompozytora. 100 minut muzyki wypełniającej dwie płyty to utwory oparte na pełnym elegancji i dostojeństwa brzmieniu fortepianu z towarzyszeniem smyczków, gitary i elektroniki, nawiązujące do brzmień new age z lat 80-tych i dźwiękowej estetyki wczesnego minimalizmu.
Kunsztownie zaaranżowane i znakomicie wykonane tematy wykorzystują minimalistyczną prostotę opartą na powtarzalnym schemacie z prostymi harmoniami. Pastelowa melodyka płynących jeden za drugim 14 utworów, to prawdziwy dźwiękowy antydepresant i znakomite tło dla błogiego relaksu.
Program albumu zdominowały kompozycje pochodzące z ostatniej wówczas płyty muzyka "Divenire", udowaniając że uzyskane w warunkach studyjnych perfekcyjnie dopracowane brzmienie utworów doskonale sprawdza się również podczas koncertu.
Po blisko 14-latach od wydania album wciąż wywołuje ogromne emocje, a podpisany przez artystę w 2019 roku kontrakt z wytwórnią Decca pozwoli muzyce włoskiego artysty dotrzeć do jeszcze szerszego grona odbiorców.
Pierwsza edycja albumu ukazała się w 2008 roku.
Robert Ratajczak
_____________________________________________
Ludovico Einaudi: Live in Berlin
2CD's, Ponderosa CD 073
program:
CD1
1. Svanire
2. Uno
3. Divenire
4. Rose
5. Ascolta
6. Oltremare
7. Andare
8. L'origine nascosta
9. Primavera
CD2
1. La nascita
2. Le onde
3. Eden roc
4. Monday
5. In un'altra vita
personel:
Ludovico Einaudi - fortepian
Thomas Schrott, Laura Riccardi - skrzypce
Antonio Leofreddi, Svetlana Fomina - altówka
Marco Decimo - wiolonczela
Franco Feruglio - kontrabas
Robert Lippok - elektronika
Ronald Lippok - perkusja, instr. perkusyjne, loops
2CD's, Ponderosa CD 073
program:
CD1
1. Svanire
2. Uno
3. Divenire
4. Rose
5. Ascolta
6. Oltremare
7. Andare
8. L'origine nascosta
9. Primavera
CD2
1. La nascita
2. Le onde
3. Eden roc
4. Monday
5. In un'altra vita
personel:
Ludovico Einaudi - fortepian
Thomas Schrott, Laura Riccardi - skrzypce
Antonio Leofreddi, Svetlana Fomina - altówka
Marco Decimo - wiolonczela
Franco Feruglio - kontrabas
Robert Lippok - elektronika
Ronald Lippok - perkusja, instr. perkusyjne, loops
_____________________________________________
