[more]
Basista i kompozytor Aaron Germain znany jest polskim słuchaczom w ostatnim czasie dzięki współpracy z wokalistką Beatą Pater. Warto jednak pamiętać, iż ten zaledwie 33-letni muzyk urodzony w Cambridge ma za sobą już bardzo bogatą drogę na muzycznej scenie. Od kilkunastu lat jest niezwykle cenionym sidemanem (już jako 19-latek współpracował m.in. z legendarnym Yousefem Lateefem) oraz bardzo aktywnym muzykiem koncertowym. Basista doskonale czuje się zarówno w muzyce jazzowej jak i bluesie, reggae czy rocku.
Pod koniec 2013 roku ukazał sie drugi autorski album Aarona Germaina: ''Chance'', doskonale odzwierciedlający muzyczne fascynacje basisty, w których znajdziemy nawiązania do jego licznych podróży po całym świecie. W muzycznym tyglu wypełniającym (mimo wszystko: jazzowy) album ''Chance'', bezproblemowo miesza się z sobą dalekowschodni folklor (żoną muzyka jest urodzona w Japonii -Miho Oyasu), elementy salsy i rytmów afro-cuban, a wszystko podane jest w przepysznym funkującym jazzrockowym sosie. Niewątpliwy wpływ na swego rodzaju międzykulturowy przekaz ośmiu autorskich utworów wypełniających album ma skład zespołu, w którym znalazł się wietnamski wirtuoz rockowej gitary Nguyen Le (znany w Polsce m.in. dzięki koncertom Ery Jazzu, ostatnio słyszany na albumie Geira Lysne: ''New Circle'', 2013) i pochodzący z Afryki perkusista Deszon X Clairborne. Przy fortepianie natomiast podczas sesji jaka odbyła się w San Francisco zasiadł sam Frank Martin, znany z współpracy m.in. z Johnem McLaughlinem, Richardem Bona, Larry Coryellem, ale także Madonną, Mary J Blige, Stevie Wonderem, Eltonem Johnem i Brucem Springsteenem. Wyjątkową przyprawą wzbogacającą brzmienie płyty jest gościnny udział flecistki Mary Fetting (otwierający całość utwór ''Antes de Ir'') oraz Van-Anh Vo grającej na egzotycznym instrumencie wietnamskim o nazwie dan t'rung (''Nhung Bac Thang'').
Już pierwsze dźwięki tematu ''Antes de Ir'' otwierającego album, wciągają niczym intrygująca od pierwszych stron ciekawa książka. Impresyjność melancholijnego tematu podkreśla brzmienie fletu, doskonale wkomponowanego w aranżację utworu. Dyskretne, acz stanowcze akordy fortepianu zgrabnie uzupełniają rytmikę nagrania, doprowadzając do wybuchowego niemal finału podkreślonego szaleństwami Claiborne'a za perkusją i rockowymi niemal akordami Le.
''Ginger Skin'' dzięki zastosowaniu przetwornika gitarowego robi w pierwszych taktach wrażenie utworu wyciętego z płyty którejś z progresywnych grup rockowych. Taki jest też klimat całego utworu, napędzanego świetną linią basu leadera, synkopującą perkusją i solówkami: najpierw Martina na elektrycznym piano, następnie Nguyena Le grającego karkołomną partię gitary, wreszcie samego Aarona Germaina, który ''wycina'' basową opowieść jakiej niepowstydziłby się sam Steve Swallow.
Furią jazz rockowej ekspresji wybucha nasycony funkiem ''Bunk Bread'' pełen wyjątkowych sztuczek Nguyena Lee i doskonałej linii basu Germaina. Frank Martin w połowie utworu raczy nas z kolei tym razem solówką graną na Fender Rhodes.
''Chikurin'' to wyjątkowy pokaz umiejętności leadera stojącego tym razem przy kontrabasie. Sięgnięcie przez Germaina po instrument akustyczny i absencja Nguena Le w tym nagraniu, decydują o zupełnie odmiennym klimacie utworu, wobec słyszanych do tej pory na tej płycie. Kameralny nastrój doskonale sprawdza się podczas tych wyjątkowych 6 minut albumu, a jednocześnie sprawia iż miałoby się ochotę na kolejnym albumie basisty posłuchać więcej muzyki utrzymanej w konwencji akustycznego tria.
Dość swawolna melodyka ozdobionego partiami egzotycznego instrumentu dan t'rung (rodzaj bambusowego ksylofonu) utworu o równie egzotycznie brzmiącym tytule: ''Nhung Bac Thang'' stanowi kontrapunkt dla ''szarpanych'' strun gitary basowej, twardych akordów fortepianu i rozszalałej solówki gitary elektrycznej słyszanej w środkowej części.
Rytmiczny, pulsujący funk dominuje podczas przyprawionego elektrycznym piano Franka Martina ''Already Not Yet'' -jakże świetnie sprawdza się tu żywiołowość Deszona X Clairborne'a przy perkusji!
Solowe intro kontrabasu wprowadza nas w finał albumu jakim jest doskonała kompozycja ''Ringo Oiwake'' -trudno o lepsze zakończenie tej wyśmienitej płyty. To ponownie akustyczne trio: Martin / Germain / Clairborne wspaniale podsumowujące w tym utworze ostatnich kilkadziesiąt spędzonych przed głośnikami minut. Tak... to doprawdy była wyśmienita muzyczna uczta!
Choć określenie ''world music'' w ostatnim czasie dość często nadużywane jest wobec wielu płyt; w tym przypadku trudno chyba o lepszą definicję charakteryzującą etniczne brzmienie ''Chance''.
Robert Ratajczak
skład:
Aaron Germain - gitara basowa, kontrabas
Nguyen Le - gitara
Frank Martin - instr.klawiszowe
Deszon X Claiborne - perkusja
oraz:
Mary Fettig - flet
Va-Anh Vo - dan trung
* * * * * * * * * * * * * *
* * * * * *
Poniżej opisy innych płyt Origin Records:
_____________________________________________________________________________________
