CD 2: Long Green -Donald Byrd; Struttin' Down Broadway -The Frank Wess Septet; Milestones -Miles Davis; Black, Brown & Beautiful -Oliver Nelson; Cup Bearers -Tommy Flanagan; The Breeze and I -Willis Jackson & Pat Martino; Steamroller -Sonny Stitt; Honeysuckle Rose -Ben Webster; The Lady is a Tramp -Milt Jackson; Casino -Art Blakey & The Jazz Messengers; La Pasionaria -Michel Legrand & Company; Syrinx -Hubert Laws; Sugar Ray -Phineas Newborn / Calvin Newborn / George Joyner / Denzil Best; Wells Fargo (Take 1) -Wilbur Harden / John Coltrane; Hank's Shout -Lee Morgan with Hank Mobley's Quartet; Red Arrow -Red Rodney.
[more]
''Jazz District'' to niezwykła seria płyt jazzowych ukazująca rozmaite gałęzie stylistyczne muzyki improwizowanej. Przedsięwzięcie fonograficzne obejmuje dziesięć dwupłytowych wydawnictw, spośród których każdy kolejny wolumin poświęcony jest najwspanialszym dokonaniom określonego nurtu jazzowego. Kolejne ''dwupaki'' noszą podtytuły stanowiące o ich zawartości: ''Acid Roots'', ''Bebop'', ''Best of CTI'', ''Brazil Jazz'', ''Cool Jazz'', ''Fusion'', ''Hard Bop'', ''Latin Jazz'', ''Smooth Jazz'' i ''Swing''. Każdorazowo mamy do czynienia z nagraniami zremasterowanymi cyfrowo, co zapewnia najwyższą z możliwych jakość dźwięku częstokroć wiekowych już ''kamieni milowych'' jazzu. Wydawcy dołożyli doprawdy starań aby wybór utworów każdorazowo stanowił rodzaj dźwiękowej encyklopedii dotyczącej kolejnych rozdziałów. Dzięki temu ''Jazz District'' to niecodzienna kolekcja nagrań naprawdę najważniejszych i zarejestrowanych przez największe gwiazdy muzyki improwizowanej wszechczasów. Trudno doszukać się jakichkolwiek braków repertuarowych w poszczególnych dwupłytowych boxach, mimo iż każdy przecież wybór nagrań z przepastnej księgi jazzu nosić musi w mniejszym lub większym stopniu znamiona subiektywizmu redaktorów. W tym przypadku jednak dołożono wszelkich starań aby selekcja 335 nagrań (!) była jak najbardziej reprezentatywna dla wyjątkowego zjawiska jakim jest muzyka jazzowa.
Na dwóch płytach poświęconych hard bopowi zebrano 32 nagrania pochodzące z repertuaru m.in. Milesa Davisa, Johna Coltrane'a, Charlesa Mingusa, Theloniousa Monka, Dextera Gordona, Cannonballa Aderleya, Arta Blakeya, George'a Bensona, Donalda Byrda, Lee Morgana, Sonny'ego Rollinsa, Pata Martino, Bena Webstera, Milta Jacksona i Michela Legranda.
Hard bop (zwany też neo-bopem) to odmiana bebopu, która powstała na wschodnim wybrzeżu USA. Hard Bop był reakcją ciemnoskórych muzyków końca lat 50-tych XX wieku na europejski cool jazz. W tej pełnej ekspresji, żywiołowej muzyce charakteryzującej się rytmiczną pulsacją odnajdziemy liczne zapożyczenia z bluesa i gospel. Najbardziej znanymi w historii przedstawicieliami tego nurtu są lub byli m.in.: Cannonball Adderley, Art Blakey, Donald Byrd, John Coltrane, Miles Davis, Dexter Gordon, Charles Mingus, Hank Mobley, Thelonious Monk, Lee Morgan i Sonny Rollins. Wszystkich ich znajdziemy pośród zgromadzonych w tym zestawie ''hard bopowych perełek'', takich jak m.in. ''Bye Bye Blackbird'', ''Giant Steps'' czy ''Milestones''.
Z repertuaru Milesa Davisa wybrano trzy nagrania: ''Bye Bye Blackbird'', ''Little Willie Leaps'' i ''Milestones''. Każdy pretekst by przypomnieć sobie wielkie interpretacje Davisa jest dobry, a ukazanie się nowej obszernej, kompilacji sprawiło, iż poprzez nowe zestawienie obok siebie niektórych nagrań dostrzec można nową estetykę doskonale znanych tematów.
''Giant Steps'' jakie znalazło się jako drugie w tym zestawie to z kolei bezsprzecznie jedno z najwspanialszych nagrań Johna Coltrane'a.
Z perspektywy czasu można śmiało stwierdzić, iż Charles Mingus na początku lat 60-tych ubiegłego stulecia wyprzedził niejako epokę proponując muzykę, na którą nie wszyscy słuchacze wówczas byli przygotowani. W tym zestawie słyszymy go w utworze ''Boogie Stop Shuffle''.
Twórczość Theloniousa Monka zmarłego w 1982 roku, została szerzej odkryta i doceniona tak naprawdę dopiero po jego śmierci. Dziś Monk uznawany jest za wielką postać jazzu i na stałe zapisał się tłustą czcionką w każdej encyklopedii jazzowej dzięki niepowtarzalnej stylistyce improwizacyjnej i pozostawionym kompozycjom, jakie z upływem czasu stały się standardami. Monk był muzykiem i kompozytorem wyjątkowym i intrygującym posługującym się własną koncepcją harmoniczną zupełnie nie przystającą do powszechnych zasad muzyki. Do dziś żaden inny pianista nie potrafi zabrzmieć w sposób jaki charakteryzował grę Monka. Na pierwszej płycie zestawu ''Jazz District: Hard Bop'' mamy okazję zasłuchać się w piękny utwór w wykonaniu Theloniousa Monka: ''Bye-Ya''.
Dexter Gordon to jeden z najbardziej liczących się w muzyce jazzowej saksofonistów tenorowych bebopu. Muzyk zmarł w wieku zeledwie 67 lat w roku 1990, lecz pozostawił po sobie blisko 40 oficjalnych płyt. Od połowy lat 60-tych Dexter Gordon związał się z wytwórnią Prestige, a następnie z Columbia Records, jednak prawdziwym smakoszom klasycznego jazzu zawsze wyjątkowo smakują jego płyty z pierwszej połowy lat 60-tych wydane przez Blue Note. W tym zestawie saksofonistę słyszymy w dwuczęściowym utworze ''Settin' The Pace''.
Gdyby podjąć próbę wybrania najważniejszych albumów Cannonballa Adderleya, zapewne znalazłyby się wśród nich słynne płyty z lat 60-tych nagrane wraz z Milesem Davisem i Artem Blakeyem w składzie. Do zestawu najważniejszych nagrań hard bopu wybrano wspaniałą wersję ''Chasm''.
Początkiem formacji Jazz Messengers było nagranie kompozycji Horace Silvera o takim właśnie tytule, dokonane w 1954 roku jeszcze pod szyldem The Art Blakey Quintet, kiedy to Blakey miał już za sobą współpracę z takimi mistrzami jak choćby Miles Davis, Bud Powell czy Thelonious Monk. Okres największego prosperity Jazz Messengers przypada na przełom lat 50-tych i 60-tych, kiedy to zespół z tak doskonałymi solistami jak: Lee Morgan, Wayne Shorter czy Freddie Hubbard dokonał historycznych nagrań dla wytwórnii Blue Note. Jazz Messengers była w latach 50-tych i 60-tych dla jazzu tym czym dla bluesa zespoły Alexisa Kornera (Blues Incorporated), czy Johna Mayalla (Bluesbreakers), a więc swoistą ''wylęgarnią'' wielkich muzyków. Warto pamiętać, iż to właśnie w Jazz Messengers po raz pierwszy zaczynali ''błyszczeć'' tak znamienici instrumentaliści jak choćby: Clifford Brown, Freddie Hubbard, Wayne Shorter, Lee Morgan, Chuck Mangione, Wynton i Brandford Marsalis, Gary Bartz czy Keith Jarrett. Pierwsze sesje kwintetu pod tą nazwą to prawdziwe skarby muzyki jazzowej również ze względu na niepowtarzalność składu, a więc jedyną w swym rodzaju konfrontację brzmień (wówczas wschodzących) największych gwiazd światowego jazzu jakimi w następnych latach stać się mieli członkowie pierwszego składu Jazz Messengers. W tym zestawie Art Blakey i Jazz Messengers pojawiają się dwukrotnie. Pierwszym nagraniem jest rozpoczynające się fortepianowym intro: ''It's You Or No One'' -kompozycja Styne'a i Kahna z 1948 roku pochodząca z legendarnego albumu: ''The Jazz Messengers'' (1956). Wielkim atutem tej wersji tak ogrywanego przez kolejne dziesięciolecia utworu są doskonale zbudowane chorusy sekcji: Donald Byrd - Hank Mobley. Drugie nagranie Messengersów to ''Casino'' jakie znajdziemy na drugim dysku tego zestawu.
Theodore Walter Rollins znany powszechnie jako Sonny Rollins w latach 60-tych nowoczesnym podejściem do bebopu zjednał sobie wielu zwolenników w środowisku zarówno muzyków jak i jazzowych entuzjastów. Doświadczenie jakie zyskał współpracując m.in. z Milesem Davisem, Cliffordem Brownem i Maxem Roachem uczyniło z niego już w wieku zaledwie trzydziestuparu lat, wytrawnego instrumentalistę o wypracowanej renomie i marce. Na przełomie lat 50-tych i 60-tych Rollins był też bardzo cenionym sidemanem, o którego zabiegali najwięksi giganci jazzu tamtych lat. Tutaj mamy okazje posłuchać go grającego temat ''Yesterdays''.
Ben Webster czyli Benjamin Francis Webster uważany jest za jednego z trzech najważniejszych swingowych saksofonistów tenorowych obok Lestera Younga i Colemana Hawkinsa. Styl Webstera zwykle agresywny i "szorstki" często ewoluował w stronę nastrojowych, sentymentalnych ballad. Ben Webster doskonale czujący się w stylistyce bluesowej i balladach jazzowych gra w niezwykle wrażliwy i delikatny sposób. W tym wyjątkowym zestawie grę jego podziwiać możemy podczas standardu ''Honeysuckle Rose'' na drugiej płycie.
Trudno omówić wszystkich jazzowych mistrzów, jakich mamy okazję spotkać podczas słuchania tego wyjątkowego zbioru ponadczasowych pereł hard bopu. 32 nagrania, blisko 160 minut najwspanialszej ponadczasowej Muzyki!
* * * * * * * * * *
